Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jestem potworem – pomyślała, ale nie była w stanie wypowiedzieć tych kilku słów na głos. Zwłaszcza teraz wiedziała, że były wierutnym kłamstwem.

- Czy kiedykolwiek zawiodłem twoje zaufanie, Skyler?
- Nie, panie – odparła natychmiast, podrywając głowę. Ciemne włosy opadły jej na ramiona i plecy, wijąc się wokół twarzy niczym stado węży.
- A czy ty… Ty jesteś mi wierna, Skyler? – zapytał, a ona aż zaczerpnęła powietrza do płuc, zaskoczona bezpośredniością. Dlaczego wątpił?
- Tak.
Uśmiech Lucyfera w równym stopniu ją zachwycił, co i przyprawił o dreszcze.

- Nie odejdę - powiedziała cicho. Zaskoczyła ją ulga, którą poczuła, ledwo tylko wypowiedziała te słowa. - To właśnie chciałeś usłyszeć? Że nie odejdę? W takim razie zostaję, ale – na litość boską! – zostaw Mary w spokoju! – warknęła. Nienawidziła siebie za to, że w jakimkolwiek stopniu szła mu na rękę.
- Znakomicie. – Carlos uśmiechnął się chłodno. – Pomyśl o przyjaciółce za każdym razem, kiedy coś głupiego przyjdzie ci do głowy, a wtedy wszystko będzie dobrze.

Nie wzywaj diabła, bo może ci odpowiedzieć.