Jesteśmy społecznością, która kocha książki

We współczesnym ekumenizmie chodzi o coś więcej niż o jedność chrześcijaństwa; odnowa wiary może być krokiem do owego uniwersalnego braterstwa, które jest jednym z najważniejszych przesłań pontyfikatu papieża Franciszka.

Przekonanie, że wiarę da się bez trudu zrozumieć, że jest ona czymś, co łatwo poznać, zaszeregować do przyjętych kategorii i w prosty empiryczny sposób zmierzyć, przyniosło wiele nieporozumień i błędów.

Jeśli potrzebujemy probierza autentyczności wiary, nie uznajmy za takowy wszystkiego, co człowiek wyznaje, ale sprawdźmy, na ile wiara przeniknęła i zmieniła jego życie, jego serce. Szukajmy jej w sposobie, w jaki rozumie siebie, w jego stosunku do świata, przyrody i ludzi, do życia i śmierci.

Wiara, miłość i twórczość artystyczna mają ze sobą wiele wspólnego - są powiązane z "passio" (namiętnością), energią, która ożywia świat.

Kiedy działalność Kościoła ogranicza się do udzielania sakramentów, a religijność nie zmienia się w wiarę osobistą, chrześcijaństwo staje się zwykłą religią kulturową, która przy zmianie społeczno-kulturalnego paradygmatu szybko upada i zanika.

Kryzys współczesnej postaci Kościoła nie polega wyłącznie na tym, że coraz mniej osób uczestniczy w nabożeństwach, ale także na pogłębiającym się rozziewem między tym, co Kościół głosi i jak głosi, a wyobrażeniem i poglądami wierzących.

Kiedy słucham niektórych kazań, czytam niektóre listy pasterskie i teksty religijne, przychodzi mi do głowy, że powinniśmy badać nie tylko przyczyny odchodzenia z Kościoła, ale i to, skąd czerpią siłę i cierpliwość wszyscy, którzy jeszcze zostają.

Jeśli chcemy się naprawdę otworzyć na absolutną tajemnicę, którą my, wierzący, nazywamy słowem "Bóg", musimy najpierw odłożyć na półkę (wziąć w cudzysłów) wszelkie wyobrażenia o Bogu, które sami wytworzyliśmy.

Jeśli Kościół chce wyjść poza swoje granice i służyć wszystkim ludziom, jego służba musi być połączona z szacunkiem dla odmienności i wolności tych, ku którym się zwraca.

Jedną z twarzy miłości jest szacunek dla odmienności: miłość to przestrzeń wolności, którą ofiarujemy drugiemu człowiekowi, aby mógł w niej być prawdziwie i w pełni sobą, bez udawania i konieczności zabiegania o naszą życzliwość.

Nikt nie znajduje się poza miłością Chrystusa.

Kto jest zatem "prawdziwie wierzący"? Ten, kto kocha.