Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Smoczęta to zimne skurwysyny. Niektóre władają magią, inne ludzkimi umysłami, jeszcze inne siłami natury, a wszystkie są szybkie i zwinne jak złodziej na weselu. Większość unosi się w powietrzu i odziedziczyła po mamusi kły, szpony, sraczkę i cholera wie, co jeszcze. My zaś możemy im przeciwstawić liny, haki, sieci i kusze, oraz taktykę przećwiczoną na osmarkanej, przygłupiej krowie.
Wskazał kciukiem Lharsin. Ta prychnęła urażona".

Nie pomylił się. Płomienie buchnęły gwałtownie, oślepiły go, poparzyły mu twarz, ale mimo to nie zatrzymały jego opadającego miecza.

Wiedział co nieco telepatach i przypuszczał, że gdyby biały smok miał więcej czasu, zapewne przeniknąłby jego myśl i odkrył, iż fiolkę wypełnia jedynie syrop z żurawiny. Czasu na to jednakże nie miał, bona widok fiolki umysł Lharsin eksplodował niepowstrzymanym przerażeniem, ono zaś, z siła ognia szalejącego na stepie, przedarło się do umysłu białego smoka.

Największym przekleństwem tego narodu, o wiele potężniejszym od tych, które zesłała nań Smoczyca, były duma i honor. Rozgromieni i upokorzeni przez Tuistan, nigdy nie przestali wspominać swej porażki i ciągle wracali wspomnieniami do lat świetności. Dzieci od najmłodszych lat uczyli rozpamiętywania doznanych krzywd, przez co nawet młodzi Głuchoborzanie byli ludźmi już ponurymi i zgorzkniałymi, chętnie oddawali się pijaństwu, popadali w uzależnienie od narkotyków bądź ginęli podczas szalonych wypraw rycerskich, w których na próżno usiłowali zapomnieć o swej doli.
***
(przypis czytelnika) Moim zdaniem jest to porównanie do narodu polskiego, w sposób jaki widzą i osadzają nas inne narody.

- W tym świecie nikt o nikogo nie dba - wyszeptał Gwaine. - To zły świat jest ...