Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) miarą człowieczeństwa nie są błędy, zbrodnie, tylko świadomość, że się ich dokonało.

(..) słowo pisane ma moc większą niż żywi ludzie. Bo ono trwa, podczas gdy ludzie w proch się rozsypują.

(...) strach jest jak blizna. A jej smak zostaje w ustach na zawsze.

Zdrada to rana, która się nie goi...

- Nie ma ludzi niewinnych, rabbi, istnieją tylko winni i podejrzani.

Epikur uczy nas, że nie ma porażek. Są pewne doświadczenia, które mogą się nam wydawać nieprzyjemne.

Wymaganie od drugiego heroizmu jest proste, ale od siebie bywa niepraktyczne.

Ludzie nie lubią stać w obliczu prawdy o sobie samych, czuję się wówczas nadzy i bezbronni.

Dziś oczywiście można się śmiać z obdarzenia uczuciem idei, narodu, kraju lub ojczyzny, ale niezależnie od czasów, to najwyższy rodzaj poświęcenia.

Ale czyż słabość, tchórzostwo, złamanie słowa, zdrada nie są właśnie ludzkie?

Poznawanie wroga to wiedza, a wiedza to sukces.

- Pierwsza śmierć zadana własną ręką jest straszna. Pije się do oporu, ale to nie pomaga. Potem są dziwki, gra w kości i znów wino, żeby zagłuszyć jęki duszy. Kiedy to przechodzi, można zabijać bez przerwy - odparł rzymski oficer, bardzo szczerze i od serca.

Najgorszy rodzaj niedojrzałości to być na stanowisku, które nas przerasta.