Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) nie było nic bardziej rozczarowującego dla mężczyzny niż spotkanie niewłaściwej kobiety, tak jak nic bardziej przykrego dla kobiety niż bycie nie tą, którą mężczyzna pragnie zobaczyć.

(...) za miłość bowiem można chwycić równie mocno i skutecznie jak za gardło.

Wyszywasz smutne wzory, używasz zimnych kolorów - zauważył Victor poważnym tonem. - Szare chmury i krople deszczu, sine kwiaty o czarnych łodyżkach, które sadzi się na grobach...

Przepraszam, że cię zraniłam. Wykorzystałam twoją miłość do mnie, sądząc, że dzięki niej poczuję się lepiej. Że zechcę żyć dalej...

Jesteś odważna, ale i głupia, skoro sądziłaś, że unicestwisz mnie, zanim twój czas dobiegnie końca.