Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo szybko jednak się przekonali i to w najboleśniejszy sposób z możliwych, że pojęcie "łatwy ośmiotysięcznik" nie istnieje.

Zatrzymanie się brytyjskich alpinistów półtora metra od wierzchołka Kanczendzongi było dowodem największej powściągliwości od chwili, gdy pewien człowiek zjadł tylko jednego solonego orzeszka.

Doświadczyłem uczucia strachu wielokrotnie na rozmaitych górach, ale nigdy nie było to tak dojmujące poczucie przeraźliwej beznadziei, jakie towarzyszyło mi na tej potwornej ścianie lodu… Kanczendzonga jest bardziej niż nieprzyjazna. Ta góra kipi nienawiścią do każdego, kto ma czelność się na nią wspinać.

Kiedy przełykali toffi, popijając sokiem z cytryny, wichura porywała ze skał nad ich głowami tumany wirującego
śniegu. Znajdowali się na wysokości 8473 m n.p.m.

Co zatem powinni zrobić: działać czy zrezygnować? Wspinać się dalej czy zejść i przekazać pałeczkę kolegom z drugiego zespołu?

Na długo przed tym, nim została zdobyta, Kanczendzonga była obiektem podziwu i uwielbienia ze strony rodowitych mieszkańców Sikkimu. Czcili ją jako najświętszą z gór, wierząc, że najwyższy ze szczytów jest domem najważniejszego z wyznawanych przez nich bóstw.