Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cały ten emocjonalny zamęt pogarszały wyraźne różnice pomiędzy wschodem a zachodem w dziedzinie moralności, religii, a nawet schematów myślenia. Logika zachodnia była precyzyjna, z aksjomatami, definicjami i dowodami wiodącymi do logicznego wniosku. Japończycy, jako urodzeni dialektycy, uważali, że każde istnienie jest sprzecznością. W życiu codziennym instynktownie praktykowali koncepcję sprzeczności przeciwieństw oraz metody ich harmonizacji. Dobro i zło, duch i materia, bóg i człowiek- wszystkie te przeciwstawne elementy łączyły się w harmonii. Dlatego jakaś rzecz mogła być równocześnie dobra i zła.

Japończyk nie umiał szanować człowieka bez sprzeczności - był on w jego przekonaniu prostakiem. Im więcej sprzeczności miał w sobie człowiek, tym był głębszy. Jego egzystencja była tym bogatsza, im ostrzej zmagał się sam ze sobą.