Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cudza ziemia pachnie jak nie swoje gacie. Założyć, założysz, nawet pasują, ale czujesz zapach obcego. Wypierzesz, a czujesz. Cudze gacie cudzym pachną. Kto inny je kupił. Przed kim innym ściągał te gacie. A jeśli człowiek żyje, to może któregoś dnia przypomnieć sobie, że gacie zgubił albo że mu je zabrali, ukradli, i znajdzie cię, zobaczy, jak w jego gaciach teraz paradujesz. Zerwie ci gacie z tyłka. I będziesz z gołą dupą łaził, upokorzony.

Może wtedy, pod tym żółtym snopem elektrycznego światła, zrozumiał, że życie musi iść do przodu, że trzeba dać życiu żyć. O mamie pamiętać, a pamięć w sercu przechowywać, ale zrozumieć, że po śmierci żadne spotkania z umarłymi - nawet tymi, których miłowaliśmy najbardziej - nie będą miały miejsca.

Człowiek tak zrobiony jest, że złe rzeczy bardziej pamięta. Taka to już głowa nasza jest. Auto ci się zepsuło, wychodzisz i kopiesz je, ale nie pamiętasz, do ilu ważnych miejsc cię dowiozło, nim się rozwaliło.