Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdybym umiał zamknąć w butelce zapach lilii wodnej, jaki roztaczasz, i mógł zabrać go ze sobą na wędrówkę przez pustynię, i gdybym umierał z pragnienia i od słońca, i gdyby uratował mnie z opresji szejk i zażyczył sobie w zamian butelki z twoim zapachem, nawet gdyby proponował wszystkie klejnoty, jedwabie i bogactwa Egiptu i otaczających go krain, i tak nie oddałbym mu mego skarbu. Powiedzieć, że podoba mi się twój zapach, to nic nie powiedzieć.

Wieczność potrafi się dłużyć, gdy nie mamy czego wspominać.

Nie chodzi mi o rzekę, ale o całą tę krainę. O ludzi. Zostali zagubieni, ktoś ich ukradł... Znikli bez śladu niczym rosa wraz z pojawieniem się słońca.

Powiadają, że błądzić jest rzeczą ludzką, Amonie. To znak, że przypominasz nas, śmiertelników.

Nil wyżywił niezliczone pokolenia i nadal jest na swoim miejscu, pomagając przetrwać ludowi Egiptu. Wielu ludzi przechadzając się brzegiem, traktuje rzekę jako rzecz oczywistą. Nie zastanawiają się nad królami, których niosły fale Nilu, ani nad ludźmi, którym rzeka dostarczała wody pitnej i umożliwiała uprawę roli.

Musisz nauczyć się czerpać przyjemność - Amon zbliżył do ust najpierw jedną, a po chwili drugą moją dłoń - z faktu, że żyjesz.

- Czy mój dotyk - spytał żarliwie - to dla ciebie wystarczający dowód, że jestem prawdziwym człowiekiem, a nie jedynie istotą ze snu?