Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdego ranka otrzymujesz dwadzieścia cztery złote godziny. To jedna z niewielu rzeczy na świecie, które dostaje się za darmo. Za wszystkie pieniądze świata nie można kupić ani jednej dodatkowej godziny. Co zrobisz z bezcennym skarbem? Pamiętaj, że musisz go wykorzystać, bo dostajesz go tylko raz. Jeśli zmarnujesz te dwadzieścia cztery godziny, nic i nikt nie odda ci ich z powrotem.

Szczęście pozwoli ci dostrzec nadzieję w najczarniejszej godzinie i odnaleźć spokój umysłu w największym zamęcie. To najwspanialszy stan ducha, a co więcej – nigdy nie musi cię opuszczać!

David uświadomił sobie, że szczęście to odrębny świat – świat, który każdy może znaleźć w samym sobie. To stan wywodzący się z serca, stan, którego nie da się opisać słowami i zdaniami. A ponieważ jest to stan wewnętrzny, nic, co pochodzi z zewnątrz, nie może dać nam szczęścia.

Szczęście to uczucie, które pochodzi z wnętrza człowieka i tylko on sam decyduje o swoim szczęściu.

Powiedział kiedyś, że oceniać człowieka należy nie po tym, jak się odnosi do innych ludzi, ale po tym jak się odnosi do tych, od których nic nie może zyskać.

Trzeba zrozumieć, czego się szuka, jeśli naprawdę chce się to znaleźć. Trzeba mieć jasność celu, bo inaczej podróż skończy się w tym samym miejscu, gdzie się zaczęła.

Pokocham biednych, bo uczą mnie miłosierdzia. Pokocham bogatych, bo uczą mnie ambicji. Pokocham prostaczków, bo widzą świat tak, jak ja już nie potrafię. Pokocham wykształconych, bo uczą mnie rzeczy, których inaczej nigdy bym się nie dowiedział. Pokocham wszystkich ludzi, bo wszyscy są jedyni i wyjątkowi, a to czyni ich w moich oczach niezwykle cennymi.

Jeśli twierdzimy. że ktoś inny może nas uszczęśliwić, wyrządzamy sobie wielką krzywdę. To tak, jakbyśmy mówili, że ktoś inny musi rządzić naszymi uczuciami.

Będę nikim, jeśli uwierzę, że jestem nikim.

Muszę uświadomić sobie, że moje dzisiejsze kłopoty znikną z upływem czasu, tak jak znikają cienie, gdy zajdzie słońce.