Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Takie są alternatywne szlaki – łatwy, przyjaźnie podający dłoń gościniec albo odwracający się niechętnie tor cnoty – którymi ludzkie usiłowanie decydowania o własnym losie dociera, pełne zapału, do swojego niespodziewanie przerażającego końca. Próbowałem tu – nie można było zlekceważyć okazji – podnosić strofujący palec, uderzać w dzwon na trwogę, ale z tak niewielką ufnością w osiągnięcie należytego rezultatu, tak bardzo pewny, że otwarte oko i uważne ucho zawsze zinterpretują każdy widok i odgłos z korzyścią dla siebie, z każdego zbesztania czyniąc sobie pociechę, z każdego zakazu ratunek – to po to przecież cała ich otwartość i uwaga – że odkrywam w sobie w końcu niemal nadzieję, dla waszego dobra żywioną, iż spotkał mnie bezowocny zaszczyt przemawiania do zgromadzenia ślepych i głuchych.