Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat jest już wystarczająco smutny. Nie pogarszajcie sytuacji.

Kiedy przy kimś płaczesz, kiedy pokazujesz mu to, co boli cię najbardziej, to znaczy, że naprawdę mu ufasz.

Właśnie to lubię w zdjęciach - pozwalają uchwycić i przeżyć raz jeszcze szczęśliwe chwile.

Bo kiedy znajdziesz kogoś, kto lubi was za to, jacy jesteście naprawdę, i kogo wy lubicie za to, jaki on jest naprawdę, musicie zrobić wszystko, co w waszej mocy, żeby go nie stracić.

Lubię cię tak bardzo, że może nawet Cię kocham.

Ale potem przyszło mi do głowy, że może przyjaźnie przypominają czasem ubrania. Kiedy przestaje nam być w nich wygodnie, to nie znaczy, że coś źle zrobiliśmy. Mogliśmy po prostu z nich wyrosnąć.

Odkryłem, że życie jest dużo ciekawsze, jeśli człowiek czasami trochę wariuje.

Dlatego następnym razem, kiedy postanowicie napisać komentarz, udostępnić zmianę statusu albo wrzucić linka, zastanówcie się - czy dzięki temu świat stanie się lepszy?
Jeżeli odpowiedz brzmi: "nie", lepiej tego nie róbcie.

Myślisz, że światem online rządzi fałsz, ale jest w nim też prawda.

Czasami trzeba stanąć twarzą w twarz ze swoim strachem, żeby zrozumieć, że tak naprawdę nie ma się czego bać.

-Gdybyś mogła zaprosić na piknik jakąś fikcyjną postać, to kogo byś wybrała?
-Augustusa Watersa z książki Gwiazd naszych wina, żeby mógł żyć dalej.

Tym razem kiedy, mnie całuje, czuję się, jakbym wróciła do domu.

Żyć chwilą.

Wiesz, różne rzeczy się zdarzają.Takie, na które nie mamy wpływu, a które wszystko zmieniają.

Moje życie może być takie, jak sobie wymarzę- dopóki będę pamiętać, że należy do mnie.

Ej! Naprawdę upaćkałam się sosem na całej twarzy? -Nie, po prostu lubię wycierać dziewczynom twarz serwetką. To taki mój fetysz. Nie martw się, mój psychiatra mówi, że to nieszkodliwe.

Strasznie za tobą tęskniłem, mój Punkcie Zwrotny.

A niech to! - woła Elliot - Jeśli tacy są chłopcy z Brooklynu, to emigruję tam najszybciej, jak się da.

Tak wyglądało wtedy moje życie. Przed wypadkiem rodziców świat był bezpieczny i przyjazny,a po nim stał się przerażający. Dlatego rozumiem w stu procentach, jak się czułaś dziś w samochodzie. Po wypadku zrozumiałaś, jak kruche może być życie.

I pewnego dnia, kiedy zrozumiemy, że w głębi duszy czujemy się tak samo, może przestaniemy wreszcie udawać kogoś, kim nie jesteśmy.

Kiedy robi Ci się smutno, pomyśl o trzech rzeczach, które dają Ci szczęście. Wtedy przegonisz smutek.

- Coś w tym stylu. Okej panno Penny,jakim byłabyś instrumentem muzycznym?
Zaczynam rozumieć, że Noah nie jest fanem zwykłych pytań.
- Instrumentem muzycznym?
- Mhm.
[...]
- Wiolonczelą - odpowiadam dlatego, że to mój ulubiony instrument.
- No tak, wiadomo - komentuje Noah.
Uchyliłam powieki na tyle, żeby zerknąć na niego kątem oka.
- Jak to?
- Bo wiolonczele są piękne i tajemnicze. - I wtedy dzieje się coś niesamowitego: Noah się rumieni.

Prawda jest taka, że nigdy nie zdradziłabym nikogo za pieniądze, a już na pewno nie kogoś, kogo kocham.

Właściwie wdycham za każdym razem, kiedy patrzę w lustro. To taki odruch. Spojrzenie w lustro - westchnienie. Spojrzenie w lustro - westchnienie.

- Nie mam ci nic do powiedzenia (...)
- To dobrze, bo ja mam ci mnóstwo do powiedzenia, więc cieszę się, że nie będziesz mi przerywać (...).

Babcia powiedziała, że zachowywał się, jakby był zakochany. A zakochanie znaczy, że ma się kogoś w sercu. Sprawdziłam to w Google'u.

Bardzo przepraszam! To był wypadek! - wołam. Mam ochotę dodać: "Bo sama jestem chodzącym wypadkiem".

Nadal ściska mnie mocno za ramiona. To przyjemne uczucie. Jest jak kotwica, która trzyma mnie we właściwym miejscu.

-Świetny pocałunek - mówię, bo przecież nie mogę się powstrzymać, żeby nie powiedzieć czegoś głupiego w tak ważnej chwili.
-Tak - potwierdza Noah z błyskiem rozbawienia w oku. - To moja specjalność.

Teraz za każdym razem, kiedy się widzimy, mam wrażanie, że jestem na rozmowie kwalifikacyjnej na stanowisko jej najlepszej przyjaciółki, i cały czas stresuję się, że powiem albo zrobię coś nie tak.