Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O, bracia, sa słowa, których cofnąć się nie da; są czyny których skutków nikt nie naprawi; są rany, które nigdy się nie zabliźnią - Czarny Jastrząb mówił z żalem, spokojnym, równym tonem. - Ponad trzydzieści pięć lat broniłem plemiennego kraju dla nas, dla naszych wnuków, dla przyszłych pokoleń. Odbiegliście ode mnie, omamieni zdradą i fałszem. Jesteście jednak krwią mojej krwi, dlatego zapomniałem i wybaczyłem wszystko. Dzisiaj jestem już jak stare, spróchniałe wewnątrz drzewo, które zwali byle wiatr".

- Ludzie podobni są do liści - powiedział sachem. - Rozwijają się, szumią, cieszą się słońcem, deszczem i wiatrem, potem żółkną i opadają na ziemię, by zamienić się w proch.
- Wiosną zazielenią się nowe - zauważył Leclair.
- Ale nie te same - sachem uśmiechnął się gorzko.
- To prawda. Dzięki liściom drzewa rodzą owoce i to ich zasługa, a po ludziach zostają czyny, dzieła ich rąk i umysłów, i pamięć pokoleń.
- Nie zawsze biały bracie.