Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szachy są autyzmem we dwóch i zarazem modelem totalitarnego istnienia podporządkowanego wyłącznie jednemu planowi, z którego uciec nie sposób. To gra, w której każdy wasz ruch znajduje się w środku pola siły, a każde głupie posunięcie może natychmiast przynieść fatalne skutki. Szachy są obrazem nieodwracalności losu.

(...) po złym przychodzi - czasem od razu, czasem później - coś dobrego, ponieważ życie lubi kontrasty i rytm.

Mrok i samotność wydłużają czas. Wydaje mi się, że wszystkie podziemne i podmorskie stworzenia dobrze znają coś w rodzaju poczucia wieczności.

(...) wulgarność, rozwiązłość i prostytucja żadnemu kolektywnemu społeczeństwu nie szkodzą tak, jak silna miłosna więź, która rozbija klasztory, burzy więzienia i wysadza w powietrze koszary.

(...) nachodzi mnie myśl, ze już nie jestem tak pewien, czy naprawdę chcę umrzeć za wielkie idee. Jeszcze parę dni wcześniej nie miałem żadnych wątpliwości. Tymczasem, panie i panowie, starczyło trochę ciupciania, by niezachwiana pewność została nadwątlona.