Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówiono nam, że nikt dotychczas nie przeżył podobnie ciężkiej sytuacji. Inni ludzie w tym samym położeniu kłócili by się, bili o każdy kawałek chleba, o łyk słodkiej wody. My nie kłóciliśmy się nigdy. Tam na Oceanie Spokojnym, przekonaliśmy się najlepiej, jaką potęgą jest przyjaźń. Ona nas podtrzymywała na duchu i rozgrzewała, gdy burty naszej barki pokrywały się lodem. I jeszcze coś - najgorszą rzeczą, gorszą od głodu i pragnienia, byłaby utrata wiary w ratunek. Nigdy tej wiary nie straciliśmy.

Wiara w człowieka jest czymś wiecej od oceny jego czynów, szczególnie w dzisiejszych czasach. Jeśli wierzyłeś we mnie naprawdę - daj znać.

Najczęściej brała książkę, siadała z podkurczonymi nogami na fotelu i zagłębiała się w lekturze. Cokolwiek się czytało, jakże inny był to świat od tego za oknem, w Warszawie, w roku 1943.

Mijały tygodnie, a jej ciężki stan nie ustępował. Pod koniec lata nastąpiło przesilenie. Zrozumiała, że ból potrafi zabić nawet miłość.