Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzecia i ostatnia część o Antonii. Choć w dwie pierwsze bardzo się wciągnęłam, tak z tą miałam pewien problem. Choć nie chodzi tutaj o samo wciągnięcie się w historię, ponieważ autor potrafi przykuć uwagę czytelnika.

Gra której stawką jest życie? Odpowiedzi na pytania, pojawiające się w poprzednich częściach? Na to narzekać nie można. Problem jest dla mnie w sposobie pisania. Zdania są krótkie, nierozbudowane. Zdarza się, że pewne informacje przybierają formę wyliczenia. Dodatkowo wielokrotnie powstrzymywałam się od powiedzenia na głos: "Tak, wiem, Antonia jest inteligentna.", powiedzmy sobie szczerze. Mało kto lubi mieć "wbijane" do głowy cechy bohatera. Czasami informacji jest za dużo (w jednym momencie), a pewne rzeczy ukrywane przed czytelnikiem niby w celu stworzenia tajemniczej atmosfery, choć mnie nie do końca niektóre rzeczy przekonały.

Mimo wszystko nie uważam, że to najgorsza książka. Być może miałam wobec niej większe oczekiwania po dwóch pierwszych tomach, które były naprawdę bardzo dobre.
Zakończenie jest po prostu dla mnie dobrym zakończeniem. Ani nie porywa, ani do końca nie rozczarowuje.

Gdyby była możliwość dawania połówek, to dałabym raczej skłaniałabym się ku ocenie 6,5.

Recenzja powstała w ramach przedpremierowej akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN

Trzecia i ostatnia część o Antonii. Choć w dwie pierwsze bardzo się wciągnęłam, tak z tą miałam pewien problem. Choć nie chodzi tutaj o samo wciągnięcie się w historię, ponieważ autor potrafi przykuć uwagę czytelnika.

Gra której stawką jest życie? Odpowiedzi na pytania, pojawiające się w ...

Rozwiń Zwiń

Druga część nie zawodzi. Autor trzyma emocje napięte do granic praktycznie cały czas, a to nie jest cienka książka. Trochę więcej (w porównaniu do części pierwszej) mamy tutaj aspektów psychologicznych i pewnych przemyśleń życiowych. Relacja między inspektorem a Antonią też rozwija się w ciekawą stronę.
Jeśli chodzi o samą sprawę, wokół której toczy się akcja, powiem tak, już samo to, że dziwnym zbiegiem okoliczności znika żona ofiary mnie zachęciło aby wgryźć się w tę historię bardziej i nie zawiodłam się.

Wam również polecam, zwłaszcza jeśli szukacie czegoś interesującego na wakacje.

Recenzja powstała przedpremierowej akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN

Druga część nie zawodzi. Autor trzyma emocje napięte do granic praktycznie cały czas, a to nie jest cienka książka. Trochę więcej (w porównaniu do części pierwszej) mamy tutaj aspektów psychologicznych i pewnych przemyśleń życiowych. Relacja między inspektorem a Antonią też rozwija się w c...

Rozwiń Zwiń