Chłopiec, choć trwają właśnie wakacje, w ramach zadania letniego ma prowadzić na zlecenie nauczyciela pamiętnik. I szybko się okaże, że stanie się to zadaniem dość wyczerpującym, bo rzeczywistość dostarczy mu materiału aż nadto. Spotka przyjaciela, którego tak bardzo potrzebował, jakże odmiennego od niego lękliwego geniusza Oskara, a także wplącze się w kryminalną historię i może nawet uda mu się zrealizować plany matrymonialne.

Świat, w którym żyje Rico, jest rzeczywiście światem nam znanym. Pełno w nim więc dorosłych - nieczułych na innych, samotnych, złych. Wiele dzieci równie nieszczęśliwych. Będąc odmiennym, niełatwo w nim funkcjonować, bo odmienności nie wszyscy akceptują i potrafią sobie z nimi radzić. Ale powiastka ta niesie ze sobą ogromny ładunek akceptacji dla różnych ułomności – tych ze świata realnie upośledzonych, jak i niby normalnych ludzi, ułomności fizycznych, intelektualnych, psychicznych. Świat taki jest, trzeba trochę wrażliwości na innych, sympatii i przyjaźni, a może uda się wtedy rozproszyć „głębocienie”.

Historii Rico i Oskara wysłuchałam z audiobooku, który wydało wydawnictwo WAM równocześnie z wersją papierową. To właściwie było moje pierwsze pełne spotkanie z taką formą lektury. I choć wiem, że nie zrezygnuję z wersji czytanej na rzecz słuchanej, to jednak tym, którzy ją lubią, polecam opowiastkę czytaną przez Artura Barcisia. Głos aktora świetnie pasuje do postaci Rico (narracja książki prowadzona jest cały czas w pierwszej osobie), jego intonacja i tembr głosu sprawiają, że słuchanie jest przyjemnością, nie pojawiają się żadne zgrzyty interpretacyjne, a audiobook trwa prawie 5 h.

Książka może być doskonałą lekturą dla kilkunastoletnich dzieci. Przyjemną - dla dorosłych, nie ufałabym jednak bezkrytycznie opiniom, że dla wszystkich. Raczej dla tych, co właśnie mają dzieci w odpowiednim wieku i rozmawiają z nimi o ich lekturach. Inni niech uczą się wrażliwości jednak na lekturach skierowanych ku dojrzałemu czytelnikowi.

Justyna Radomińska