Nie będę ukrywać, że najwięcej frajdy sprawiło mi właśnie kierowanie bohaterki wedle własnego widzimisię. Jednego dnia w prawo, a drugiego w lewo. Wszystko w zależności od mojego poczucia humoru, zainteresowania historią i wielu innych czynników. Znacie to uczucie, gdy książka wam się podoba, ale kompletnie nie zgadzacie się z decyzjami podejmowanymi przez bohaterkę? No widzicie, tutaj takie rozczarowanie was nie czeka. Jeśli już, to możecie być źli sami na siebie.

Intan Paramaditha wykorzystuje swoją powieść do poruszenia mnóstwa ciekawych i ważnych wątków. W zależności od wyboru ścieżki czytelnik zmierzy się z tematami stosunków między ludźmi z różnych zakątków świata, pozycji kobiety w społeczeństwie, kolonializmu, możliwej przyszłości i innych. Naprawdę jestem w stanie się założyć, że każdy znajdzie w tej książce historię dla siebie.

„Grzeczne dziewczynki idą do nieba. Niegrzeczne – wędrują”

Mam wśród tych wszystkich wariantów swoich ulubieńców, takie historie, które z wielką chęcią zobaczyłabym rozpisane na dłuższe opowieści, bardziej rozbudowane. Jednak nie pomyślcie, że przez rozbicie tej pozycji na 15 historii Paramaditha nie rozwinęła wystarczająco swoich postaci. Mimo że to my decydujemy o kierunku fabuły, to ich zachowania są niezwykle spójne. Nie jestem w stanie się do niczego przyczepić. Chociaż jasne, były takie zakończenia, na które kręciłam nosem. Ale i tak jestem pod ogromnym wrażeniem, bo takie przedsięwzięcie to musiał być ogrom pracy.

Jeśli szukacie czegoś oryginalnego, wymykającego się jakimkolwiek ramom literackim i co najważniejsze bardzo dobrego, to bierzcie czerwone buty w rękę i ruszcie w „Wędrówkę”. Nie pożałujecie.

Kinga Kolenda