Gdy Travis Baldree własnym nakładem wydał powieść „Legendy i latte”, idealnie trafił w gusta wielbicieli nowego podgatunku fantastyki, nazywanego cozy fantasy. Bohaterowie, których przyzwyczailiśmy się widzieć w heroicznych bitwach, łamią schematy i szukają swojego miejsca w zaciszu kawiarni. Stereotypowe postaci są ukazane w nowej odsłonie: orczyca podaje kawę, sukkub szuka pracy jako kelnerka, gobliny, magowie i inni fantastyczni bohaterowie rozkoszują się kawą i ciastkami. Oczywiście mimo potężnego talizmanu życie Viv nie jest usłane różami, z dnia na dzień piętrzy się przed nią coraz więcej problemów, które najprościej byłoby rozwiązać wiszącym na ścianie mieczem – ale to oznaczałoby powrót do dawnego życia. A Viv wolałaby zawojować świat latte i cynamonowymi bułeczkami.

„Legendy i latte” mogą dostarczyć czytelnikom wiele przyjemności pod warunkiem, że będą świadomi, po jaką książkę sięgają. Najważniejszym motywem – mówiąc wprost – jest prowadzenie przez główną bohaterkę kawiarni. A remont i obmyślanie menu nie brzmi zbyt heroicznie. Klimat książki jest bliższy „Czekoladzie” Joanne Harris niż powieściom magii i miecza. I nie ma w tym nic złego. To właśnie to wyjście poza ramy gatunku tak przypadło do serca czytelnikom. Bohaterowie są wiarygodni i zróżnicowani, często traktowani przez innych stereotypowo i pokrzywdzeni przez los. Ale Baldree przełamuje te stereotypy i uwalnia bohaterów od narzuconych im ról. Żałuję jedynie, że autor nie wykorzystał w większym stopniu możliwości oferowanych przez fantastykę – gdyby bohaterowie byli ludźmi, niewiele by to zmieniło jeśli chodzi o przebieg akcji.

„Legendy i latte” to lekka i ciepła fantastyka z mocnym aromatem kawy. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, zwłaszcza jako odskocznię od cięższych powieści. A na koniec dostajemy też mały bonus w postaci opowiadania będącego prequelem do opisywanych w powieści wydarzeń.

Agnieszka Kruk