"... U nas z Polską na ustach wchodzi się nawet do wychodka, chodzi się na dziwki, pożycza pieniądze i nie oddaje pieniędzy, kradnie, pije wódkę i przyjmuje z jednej strony sowieckie, a z drugiej amerykańskie napiwki. Ale jesteśmy wolną Polską, proszę Pani..."
Korespondencja Bobkowskiego, autora doskonałych "Szkiców piórkiem", przebywającego od 1948 roku aż do śmierci w 1961 roku w Gwatemali - z Anielą Mieczysławską, wolontariuszką Czerwonego Krzyża w Ameryce, pomagającą rodakom w komunistycznej Polsce, związaną z polską emigracją, szczególnie z paryską "Kulturą".
"Bobkowski nie umiał i nie chciał zwracać się do anonimowego czytelnika. Korespondencja z Aniela Mieczysławską jest tego wymownym świadectwem. Wymianę listów rozpoczynają ludzie sobie nieznajomi. Tematem są sprawy formalne związane z zabiegami o stypendium, ale Bobkowski natychmiast przekracza ciasne ramy konwencji, do osoby, do której pisze po raz pierwszy, zwraca się jak do kogoś znajomego i bliskiego, otwarcie przedstawia przesłanki swojej decyzji, nieznaną adresatkę wtajemnicza w sprawy osobiste. Zostają przyjaciółmi, zanim się spotkają(...). (ze wstępu Andrzeja Stanisława Kowalczyka)