Opowiadania Marii Dąbrowskiej będące niegdyś lekturą w podstawówce. Z uwagi na prospołeczną wymowę pierwsze było szczególnie popularne w PRLu, gdzie lubiano podpinać się pod różne wrażliwe społecznie postacie czy twórców, anektując je jako „swoich”.
W istocie historia o tym, jak to należy oceniać ludzi po ich wnętrzu, a nie zewnętrznych znamionach, związanych bądź to z zamożnością, bądź też z poziomem wykształcenie. Dzisiaj oczywiste, ale w czasach powstania utworu niekoniecznie. Wystarczy poczytać co sanacyjne środowiska emigracyjne w czasie II wojny i po pisały i mówiły o politykach PSLu.
Tym niemniej to, co może i stanowiło wówczas novum dziś, dziś wydaje się po prostu przesycone nachalną propagandą, cóż z tego, że wartościowych ideałów. Stąd utwór jest dzisiaj uważany za przeznaczony dla młodzieży, albo nawet wręcz starszych dzieci. Tylko czy dzisiaj do tych grup dotrze ówczesna wymowa i sens podziałów?
Nas tej samej zasadzie „Marcin Kozera” po stu latach odzyskał swoją aktualność, ale na pewno utracił atrakcyjności i przyswajalność dla młodego pokolenia, do którego pierwotnie był adresowany.

Opowiadania Marii Dąbrowskiej będące niegdyś lekturą w podstawówce. Z uwagi na prospołeczną wymowę pierwsze było szczególnie popularne w PRLu, gdzie lubiano podpinać się pod różne wrażliwe społecznie postacie czy twórców, anektując je jako „swoich”.
W istocie historia o tym, jak to należy oceniać ludzi po ich wnętrzu, a nie zewnętrznych znamionach, związanych bądź to z...

Przyjemna, troszkę przebija swądek dydaktyzmu, ale nie ujmuje to nic historyjkom.

Przyjemna, troszkę przebija swądek dydaktyzmu, ale nie ujmuje to nic historyjkom.

Jak na tamte czasy na pewno bardzo dobra. W obecnych czasach już te wartości nie są tak doceniane, jak wtedy (czas po wojnie to czas wspierania się, tak samo w "Marcinie Kozerze" - czas zaborów to nie jest łatwy czas, ani dla dorosłych, ani dla dzieci). Ogólnie polecam.

Jak na tamte czasy na pewno bardzo dobra. W obecnych czasach już te wartości nie są tak doceniane, jak wtedy (czas po wojnie to czas wspierania się, tak samo w "Marcinie Kozerze" - czas zaborów to nie jest łatwy czas, ani dla dorosłych, ani dla dzieci). Ogólnie polecam.

Świat w którym znajdziecie się czytając "Wilczęta z czarnego podwórza"i "Marcina Kozerę",bardzo mało przypomina ten,jaki znacie ze swych własnych przeżyć bowiem autorka urodziła się w 1889r . W czasach kiedy Polska zniknęła z map (rozdzielenie między trzech zaborców). Autorka posiadała niezwykły dar obserwowania ,dostrzegała nie tylko spraw ważnych ,lecz i drobnych .

W "Wilczętach z czarnego podwórza " starała się przekazać czytelnikom myśli o wartości przyjaźni,współdziałania w gromadzie ,wzajemnej pomocy ,poczuciu zadowolenia i dumy jakie stąd płyną. Zrobiła to doskonałe!

"Marcin Kozera" W czasach w których dzieje się akcja opowiadania (przed I wojna światowa )wynarodowienie staje się realnym zagrożeniem. W tym utworze Marcin stawia sobie pytanie czy jest Polakiem czy Anglikiem? Czy chce być Polakiem czy Anglikiem?
" Na każdym miejscu w tym kraju wasi ojcowie,wasi dziadkowie i ojcowie tych dziadków ,aż do początków Anglii,przelewali krew i oblewali się potem . Pracowali,żyli i umierali na to,żebyście wy mogli być dumni z tych miast i wsi ... No to z czegoż on, Marcin ,ma być dumny? Jego dziadowie nie pracowali tu,nie byli tu nawet nigdy. Więc chyba nie jest Anglikiem"
Historia lubi zataczać koło ,co prawda w innej odsłonie ale zatacza.

Świat w którym znajdziecie się czytając "Wilczęta z czarnego podwórza"i "Marcina Kozerę",bardzo mało przypomina ten,jaki znacie ze swych własnych przeżyć bowiem autorka urodziła się w 1889r . W czasach kiedy Polska zniknęła z map (rozdzielenie między trzech zaborców). Autorka posiadała niezwykły dar obserwowania ,dostrzegała nie tylko spraw ważnych ,lecz i drobnych .

W...

Książkę przeczytałem w VI klasie szkoły podstawowej w ramach obowiązkowego czytania dowolnych lektur "na ilość". Podsunęła mi ją mama, która również miała ją w lekturach. Po latach zupełnie jej już nie pamiętałem i dopiero odnalezienie notatek uświadomiło mnie, że ją czytałem.

Książkę przeczytałem w VI klasie szkoły podstawowej w ramach obowiązkowego czytania dowolnych lektur "na ilość". Podsunęła mi ją mama, która również miała ją w lekturach. Po latach zupełnie jej już nie pamiętałem i dopiero odnalezienie notatek uświadomiło mnie, że ją czytałem.

Mnie to opowiadanie Dąbrowskiej bardzo się podobało.
I wtedy gdy sama je czytałam w podstawówce, i później gdy do niego kilka razy wracałam, a Marcina i jego zachowanie potraktowałam jako ciekawe studium przypadku.

Opowiadanie, mimo niewielkich rozmiarów jest obfite treścią. Naładowane emocjami i dobrze skreślonymi sylwetkami bohaterów, a jego dydaktyzm nie razi tak bardzo, bo dotyczy ważnych wartości.

Moją uwagę przykuły przede wszystkim relacje między dziećmi i ich stosunek do Marcina, który z jednej strony mnie wkurzał, ale z drugiej, tak jak i dzieci - trzymałam z nim.

Na pewno interesująca i aktualna pozycja dla dzieci mieszkających za granicą, które chodzą do polskich szkół sobotnich i często doświadczają podobnych do Marcina dylematów.

Kto zechce, niech sięga.

Mnie to opowiadanie Dąbrowskiej bardzo się podobało.
I wtedy gdy sama je czytałam w podstawówce, i później gdy do niego kilka razy wracałam, a Marcina i jego zachowanie potraktowałam jako ciekawe studium przypadku.

Opowiadanie, mimo niewielkich rozmiarów jest obfite treścią. Naładowane emocjami i dobrze skreślonymi sylwetkami bohaterów, a jego dydaktyzm nie razi tak...

Opowiadanie pierwsze jest już bardziej historyczne niż obyczajowe. Uświadomiło mi potrzebę harcerstwa kiedyś. Dziś - z przykrością to sobie uświadomiłam - nie widzę dla niego zastosowań.
Opowiadanie drugie wzrusza do łez i budzi niepokojące pytanie: Jaka jest Polonia dziś?

Opowiadanie pierwsze jest już bardziej historyczne niż obyczajowe. Uświadomiło mi potrzebę harcerstwa kiedyś. Dziś - z przykrością to sobie uświadomiłam - nie widzę dla niego zastosowań.
Opowiadanie drugie wzrusza do łez i budzi niepokojące pytanie: Jaka jest Polonia dziś?

W czasie świątecznym i poświątecznym często wystawiane są jasełka, które szczególnie są popularne wśród młodych aktorów dziecięcych i młodzieżowych. W tej książce też jasełka odgrywają dużą rolę i ta książka przypomina mi się od razu, gdy słyszę lub czytam o jasełkach właśnie. W tejże krótkiej książce znajdziemy dwa opowiadania znakomitej polskiej pisarki Marii Dąbrowskiej. Pierwsze jest krótsze i nosi tytuł "Wilczęta z czarnego podwórza", drugie jest dłuższe i jest zatytułowane "Marcin Kozera". Oba wzruszające i przede wszystkim bardzo dobre.
Przed opowiadaniami znajdziemy zdjęcie pisarki oraz świetny wstęp, który napisała i opracowała Maria Marcjan. Warto go przeczytać. Po nim dwa wspomniane wyżej opowiadania Dąbrowskiej. Pierwsze (akcja jego toczy się tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości) mówi o wychowujących się głównie na brudnym podwórku biednych i zaniedbanych dzieciach, które postanawiają pomóc rodzinie swojego kolegi. Opowiadanie to pochwała postaw altruistycznych, dobroci wobec drugiego człowieka, przyjaźni i koleżeństwa oraz ideałów harcerstwa. Drugie opowiadanie (akcja tu rozgrywa się w Londynie, tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej) ukazuje nam głównie tytułowego Marcina Kozerę i jego kolegów, którzy chodzą na wieczorne lekcje języka polskiego. Marcin uczy się coraz pilniej i dostaje nawet rolę w jasełkach. To przedstawienie wiele zmieni w jego życiu i stanie się jednym z ważniejszych bodźców dla młodego człowieka w jego odczuciach patriotycznych. Opowieść przepełniona szlachetnym patriotyzmem, dobrze napisana, z ładnym i udanym zakończeniem.
Opowiadania dla młodszych i starszych czytelników. Warto im poświęcić trochę swojego czasu i swojej uwagi. Lektura z wyższej półki, co odbija się oraz uwidacznia w mojej ogólnej i końcowej ocenie gwiazdkowej.

W czasie świątecznym i poświątecznym często wystawiane są jasełka, które szczególnie są popularne wśród młodych aktorów dziecięcych i młodzieżowych. W tej książce też jasełka odgrywają dużą rolę i ta książka przypomina mi się od razu, gdy słyszę lub czytam o jasełkach właśnie. W tejże krótkiej książce znajdziemy dwa opowiadania znakomitej polskiej pisarki Marii Dąbrowskiej....