Frank Herbert znany jest szerszej publiczności jako autor sagi o Diunie. Niewielu jednak kojarzy inne jego powieści, w których poruszał różne problemy dotyczące rozwoju ludzkości. Jedną z nich jest powieść pt. "Oczy Heisenberga", dotykająca tematu inżynierii genetycznej oraz tak lubianego przez autora tematu wykształcania z człowieka nowych ras, w wyniku manipulacji genami oraz odpowiedniego warunkowania (farmakologią, treningiem, wychowaniem). Książka sama w sobie prezentuje inny styl pisarski niż Diuna - nie ma tu filozoficznego nadęcia, akcja jest wartka, intryga wciągająca a forma zwięzła. Nie znaczy jednak, że jest ona pozbawiona warstwy futurologicznej - wizja świata w niej przedstawiona jest poruszająca i skłania do refleksji. Warto sięgnąć po tę powieść, zwłaszcza jeśli gustuje się w antyutopiach.

Frank Herbert znany jest szerszej publiczności jako autor sagi o Diunie. Niewielu jednak kojarzy inne jego powieści, w których poruszał różne problemy dotyczące rozwoju ludzkości. Jedną z nich jest powieść pt. "Oczy Heisenberga", dotykająca tematu inżynierii genetycznej oraz tak lubianego przez autora tematu wykształcania z człowieka nowych ras, w wyniku manipulacji genami...

Pomysł sam w sobie już trąci myszką, ale realizacja jest jeszcze słabsza. Chyba najmniej udana historia Herberta.

Pomysł sam w sobie już trąci myszką, ale realizacja jest jeszcze słabsza. Chyba najmniej udana historia Herberta.

Uwielbiam Herberta, jeszcze nie zdarzyło mi się czytać czegoś co mi się nie podoba. Pisarz ponadczasowy, zainteresowany psychiką czlowieka jak i jego sercem czyli istotą człowieczeństwa ale również zagrożeniami jakie płyną z techniki oraz manipulacji genetycznych. W tej krótkiej powieści poruszany jest temat różnic między człowiekiem, maszyną i nadczłowiekiem. Jedynie do czego można się przyczepić to dosyć infantylny epilog, ale każdemu może się zdarzyć popełnić leciutką grafomanię. Ogólnie pomysł ciekawy, wykonanie dobre a koniec może być.

Uwielbiam Herberta, jeszcze nie zdarzyło mi się czytać czegoś co mi się nie podoba. Pisarz ponadczasowy, zainteresowany psychiką czlowieka jak i jego sercem czyli istotą człowieczeństwa ale również zagrożeniami jakie płyną z techniki oraz manipulacji genetycznych. W tej krótkiej powieści poruszany jest temat różnic między człowiekiem, maszyną i nadczłowiekiem. Jedynie do...

To książka o niczym. Nie ma nic wspólnego z Heisenbergiem i jego teorią nieoznaczoności. W sumie nie wiem, może gdzieś między wierszami był taki przekaz, albo tłumacz beznadziejnie to przełożył...?
To raczej szkic, który można by dalej rozwinąć. Ewolucja ludzkości ileś tam dziesiąt tysięcy lat od dzisiaj. Manipulacje genetyczne na kodzie DNA, masowa sterylizacja, ot ciekawe tło. Ale tak na odwal napisane, że mi się nie mieści w głowie, że rok wcześniej wydano DIUNĘ?! Takie arcydzieło, taka perełka, a tu taki gniot. No sorry, ale odradzam czytanie.

To książka o niczym. Nie ma nic wspólnego z Heisenbergiem i jego teorią nieoznaczoności. W sumie nie wiem, może gdzieś między wierszami był taki przekaz, albo tłumacz beznadziejnie to przełożył...?
To raczej szkic, który można by dalej rozwinąć. Ewolucja ludzkości ileś tam dziesiąt tysięcy lat od dzisiaj. Manipulacje genetyczne na kodzie DNA, masowa sterylizacja, ot ciekawe...

Klasyk.

Klasyk.

Powieść wydana rok po "Diunie" (którą uważam za najlepszą książkę wszech czasów),zawiera sporo motywów z sagi, ale to jednak nie ten format. A wspólnych tematów nie brakuje: manipulacje genetyczne z ideałem majaczącym gdzieś w tle, walki cyborgów/ robotów z ludźmi, podział na kasty (niektóre bezpłodne),długowieczność, dowiadywanie się mnóstwa rzeczy o człowieku na podstawie obserwacji, tajne języki, klonowanie...

Autor porusza interesującą tematykę: stabilność sztywnego systemu. Cóż, jeśli do układu nie wprowadzamy żadnych zmian, może dobrze działać, dopóki warunki się nie zmienią. Potem nagle okazuje się nie tylko słabo przystosowany, ale i niezdolny do adaptacji. A to już problem...

Więcej szczegółów tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2018/08/oczy-heisenberga-motywy-z-diuny.html

Powieść wydana rok po "Diunie" (którą uważam za najlepszą książkę wszech czasów),zawiera sporo motywów z sagi, ale to jednak nie ten format. A wspólnych tematów nie brakuje: manipulacje genetyczne z ideałem majaczącym gdzieś w tle, walki cyborgów/ robotów z ludźmi, podział na kasty (niektóre bezpłodne),długowieczność, dowiadywanie się mnóstwa rzeczy o człowieku na...

Tak jak w ocenie - może być... nic ponadto.

Tak jak w ocenie - może być... nic ponadto.

Jeżeli weźmiemy pod uwagę cały dorobek literacki Franka Herberta, a zwłaszcza jego najbardziej znane dzieła, to „Oczy Heisenberga” jawią się jako krótki i dosyć nijaki przerywnik. Owszem, jest to przykład klasycznego SF z typowo skonstruowaną fabułą i dosyć sztampowo ukazanymi bohaterami, ale jednocześnie uniknięto tu poważnych błędów przez co czyta się szybko, a całość sprawia raczej pozytywne wrażenie. Spośród wielu pomysłów na świat przyszłości, w tym przypadku autor zdecydował się na podniesienie medycyny do rangi niemal religii i przedstawienie świata zaawansowanych modyfikacji genetycznych, w którym istotnym problemem jest płodność. Nad wszystkim czuwają nieśmiertelni Nadludzie, którzy są już na tyle zblazowani i zmęczeni swoją długowiecznością, że wzbudzają więcej współczucia niż respektu, co w konsekwencji doprowadza do próby obalenia ich władzy.
Głównym problem „Oczu Heisenberga” jest fakt, że nowela (biorąc pod uwagę objętość) sprawia wrażenie wyrwanej z większej całości. Co prawda fabularnie stanowi jedność, lecz koncepcyjnie wygląda na coś, co zostało sztucznie skrócone lub – co może byłoby ciekawsze – nie zostało odpowiednio rozbudowane do rozmiarów pełnoprawnej powieści. Widać to nie tylko po dosyć płytkich konstrukcjach postaci, spośród których najlepiej wypadają chirurdzy genetyczni (czy też Aptekarze – jak ich nazywają Nadludzie),ale przede w naderwanych wątkach. Historię Masy poznajemy de facto już od incydentu w klinice nie mając innych punktów zaczepienia, a potem akcja przyspiesza i właściwie brakuje wielu dopowiedzeń. Wydaje się, że książka zyskałaby na bogatszym opisie warunków życia Masy, przyczynach narodzin ruchu oporu, sposobie porozumiewania się za pomocą „uścisków dłoni”, charakterystyce Nadludzi (gdyż narrator wyraźnie sugeruje, że wielu wygląda jak ludzie z Masy tylko po kuracji lekowo-sterydowej) czy wreszcie roli jaką przypisano cyborgom, którzy z jednej strony pomagają obalić rządy Nadludzi, a z drugiej nie wyjawiają Masie wszystkiego itd. Brak rozpisania niektórych wątków jest odczuwalny, co powoduje, że kiedy fabuła zaczyna się tak naprawdę rozkręcać to jesteśmy już na ostatnich stronach.
Książka Herberta stawia pytania o nieśmiertelność i po części emocjonalność, która jest tak charakterystyczna do gatunku ludzkiego, lecz robi to w sposób przewidywalny i właściwie nie wprowadzający niczego świeżego do tego egzystencjalnego tematu. Być może 40 czy 50 lat temu, kiedy pojawiło się na rynku pierwsze wydanie, „Oczy Heisenberga” były odbierane inaczej, ale dzisiaj – przy tak ogromnym wysypie najróżniejszych dzieł z gatunku science-fiction i przerobieniu wszystkim możliwych problemów ludzkości – nie jest to w żadnym stopniu zaskakująca ani porywająca lektura. Ot, kawałek archetypicznego, nieco siermiężnego SF.

Jeżeli weźmiemy pod uwagę cały dorobek literacki Franka Herberta, a zwłaszcza jego najbardziej znane dzieła, to „Oczy Heisenberga” jawią się jako krótki i dosyć nijaki przerywnik. Owszem, jest to przykład klasycznego SF z typowo skonstruowaną fabułą i dosyć sztampowo ukazanymi bohaterami, ale jednocześnie uniknięto tu poważnych błędów przez co czyta się szybko, a całość...

Antyutopijna wizja przyszłości, gdzie ludzkość jest zarządzana i sterowana poprzez odpowiednio przeprowadzane w zarodkach manipulacje genetyczne i podział kastowy społeczeństwa.

Nie jest to co prawda dzieło na miarę "Nowego wspaniałego świata" Aldousa Huxleya, ale przedstawiona wizja świata i tak daje solidnie do myślenia. Dla kogoś przyzwyczajonego do stylu pisania Herberta (czyli spiski wewnątrz spisków i rzucenie od razu na głębokie wody świata przedstawionego, bez wstępnych wyjaśnień),powieść jak najbardziej godna polecenia.

Antyutopijna wizja przyszłości, gdzie ludzkość jest zarządzana i sterowana poprzez odpowiednio przeprowadzane w zarodkach manipulacje genetyczne i podział kastowy społeczeństwa.

Nie jest to co prawda dzieło na miarę "Nowego wspaniałego świata" Aldousa Huxleya, ale przedstawiona wizja świata i tak daje solidnie do myślenia. Dla kogoś przyzwyczajonego do stylu pisania...

Słabe i naiwne. Można poczytać zwłaszcza, że to krótkie ale szału nie ma. Konstrukcja świata jest kompletnie nielogiczna. Takie społeczeństwo nie wiem czy by sto lat przetrwało, nie mówiąc już o tysiącach. Akcja mocno przewidywalna.

Słabe i naiwne. Można poczytać zwłaszcza, że to krótkie ale szału nie ma. Konstrukcja świata jest kompletnie nielogiczna. Takie społeczeństwo nie wiem czy by sto lat przetrwało, nie mówiąc już o tysiącach. Akcja mocno przewidywalna.