Nie jest zła, choć można bez wyrzutów sumienia pominąć lekturę tego wstępniaka do większych dzieł Steinbecka.

Nie jest zła, choć można bez wyrzutów sumienia pominąć lekturę tego wstępniaka do większych dzieł Steinbecka.

Takie klimaty lubię. Chociaż ten Joseph coraz bardziej mnie już denerwował.

Takie klimaty lubię. Chociaż ten Joseph coraz bardziej mnie już denerwował.

Słabszy Steinbecka to i tak świetna książka 🙂
Przygnębiająca niestety 😔

Słabszy Steinbecka to i tak świetna książka 🙂
Przygnębiająca niestety 😔

Kolejna bardzo dobra pozycja w dorobku tego wybitnego pisarza. Nie wybitna, jak Grona gniewu czy Na wschód od edenu, ale zachwycająca i wciągająca. Zachwycająca na płaszczyźnie pejzaży, fabuły, wciągająca na płaszczyźnie religii, wiary, zabobonu, a wszystko w dolinie Salinas, gdzie urodził się autor.

Kolejna bardzo dobra pozycja w dorobku tego wybitnego pisarza. Nie wybitna, jak Grona gniewu czy Na wschód od edenu, ale zachwycająca i wciągająca. Zachwycająca na płaszczyźnie pejzaży, fabuły, wciągająca na płaszczyźnie religii, wiary, zabobonu, a wszystko w dolinie Salinas, gdzie urodził się autor.

Swoista książka, niby o ranczerach, jednak drugim torem toczy się rozprawka o duchowości i tym wszystkich w co człowiek jest wstanie uwierzyć. Czytając ją pobieżnie można przegapić jej sens. Jak głęboka jest potrzeba wiary w człowieku, kiedy zaczyna się zabobon, kiedy fanatyzm. Czy bohaterowie nie tracą swojego życia, szacunku do siebie samych tak mozolnie upierając się przy swoich przekonaniach i wierze. Kiedy człowiek w imię oddawania czci traci kontakt ze sobą i przestaje dbać o własne życie, które przecież jest najwyższą wartością. Oprócz tego zwróciłam uwagę na chorobliwy materializm- hołubienie ziemi i bydłu.

Swoista książka, niby o ranczerach, jednak drugim torem toczy się rozprawka o duchowości i tym wszystkich w co człowiek jest wstanie uwierzyć. Czytając ją pobieżnie można przegapić jej sens. Jak głęboka jest potrzeba wiary w człowieku, kiedy zaczyna się zabobon, kiedy fanatyzm. Czy bohaterowie nie tracą swojego życia, szacunku do siebie samych tak mozolnie upierając się...

Czuć jakby autor zachwycił się widoczkami i chcąc je opisać, dopisał byle jaką fabułę na kolanie

Czuć jakby autor zachwycił się widoczkami i chcąc je opisać, dopisał byle jaką fabułę na kolanie

Znowu jestem bezkrytyczna co do autora - kolejna piekna powiesc o czlowieku i jego zwiazku z natura. Kolejne studium i znowu piekny jezyk. Nie potrafie powiedziec nic zlego o tym pisarzu, gdyz nigdy mnie nie rozczarowal - ale nie znam jego wszystkich utworow, wiec moze stac go najakies potkniecie?

Znowu jestem bezkrytyczna co do autora - kolejna piekna powiesc o czlowieku i jego zwiazku z natura. Kolejne studium i znowu piekny jezyk. Nie potrafie powiedziec nic zlego o tym pisarzu, gdyz nigdy mnie nie rozczarowal - ale nie znam jego wszystkich utworow, wiec moze stac go najakies potkniecie?

Bardzo lekko się czyta, styl Steinbecka dobry jak zawsze. Sama fabuła zapowiadała się bardzo dobrze. Jednak im dalej, tym gorzej. Religijny fanatyzm nigdy nie będzie dobry, bez różnicy czy czci się drewniany krzyż czy ogromne drzewo. Brak w bohaterach było racjonalności i zdrowego rozsądku. Podejrzewam, że autor chciał wpleść tu jakiś *magiczny* element, ale dało to dosyć nieciekawy efekt. Co do praw natury; to logiczne, że warunkowały wtedy życie farmerów. Ale prawa religii były tu niesamowicie przerysowane i budziły już pod koniec niesmak.

Bardzo lekko się czyta, styl Steinbecka dobry jak zawsze. Sama fabuła zapowiadała się bardzo dobrze. Jednak im dalej, tym gorzej. Religijny fanatyzm nigdy nie będzie dobry, bez różnicy czy czci się drewniany krzyż czy ogromne drzewo. Brak w bohaterach było racjonalności i zdrowego rozsądku. Podejrzewam, że autor chciał wpleść tu jakiś *magiczny* element, ale dało to dosyć...

Ostatnio znalazłem na półce w bibliotece i jakoś nie mogłem się za nią zabrać. Jak zacząłem to w niej utonąłem, chociaż bardzo mnie dobiła w kilku momentach to jednak mi się podoba

Ostatnio znalazłem na półce w bibliotece i jakoś nie mogłem się za nią zabrać. Jak zacząłem to w niej utonąłem, chociaż bardzo mnie dobiła w kilku momentach to jednak mi się podoba

Steinbeck jak zwykle stworzył dzieło wybitne. Wstrząsa, porusza do głębi, zmusza do zastanowienia się nad istotą naszego człowieczeństwa i tego do czego ludzkość zmierza. Momentami drastyczna, przerażająca a przede wszystkim mroczna opowieść o człowieku, który tak kochał ziemię, która posiadał, że sam się w tym wszystkim zatracił. Opowieść o prostym życiu, strachu, nadziei a przede wszystkim o fanatyzmie i religii, którą człowiek tworzy dla własnych potrzeb.

Steinbeck jak zwykle stworzył dzieło wybitne. Wstrząsa, porusza do głębi, zmusza do zastanowienia się nad istotą naszego człowieczeństwa i tego do czego ludzkość zmierza. Momentami drastyczna, przerażająca a przede wszystkim mroczna opowieść o człowieku, który tak kochał ziemię, która posiadał, że sam się w tym wszystkim zatracił. Opowieść o prostym życiu, strachu, nadziei...