Pierwsze i ostatnie spotkanie z tym autorem. Prosty wyciskacz łez. Przewidywalne. Oby jak najmniej takich ksiazek. Przeczytane i do zapomnienia.

Pierwsze i ostatnie spotkanie z tym autorem. Prosty wyciskacz łez. Przewidywalne. Oby jak najmniej takich ksiazek. Przeczytane i do zapomnienia.

Piękna, wzruszająca opowieść. Najlepsza do tej pory obyczajowa książką, którą czytałam.

Piękna, wzruszająca opowieść. Najlepsza do tej pory obyczajowa książką, którą czytałam.

Książka bardzo piękna, wzruszająca jednak nieprawdopodobnie smutna. Dlatego na wakacje nie polecam.

Książka bardzo piękna, wzruszająca jednak nieprawdopodobnie smutna. Dlatego na wakacje nie polecam.

To cholernie smutna książka!
O heroicznej walce z zabójczą chorobą.
Ta choroba, to prawdziwe piekło.
Bohater powie do ukochanej żony: przejdę z tobą przez piekło, żeby nie wiem, co się działo.
I szli (płynęli). Został im jedynie czas. A czas uciekał.
Charles Martin znów chwyta za serce.
Jak on pięknie potrafi pisać o więzi małżeńskiej. O bezgranicznej miłości do kobiety. O niewyobrażalnym poświęceniu.
Na bohaterów zawsze wybiera nieprzeciętnych mężczyzn. Wrażliwych. Pionowo moralnych. Takich, których tak niewielu na tym świecie.

To cholernie smutna książka!
O heroicznej walce z zabójczą chorobą.
Ta choroba, to prawdziwe piekło.
Bohater powie do ukochanej żony: przejdę z tobą przez piekło, żeby nie wiem, co się działo.
I szli (płynęli). Został im jedynie czas. A czas uciekał.
Charles Martin znów chwyta za serce.
Jak on pięknie potrafi pisać o więzi małżeńskiej. O bezgranicznej miłości do kobiety....

Zgadzam się, że lepiej nie czytać końcówki w miejscu publicznym, gdyż wyciska łzy bez zastanowienia.
Historia pięknej miłości. Takiej, która pokonuje przeszkody, niezależnie od czającej się tuż za rogiem śmierci. Takiej, którą tak trudno na swojej drodze spotkać. Bo przecież o wiele łatwiej jest odejść niż pozostać i wytrwać do końca, w zdrowiu i - a może przede wszystkim - w chorobie.
To co mi przeszkadzało to opisy przyrody, które zdominowały tak wiele stron.
Jednak warto przeczytać.

Zgadzam się, że lepiej nie czytać końcówki w miejscu publicznym, gdyż wyciska łzy bez zastanowienia.
Historia pięknej miłości. Takiej, która pokonuje przeszkody, niezależnie od czającej się tuż za rogiem śmierci. Takiej, którą tak trudno na swojej drodze spotkać. Bo przecież o wiele łatwiej jest odejść niż pozostać i wytrwać do końca, w zdrowiu i - a może przede wszystkim...

Zacznę może od tego, ze jestem dość sceptycznie nastawiona do "typowo babskich wyciskaczy łez", zatem książka ta ze mnie łez nie wycisnęła. Czytało się dobrze.

Zacznę może od tego, ze jestem dość sceptycznie nastawiona do "typowo babskich wyciskaczy łez", zatem książka ta ze mnie łez nie wycisnęła. Czytało się dobrze.

czytam dużo, bardzo dużo, ale żadna książka nie poruszyła mnie aż tak mocno, do głębi

czytam dużo, bardzo dużo, ale żadna książka nie poruszyła mnie aż tak mocno, do głębi

Wspaniała, wzruszająca książka o prawdziwej miłości ! Jedna z najlepszych jakie czytałam. Szczerze polecam ! :)

Wspaniała, wzruszająca książka o prawdziwej miłości ! Jedna z najlepszych jakie czytałam. Szczerze polecam ! :)

Od czego zacząć? Może od tego, że kilka lat temu utknęłam całkowicie na tej książce, a raczej gdzieś na jednym z jej pierwszych rozdziałów. Odnalazłam ją po tym czasie i postanowiłam spróbować jeszcze raz, przekonując samą siebie, że przecież ma ona dobre recenzje, według krytyków wzrusza, wiec może to ze mną jest coś nie tak? I teraz wiem, że tamta zbyt pochopna ocena, to był mój błąd. Czytając tę książkę teraz, zastanawiałam się, czy to kwestia tego, że jestem starsza, czy raczej to sama powieść rozwija się, ewoluuje i z każdym rozdziałem wciąga coraz bardziej, podobnie jak rzeka opisywana przez autora? Chyba i jedno, i drugie. Nie będę tutaj opisywać losów Abbie i Dossa, ale rzeczywiście, na ostatnich kartach tej powieści coś stawało mi w gardle, oczy piekły, a łzy pojawiały się w oczach, po to, żeby na koniec już płynąć sporym strumieniem. Chciałabym tylko przekazać wszystkim, którzy może zastanawiają się nad sięgnięciem po tę książkę: nie rezygnujcie, tak jak ja. Naprawdę uważam, że było warto do niej wrócić. Może i u Was znajdzie się ona na półce "Ulubione". Tego Wam życzę:)

Od czego zacząć? Może od tego, że kilka lat temu utknęłam całkowicie na tej książce, a raczej gdzieś na jednym z jej pierwszych rozdziałów. Odnalazłam ją po tym czasie i postanowiłam spróbować jeszcze raz, przekonując samą siebie, że przecież ma ona dobre recenzje, według krytyków wzrusza, wiec może to ze mną jest coś nie tak? I teraz wiem, że tamta zbyt pochopna ocena, to...

Książka, którą czyta się ze ściśniętym sercem.

Książka, którą czyta się ze ściśniętym sercem.