Utwór na jedno popołudnie - trudności może nastręczać jedynie język - archaiczny i niezrozumiały, ale dobre tłumaczenie i obecność przypisów powinny załatwić sprawę w zupełności. Molier to twórca, który kocha piętnować ludzkie wady - tym razem bierze pod lupę zarozumialstwo oraz karierowiczostwo. Pan Jourdain krąży niczym satelita wokół Doranta, licząc na gładkie wejście w wyższe sfery - z syna kupca stać się tytułowym szlachcicem. Nie dostrzega jednak, że pomału traci rodzinę - swoją żonę i córkę.

Utwór na jedno popołudnie - trudności może nastręczać jedynie język - archaiczny i niezrozumiały, ale dobre tłumaczenie i obecność przypisów powinny załatwić sprawę w zupełności. Molier to twórca, który kocha piętnować ludzkie wady - tym razem bierze pod lupę zarozumialstwo oraz karierowiczostwo. Pan Jourdain krąży niczym satelita wokół Doranta, licząc na gładkie wejście w...

Czego człowiek nie zrobi, by się wybić do wyższej klasy społecznej. Na dodatek to zwykły głupek. Bogaty głupek. Wszyscy mu mówią, że oszalał, wkręcają go, oficjalnie z niego kpią, a on coraz bardziej idzie w zaparte. W końcu otoczenie tego idioty postanawia wykorzystać jego naiwność i manię w zbożnym celu.

Jak nie można po dobroci, prośbą i logicznymi argumentami, to trzeba inaczej.

Jak zwykle u Moliera dużo śmiechu.

Czego człowiek nie zrobi, by się wybić do wyższej klasy społecznej. Na dodatek to zwykły głupek. Bogaty głupek. Wszyscy mu mówią, że oszalał, wkręcają go, oficjalnie z niego kpią, a on coraz bardziej idzie w zaparte. W końcu otoczenie tego idioty postanawia wykorzystać jego naiwność i manię w zbożnym celu.

Jak nie można po dobroci, prośbą i logicznymi argumentami, to...

8/10
"Mieszczanin szlachcicem" to jedna z ostatnich wielkich komedii Molière'a, który tym razem wziął na warsztat snobstwo zamożnego mieszczaństwa, z którego sam się wywodził. Jak zwykle do lektury dramatu wprowadził wybitny wstęp Tadeusza Boya-Żeleńskiego, będący jak zwykle równie wielką gratką co samo dzieło literackie.

Boy-Żeleński zwłaszcza w przypisach podkreśla przede wszystkim luźny i niezgrabny charakter sztuki, będącej w istocie jedynie dodatkiem do baletu skomponowanego przez Lully'ego, nadwornego kompozytora Ludwika XIV. I rzeczywiście, "Mieszczanin szlachcicem" ma bardzo niedbałą konstrukcję ze sztucznym podziałem pięcioaktowym, okropnie prostą (żeby nie powiedzieć prostacką) intrygę ze scenami bardzo typowymi dla ówczesnego teatru (maskarada, nieprawdopodobna ślepota pana Jourdain, kłótnia kochanków) oraz posiada niesubtelną satyrę, a sam humor jest przeważnie najzwyczajniej rubaszny.

Mimo tych oczywistych wad, które Żeleński wytyka na każdym kroku, jest to zaskakująco niezmiernie zabawna komedia, z ogromną ilością (jak na tak małe dzieło nieśmiertelnych scen i kwestii zapadających w pamięć. Humor, mimo różnicy wieków i porządku społecznego (już dawno w naszej kulturze zaniknął jasny podział stanowy, w którym osadzony jest "Mieszczanin szlachcicem"),wciąż bawi, zachowuje świeżość i pozostaje wciąż ze wszech miar niezwykle uniwersalna. Ubawiłem się naprawdę szczerze i choć uważam "Mizantropa" za najwybitniejsze dzieło Molière'a, to nawet ono nie może się równać z "Mieszczaninem" na płaszczyźnie humoru.

8/10
"Mieszczanin szlachcicem" to jedna z ostatnich wielkich komedii Molière'a, który tym razem wziął na warsztat snobstwo zamożnego mieszczaństwa, z którego sam się wywodził. Jak zwykle do lektury dramatu wprowadził wybitny wstęp Tadeusza Boya-Żeleńskiego, będący jak zwykle równie wielką gratką co samo dzieło literackie.

Boy-Żeleński zwłaszcza w przypisach podkreśla...

Czytając komedię Moliera „ Mieszczanin szlachcicem ” nie sposób zachować powagę,komedia bowiem jest przednia,chociaż nie mogę zaliczyć jej do zbyt wysublimowanych,to mimo swej lekkości stanowi wspaniały kąsek na pochmurne jesienne wieczory,sprawiając,że chce się więcej tego rodzaju utworów a najlepiej napisanych przez Moliera,tak też i uczyniłem powiększając swą biblioteczkę kolejnymi dwoma pozycjami,które zamierzam przeczytać i napisać o swoich wrażeniach.Wracając do „ Mieszczanina ” - najciekawszym elementem tego niezbyt obszernego dzieła jest jego ponadczasowość i trafność spostrzeżeń autora,wystarczy się tylko odrobinkę wysilić i rozejrzeć wokół a dostrzeżemy całe hordy ludzi idących w ślady głównego bohatera pana Jourdaina,ludzi próbujących odgrywać role napisane nie dla nich ,lecz dla kogoś zupełnie innego,nie mogących a zwłaszcza nie chcących się pogodzić z faktem,że los napisał dla nich inny scenariusz ,wcale nie gorszy,a może nawet lepszy,ale w ich mniemaniu ich rola nie jest tak eksponowana,tak prestiżowa ,nie taka o jakiej przez całe życie marzyli,są to ludzie najbardziej nieszczęśliwi,nie potrafiący z pogodą ducha przyjąć danych im od losu darów i cieszyć się nimi,nawet jeśli te dary nie są z najwyższej półki, to mimo to nauczmy się cieszyć tym co mamy i godzić się z tym do czego nas przeznaczyły wyroki opatrzności.Polecam

Czytając komedię Moliera „ Mieszczanin szlachcicem ” nie sposób zachować powagę,komedia bowiem jest przednia,chociaż nie mogę zaliczyć jej do zbyt wysublimowanych,to mimo swej lekkości stanowi wspaniały kąsek na pochmurne jesienne wieczory,sprawiając,że chce się więcej tego rodzaju utworów a najlepiej napisanych przez Moliera,tak też i uczyniłem powiększając swą...

Niezmiernie mi się ta sztuka podobała! Zawarty tutaj humor bardzo mi odpowiadał, a dzięki prozatorskiej formie komedię czyta się zdecydowanie lepiej, niż gdyby całość była napisana wierszem. Fakt, tekst przeplatany jest rymowanymi piosenkami i te wszystkie baletowo-muzyczne przerywniki akurat mniej przypadły mi do gustu, ale rozumiem konwencję. Do tego doskonała robota Tadeusza Boya-Żeleńskiego, który nie tylko przetłumaczył tekst, ale także napisał bogaty wstęp, w którym zarysował genezę "Mieszczanina..." oraz okrasił tekst licznymi przypisami, ułatwiającymi zrozumienie utworu. Cudeńko, do którego będę chętnie wracać (prawdopodobnie odpuszczając sobie rozbijające fabułę fragmenty i po prostu ciesząc się głównym tekstem). Ta historia narobiła mi ochoty na zapoznanie się z pozostałym dorobkiem Moliera.

Niezmiernie mi się ta sztuka podobała! Zawarty tutaj humor bardzo mi odpowiadał, a dzięki prozatorskiej formie komedię czyta się zdecydowanie lepiej, niż gdyby całość była napisana wierszem. Fakt, tekst przeplatany jest rymowanymi piosenkami i te wszystkie baletowo-muzyczne przerywniki akurat mniej przypadły mi do gustu, ale rozumiem konwencję. Do tego doskonała robota...

Jourdain pragnie dostać się do wyższego stanu społecznego; a życie ponad stan grozi zubożeniem.

Jourdain pragnie dostać się do wyższego stanu społecznego; a życie ponad stan grozi zubożeniem.

Zawsze będzie mi się to kojarzyć z Kaziem Rudzkim uczącym wymowy Kobielę :)

Zawsze będzie mi się to kojarzyć z Kaziem Rudzkim uczącym wymowy Kobielę :)

Farsa iskrząca się od dowcipnych dialogów i celnych obserwacji. Niestety nadal aktualna.

Farsa iskrząca się od dowcipnych dialogów i celnych obserwacji. Niestety nadal aktualna.

Służący Kleonta pomaga połączyć go z córką mieszczanina.

Służący Kleonta pomaga połączyć go z córką mieszczanina.

Zapowiadało się nudno ale przy końcu pękałem ze śmiechu. "Mieszczanin" zdecydowanie zrobił mi dzień, a raczej wieczór. Co jednak nie zmienia faktu, że ów dramat jest do bólu schematyczny, a 1/3 imion wyjęta jest ze "Skąpca" i z "Świętoszka". Niebagatelny temat i moc komizmu przeważają szalę, by polecić tenże utwór.

Zapowiadało się nudno ale przy końcu pękałem ze śmiechu. "Mieszczanin" zdecydowanie zrobił mi dzień, a raczej wieczór. Co jednak nie zmienia faktu, że ów dramat jest do bólu schematyczny, a 1/3 imion wyjęta jest ze "Skąpca" i z "Świętoszka". Niebagatelny temat i moc komizmu przeważają szalę, by polecić tenże utwór.