rozwińzwiń

Ludzkie puzzle

Okładka książki Ludzkie puzzle Maksymilian Bron
Okładka książki Ludzkie puzzle
Maksymilian Bron Wydawnictwo: Psychoskok literatura piękna
130 str. 2 godz. 10 min.
Kategoria:
literatura piękna
Wydawnictwo:
Psychoskok
Data wydania:
2022-05-06
Data 1. wyd. pol.:
2022-05-06
Liczba stron:
130
Czas czytania
2 godz. 10 min.
Język:
polski
ISBN:
9788381198776
Tagi:
losy ludzi miłość powieść obyczajowa refleksja nad życiem szczęście tematyka obyczajowa
Średnia ocen

8,0 8,0 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
8,0 / 10
6 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
792
760

Na półkach: , , , ,

Im piękniejsze pytania zadajesz, tym piękniejsze odpowiedzi otrzymujesz. Dlatego już na samym początku zadam pytanie, które pojawiło się we mnie...po przeczytaniu „Ludzkich puzzli”, a które należy chyba do tych pięknych: Czy ludzie tworząc świat tworzą wspólną układankę idealnie spajającą się? Czy to obraz kompatybilny? Bo skoro „(...) to czysty przypadek, że tu jesteście. Na wolnych krzesłach koło was siedzą duchy osób, które zostały zabite podczas II wojny światowej. Zamiast was siedzieć tu mogły ich prawnuki”, to takie puzzle mogą być ruchome. Mogą przenikać się, zmieniać miejsca i tym samym tworzyć nowe, zaskakujące czasem obrazy. Mogą, lecz układanki mają to do siebie, że jednego klocka nie da się zastąpić innym. Tylko dobrze dobrane tworzą idealny obraz, tylko tak wszystko do siebie pasuje i scala się w idealnej harmonii zgody. Łączenia właściwych elementów tworzą obraz. I choć „(...) wszystko ma inny kolor niż ten, co widzą nasze oczy” to warto tę układankę skończyć.
I pytam ponownie – czy z ludzi można ułożyć obraz, coś na wzór układanki z kilkudziesięciu elementów? Na pytanie odpowiada Maksymilian Bron, autor „Ludzkich puzzli”. Okazuje się, że można. Pan Maksymilian udowadnia, że poszczególne elementy składowe to nie żadne „plastikowe cząstki”, a „cząstki” ludzi pełnych emocji, uczuć i tego, co buduje ich światopogląd. To pełne osobowości jednostki, które pasują do siebie. Jeden łączy się wyłącznie z sobie przypisanym. I pytasz się, jak to możliwe, że dwie różne istoty harmonizują ze sobą tak bardzo i na tak długo? A jednak, szepcze między zdaniami autor, czyż plus nie przyciąga minusa? Czy życie i miłość nie polegają na wzajemnym uzupełnianiu się w brakach?

Oto on, pisarz, autor „Ludzkich puzzli”, zasiada przed dużym, wysprzątanym blatem pracy, otwiera notatnik na wzór pudełka pełnego puzzli, które następnie rozsypuje i zerkając co jakiś czas na obraz, jaki utworzą, przystępuje do układania. Nie inaczej jest w powieści. Stworzony wcześniej plan snucia wątków, co do każdego z bohaterów, co jakiś czas wymaga zerkania, by obraz literacki, jaki tworzy w notatniku z pisanych wyrazów stał się spójną całością. Choć, co warto zauważyć, te „Ludzkie Puzzle” przenikają się.

Bruno dobrze czuje się w listopadzie, bo to miesiąc śmierci, szybkich wieczorów i smutku. Ale lubi też wiosenne wieczory, gdy zimno sprawia, że opuszcza swoje ciało, zatapia się w muzyce. Obraz? Tak, na 1000 elementów. Jest i Pola, 158-centymetrowa dziewczyna, która kiedyś kochała, kochała całą sobą, ale powiedziała mu, że go nienawidzi, by było łatwiej od niego odejść. Jaki to obraz? Ona płacze, on odwrócony plecami do niej odchodzi. A pogoda? Śnieg, biały dywan pod stopami, w którym po niewidzialnych śladach idzie on. Jakby po omacku szedł za kimś, kto szedł przed nim. I musi być też pomnik, Geneta, który daje wskazówkę ni to czytelnikom, ni tym ślęczącym nad puzzlami, że „trzeba kłamać, aby być prawdziwym”. A ja mówię, nie ufaj oczom ani ludziom. Maksymilian Bron wtóruje, że wszystko jest ułudą, fałszem. Nawet „Ludzkie puzzle” ułożone przez innego autora dadzą inny obraz.
Autor bawi się klockami w dwojaki sposób. Jego bohaterowie to właśnie poszczególne części układanki, ale i oni sami indywidualnie tworzą sobą odrębne obrazy. Każdy ma przecież przeszłość, wspomnienia i odciśnięte traumy. Rysunek „Ludzkich puzzli” można odczytywać dwojako, także sama interpretacja wymyka się jednotorowemu prowadzeniu. I to chyba owa wielość, ale i złożoność stanowi trzon tej książki.

„Ludzkie puzzle” wymagają skupienia. To nieoczywiste historie, które czasem są chaotyczne, czasem pasjonujące, czasem nader filozoficzne i irytujące. Czytelnik gubi się – nie przeczę. Niezrozumienie tekstu trwa długo – u mnie tak było – co nuży i co negatywnie wpływa na całokształt. Jednak warto dać sobie czas, cierpliwość i szansę. Bo – jak przy układaniu puzzli – obraz powstaje dopiero wtedy, gdy dobierzemy każdy klocek aż do ostatniego

Im piękniejsze pytania zadajesz, tym piękniejsze odpowiedzi otrzymujesz. Dlatego już na samym początku zadam pytanie, które pojawiło się we mnie...po przeczytaniu „Ludzkich puzzli”, a które należy chyba do tych pięknych: Czy ludzie tworząc świat tworzą wspólną układankę idealnie spajającą się? Czy to obraz kompatybilny? Bo skoro „(...) to czysty przypadek, że tu jesteście....

więcej Pokaż mimo to

avatar
900
698

Na półkach: , ,

Być może warto ułożyć te ludzkie puzzle i zagłębiając się w sens przekazu, przeanalizować i przewartościować własne życie.


„Ludzkie puzzle” Maksymiliana Brona to opowieść, którą należy traktować jak układankę. Autor przedstawia tu historie ludzi, których drogi gdzieś tam się przecinają lub przynajmniej ich historie są dość podobne. Każdy z nas jest elementem tej życiowej układanki i próbuje znaleźć swoje miejsce w życiu. Bohaterowie tej książki to ludzie, których życie doświadczyło na różnych etapach ziemskiej wędrówki. Są bardzo zagubieni i cały czas zmagają się z przeszłością, ledwo radząc sobie z teraźniejszością i odciskając piętno na przyszłości. Autor nawiązuje tu do poglądów filozofów i ludzi, którzy zastanawiali się nad ludzką egzystencją. Schemat rodziny, wydający się być spełnieniem dla jednostki ludzkiej, która znajduje swoje miejsce u boku innej osoby, okazuje się być czymś nieosiągalnym, bo złudne dopasowanie staje się zaczątkiem alienacji i nieszczęść wywołanych przez to, że niepasujące do siebie elementy nawiązały interakcję, tworząc rodzinę. Czasem lepiej się rozstać i pójść dalej, szukając kolejnej luki w układance, w którą można spróbować się wpasować.


Maksymilian Bron porusza tematy trudne, ale jakże rzeczywiste. Tak naprawdę historii podobnych mamy gdzieś w otoczeniu zapewne więcej, tylko czasem kończą się mniej tragicznie, a innym razem, dopiero gdy do tragedii dochodzi, wywołują ogólne poruszenie i refleksje.


Miłość staje się uczuciem równie budującym, jak i niszczycielskim, zwłaszcza gdy okazuje się źle ulokowana lub nieodwzajemniona.


Poszukiwania drugiej połówki mogą się okazać niezwykle wyczerpującym psychicznie zajęciem. Do tego dochodzi sytuacja polityczna, życie codzienne i praca, która nierzadko bywa czymś, co trzyma człowieka w pionie, a przecież każdemu może powinąć się noga. Jeden z bohaterów tej opowieści swoje egzystencjalne problemy próbuje zagłuszyć używkami, jednak nawet pod wpływem alkoholu jego myśli oscylują wokół tego samego tematu.


Jakże ważne jest poczucie akceptacji i wsparcia ze strony środowiska i bliskich osób i jak duże spustoszenie w ludzkiej psychice może wywołać ich brak…

Być może warto ułożyć te ludzkie puzzle i zagłębiając się w sens przekazu, przeanalizować i przewartościować własne życie.


„Ludzkie puzzle” Maksymiliana Brona to opowieść, którą należy traktować jak układankę. Autor przedstawia tu historie ludzi, których drogi gdzieś tam się przecinają lub przynajmniej ich historie są dość podobne. Każdy z nas jest elementem tej życiowej...

więcej Pokaż mimo to

avatar
4
2

Na półkach:

Książka misternie złożona. Traktat egzystencjalny, komediodramat z reinkarnacją i zbrodniami w tle. Zbrodnia w rodzinnym DNA. Niespełniona miłość w kolejnych życiach. Nie wiadomo do końca czy jedna postać jest głównym bohaterem czy jest ich więcej. Wszystko w oparach szaleństwa i pod koniec misternie się związuje. Maksymilian Bron ma wyjątkowy styl pisania. Zdecydowanie pozycja nie dla każdego. Widać, że autor posiada dużą wiedzę na temat świata. Wiele razy się również uśmiałam.

Książka misternie złożona. Traktat egzystencjalny, komediodramat z reinkarnacją i zbrodniami w tle. Zbrodnia w rodzinnym DNA. Niespełniona miłość w kolejnych życiach. Nie wiadomo do końca czy jedna postać jest głównym bohaterem czy jest ich więcej. Wszystko w oparach szaleństwa i pod koniec misternie się związuje. Maksymilian Bron ma wyjątkowy styl pisania. Zdecydowanie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
10
10

Na półkach:

polecam ciekawa lektura na wieczor lub podczas bujania sie latem na hamaku

polecam ciekawa lektura na wieczor lub podczas bujania sie latem na hamaku

Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    17
  • Przeczytane
    5
  • Posiadam
    2
  • Teraz czytam
    1
  • Rodzina
    1
  • Ulubione
    1
  • Piękna
    1
  • Nauka
    1
  • Psychologia
    1
  • Literatura piękna
    1

Cytaty

Więcej
Maksymilian Bron Ludzkie puzzle Zobacz więcej
Maksymilian Bron Ludzkie puzzle Zobacz więcej
Maksymilian Bron Ludzkie puzzle Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także