https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/02/32-24-kamienna-roza-agnieszka-litorowicz-siegert/

Ja z przyjemnością wysłuchałam audiobooka, ponieważ otoczyła mnie historia przepełniona pozytywną energią. Urzekły mnie sielskie okoliczności przyrody, życzliwi ludzie i tajemnice z przeszłości, gdyż są idealną mieszanką, gdy zapragnę książki, która mnie otuli spokojem i pozwoli wyciszyć się. I chociaż znalazłam momenty dramatyczne, to właśnie one dodały realizmu fabule. W końcu w życiu nie ma tylko dobrych chwil, bo te gorsze też się zdarzają. A w tle pobrzmiewają takty poloneza Chopina czy kompozycji muzycznych Ogińskiego. I oczywiście była miłość i ta nieśmiała, ale też ta podszyta zazdrością i niepewnością. Emocje doszły do głosu i momentami iskrzyło, i to mocno.

Autorka w piękny sposób opisała relacje międzyludzkie oraz wplotła dążenie do poznania historii rodziny. Pokazała jak ważne jest pielęgnowanie tradycji rodzinnych oraz pamiętanie o przodkach, a przy okazji wspomina o honorze i dotrzymywaniu danego słowa.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/02/32-24-kamienna-roza-agnieszka-litorowicz-siegert/

Ja z przyjemnością wysłuchałam audiobooka, ponieważ otoczyła mnie historia przepełniona pozytywną energią. Urzekły mnie sielskie okoliczności przyrody, życzliwi ludzie i tajemnice z przeszłości, gdyż są idealną mieszanką, gdy zapragnę książki, która mnie otuli spokojem i pozwoli...

Drugi tom przenosi nas w zupełnie inne okolice. Razem z Julią rozdział po rozdziale próbujemy rozgryźć historię jej dziadka. Białoruska kultura, nawiązania historyczne i masa nowych niebanalnych postaci. Wszystko to owiane szczyptą tajemnicy tworzy powieść, która wciąga od pierwszego rozdziału. Zdecydowanie oba tomy mogę zaliczyć do idealnych „hamakowych” powieści.

Drugi tom przenosi nas w zupełnie inne okolice. Razem z Julią rozdział po rozdziale próbujemy rozgryźć historię jej dziadka. Białoruska kultura, nawiązania historyczne i masa nowych niebanalnych postaci. Wszystko to owiane szczyptą tajemnicy tworzy powieść, która wciąga od pierwszego rozdziału. Zdecydowanie oba tomy mogę zaliczyć do idealnych „hamakowych” powieści.

Ten tom bardziej mi się podobał.
Kontynuacja odkrywania własnej historii, tym razem na Białorusi, tajemnice i skarb, którym niekoniecznie są dobra materialne.
Bardzo sielskie klimaty zaprawione nutką goryczy bo między wierszami możemy się domyślić, że czasem nie jest łatwo tam żyć.

Ten tom bardziej mi się podobał.
Kontynuacja odkrywania własnej historii, tym razem na Białorusi, tajemnice i skarb, którym niekoniecznie są dobra materialne.
Bardzo sielskie klimaty zaprawione nutką goryczy bo między wierszami możemy się domyślić, że czasem nie jest łatwo tam żyć.

Opowieść obyczajowa na wysokim poziomie. Szukanie siebie i swoich korzeni na Kresach. Odkrywanie tajemnic przez głównych bohaterów oraz złamanie klątwy? Czytajcie i przekonajcie się sami :)

Opowieść obyczajowa na wysokim poziomie. Szukanie siebie i swoich korzeni na Kresach. Odkrywanie tajemnic przez głównych bohaterów oraz złamanie klątwy? Czytajcie i przekonajcie się sami :)

Kalina i Julia, dwie przyjaciółki, a kiedyś rywalki udają się w podróż na Białoruś. Kalina wierzy w rodzinną klątwę związaną z kamienną różą dlatego pozostawia ją na grobie swojej babci aby odczarować zły los i znaleźć miłość. Natomiast Julia za Bugiem chce odkryć tajemnice dziadka, która ją fascynuje więc na własną rękę rozpoczyna poszukiwania, a to czego się dowiaduje wprawia ją w zachwyt i niedowierzanie. To miła lektura choć mnie ta książka niestety nie oczarowała.

Kalina i Julia, dwie przyjaciółki, a kiedyś rywalki udają się w podróż na Białoruś. Kalina wierzy w rodzinną klątwę związaną z kamienną różą dlatego pozostawia ją na grobie swojej babci aby odczarować zły los i znaleźć miłość. Natomiast Julia za Bugiem chce odkryć tajemnice dziadka, która ją fascynuje więc na własną rękę rozpoczyna poszukiwania, a to czego się dowiaduje...

Ta druga część była dla mnie przesłodzona dobrocią wszystkich obcych, i mocno dłużyła mi się. Ciągnęło mi się to wszystko w nieskończoność. I ta jak dla mnie niepotrzebna zmiana imienia u jednej z bohaterek, która jakoś do mnie nadal nie przemawiała.

Ta druga część była dla mnie przesłodzona dobrocią wszystkich obcych, i mocno dłużyła mi się. Ciągnęło mi się to wszystko w nieskończoność. I ta jak dla mnie niepotrzebna zmiana imienia u jednej z bohaterek, która jakoś do mnie nadal nie przemawiała.

Zdania nie zmieniam, po tą autorkę nie sięgam, bo szkoda czasu.

Zdania nie zmieniam, po tą autorkę nie sięgam, bo szkoda czasu.

Drugi tom cyklu o Olszanach. Utrzymany w podobnym klimacie.
Wydaje się, iż Julia odnalazła swoje miejsce – zamieszkała w rodzinnej posiadłości, otoczona przyjaźnią. Teraz jej życie powinno upływać w klimacie sielsko-anielskim. A jednak ma poczucie, iż musi doprowadzić do końca jeszcze jedną sprawę. W tym celu wybiera się z przyjaciółką na Kresy. Czy ich misja powiedzie się?
Doceniam widoczny tu balans między teraźniejszością i przeszłością, między tym, co realne i tym, co ma nieco metafizyczny charakter. Podobnie pomysł na historię i jej bohaterów.

Drugi tom cyklu o Olszanach. Utrzymany w podobnym klimacie.
Wydaje się, iż Julia odnalazła swoje miejsce – zamieszkała w rodzinnej posiadłości, otoczona przyjaźnią. Teraz jej życie powinno upływać w klimacie sielsko-anielskim. A jednak ma poczucie, iż musi doprowadzić do końca jeszcze jedną sprawę. W tym celu wybiera się z przyjaciółką na Kresy. Czy ich misja powiedzie...

Godna kontynuacja 1. części. Sekrety rodzinne mnożą się, komplikują, intrygują, ale w końcu wszystko pięknie się wyjaśnia. Tym razem akcja toczy niemal w całości na Białorusi, którą autorka sugestywnie opisuje jako piękną krainę zamieszkałą przez sympatycznych, gościnnych ludzi.
Polecam, świetnie się czyta, bardzo pozytywna lektura.

Godna kontynuacja 1. części. Sekrety rodzinne mnożą się, komplikują, intrygują, ale w końcu wszystko pięknie się wyjaśnia. Tym razem akcja toczy niemal w całości na Białorusi, którą autorka sugestywnie opisuje jako piękną krainę zamieszkałą przez sympatycznych, gościnnych ludzi.
Polecam, świetnie się czyta, bardzo pozytywna lektura.

W drugiej części „Olszan” Julia i jej przyjaciółka Kalina jadą na Białoruś, by uporządkować sprawy z przeszłości. Każda jedzie z własną misją, wierząc, że jej powodzenie zapewni szczęście na przyszłość. W trakcie kilkudniowego pobytu na dawnych rodzinnych terenach poznają lepiej siebie nawzajem, umacniają niełatwą do tej pory relację. Na miejscu spotykają się z serdecznym przyjęciem przez mieszkańców – w większości Białorusinów z polskimi korzeniami. Wspólnymi siłami starają się wyjaśnić zagadkę związaną z rodem Borowiczów. Okazuje się, że jej rozwiązanie może zmieć los wielu ludzi.
Śledząc historię Julii i Kaliny przenosimy się w trochę inny świat, inne problemy związane z przynależnością narodowościową, poczuciem patriotyzmu, tęsknotą do utraconej ojczyzny. A zarazem poznajemy Białorusinów jako ludzi, których życie niewiele różni się od naszego. Podobne problemy, podobne radości.
Polecam przeczytać oba tomy Olszan. Może zaczniemy poszukiwania własnych korzeni.

W drugiej części „Olszan” Julia i jej przyjaciółka Kalina jadą na Białoruś, by uporządkować sprawy z przeszłości. Każda jedzie z własną misją, wierząc, że jej powodzenie zapewni szczęście na przyszłość. W trakcie kilkudniowego pobytu na dawnych rodzinnych terenach poznają lepiej siebie nawzajem, umacniają niełatwą do tej pory relację. Na miejscu spotykają się z serdecznym...