Autor wyróżnia cztery typy osobowości- dominujący (czerwony),inspirujący (żółty),stabilny (zielony) i analityczny (niebieski). Podkreśla na każdym kroku, że każda osobowość jest inna, co nie oznacza, że jedna jest gorsza lub lepsza od drugiej. Zalecane jest, by rozpoznawać typ osobowości u innych osób, co jest dobrym sposobem na dotarcie do kogoś, a także na zrozumienie, jak jesteśmy przez nie postrzegane. W praktyce jednak tylko 5% osób ma dominujący jeden typ osobowości, 80% ma dwa, natomiast 15% aż trzy.
Typy osobowości
Osoby o dominującym (czerwonym) charakterze są zdecydowane, asertywne, dynamiczne i ambitne, wykazują cechy typowe dla lidera i indywidualisty. Jeśli już pracuje z zespołem, musi mieć poczucie władzy. Czerwoni są szczerzy do bólu i otwarci, lubią stawiać sobie wysoko poprzeczki, ciężko pracują mierząc siłę na zamiary. Potrafią szybko podejmować decyzje, nawet te ryzykowne. Niemniej jednak są uznawani za niecierpliwych, często nieczułych i nadmiernie kontrolujących.
Osoby o inspirującym charakterze (żółtym) mogą zarówno lubić przebywać w towarzystwie, jak i trzymać się od niego z dala. Są pozytywnie nastawieni do ludzi i świata, skupiają się na znajomościach i wyróżniają się kreatywnością. Żółci postrzegani ssą jako dynamiczni, cenią sobie dobry wygląd i szczery uśmiech, lubią dobrze się bawić (niekiedy myślą, że tylko oni są w stanie sprawić, by towarzystwo dobrze się bawiła). Często narzucają się w rozmowach, najpierw coś mówią, a potem myślą, są impulsywni i egocentryczni.
Osoby o stabilnym charakterze (zielonym) uznawane są za cierpliwe, spokojne, unikające konfliktów. Są towarzyskie, bardzo delikatne w rozmowie, nie chcą nikogo urazić. Polegają na wsparciu innych i niezawodności. Nie lubią zmian, są bierni, wycofani, mają problem z wyrażaniem uczuć. Zieloni nie potrafią okazywać światu swojego niezadowolenia, co niejednokrotnie prowadzi do frustracji.
Osoby o analitycznym charakterze (niebieskim) postrzegane są jako świetni obserwatorzy i słuchacze. Potrafią na chłodno ocenić sytuację i zaplanować konkretne działania. Są dokładne, często analityczne i bije od nich perfekcjonizmem. Doceniają szczegółowość, systematyczność, skrupulatność. Często odcinają się od ludzi, są wybredni, negatywnie nastawieni do świata, powolni i ukierunkowani na problemy. Niebiescy sprawdzają się w zawodach, w których istotną rolę pełni dokładność i powtarzalność.
Współpraca typów osobowości
Za naturalne połączenie osobowości uznaje się stabilną i analityczną, jak również inspirującą i dominującą. Często osoby o takich cechach wzajemnie się przyciągają.
Na uwagę zasługują również kombinacje uzupełniające. Doskonałym przykładem jest chociażby osobowość analityczna i dominująca. Osoby o tych pierwszych cechach charakteru zdobywa informacje i skrupulatnie wprowadzają je w życie, dbając o drobne szczególny. Osobowość dominująca będzie w stanie podjąć decyzję, w jaki sposób wykorzystać te informacje, a także w jakim kierunku podążać- zajmie się przykładowo marketingiem i zarządzaniem.
Ciekawym połączeniem jest również żółty i zielony. Stabilni niejednokrotnie są w stanie czerpać pomysły od inspirującej, jednocześnie będą sprawdzać się w komunikacji. Żółta osobowość będzie miała przyjemność ze współpracy z osobami stabilnymi.
Istnieją również kombinacje, które mogą okazać się katastrofalne. Przykładem jest osobowość dominująca i stabilna lub analityczna i inspirująca. W tym drugim przypadku możliwe jest nie dojście do porozumienia, bowiem analityk będzie zbierał twarde dane, a osoba inspirująca wykorzystywać swoją kreatywność, co nie uzupełnia się i może prowadzić do szybkiego zakończenia relacji.
Za toksyczną uznawana jest również relacja dominującej osoby ze stabilną. Taka sytuacja kończy się tylko jednym- dominacją jednej osoby nad drugą, co w żadnej sytuacji nie jest skazane na sukces.
Dostosowywanie się w zależności od typu osobowości
Może się zdarzyć, że będziemy zmuszeni do zachowania zdrowej relacji z osobami, do których nie pasujemy. Nie oznacza to, że kategorycznie musimy się wycofywać. Autor przytacza metodę polegającą na tym, aby dokładnie rozpoznać osobowość i komunikować się w sposób podobny dla danego charakteru. Co to oznacza w praktyce? Najpierw należy rozpoznać typ osobowości, czego możemy ogólnikowo dokonać na podstawie poniższych wytycznych:
• Jeśli mamy do czynienia z czerwoną osobowością: energiczne mówienie i poruszanie się, mocny uścisk dłoni, zachowanie dystansu, kontakt wzrokowy, mocne słowa, silny uścisk dłoni
• Jeśli mamy do czynienia z żółtą osobowością: uśmiech, przyjazny kontakt wzrokowy, otwartość, śmiech, mały dystans fizyczny, porywające gesty i słowa
• Jeśli mamy do czynienia z zieloną osobowością: pochyleni do tyłu, ciche, powolne mówienie, przyjazny kontakt wzrokowy, zrelaksowany, nie podnosi głosu
• Jeśli mamy do czynienia z niebieską osobowością: zachowanie fizycznego dystansu, płaski ton, niewielka ilość gestów, spokój, przemyślane ruchy.
Kiedy już uda nam się na podstawie sygnałów werbalnych i niewerbalnych rozpoznać osobowość drugiej strony, możemy zachowywać się tak, jak oni:
• Czerwoni: od razu przechodźmy do rzeczy, trzymanie się celów i zadań, testowanie ryzykownych pomysłów, eksperymentowanie, bezpośredni przekaz, zajęcie jednoznacznego środowiska
• Żółci: budowanie pozytywnej przestrzeni, pozwól im dobrze wyglądać, nie bójmy zagrać się na ich ego
• Zieloni: zapewnienie łatwości dzięki konkretnym procedurom i krokom, odpowiednia ilość czasu i przestrzeni do namysłu, łagodne informacje zwrotne
• Niebiescy: trzymanie się faktów, szczegółów, dokładne przygotowanie, precyzyjne dane.

Autor wyróżnia cztery typy osobowości- dominujący (czerwony),inspirujący (żółty),stabilny (zielony) i analityczny (niebieski). Podkreśla na każdym kroku, że każda osobowość jest inna, co nie oznacza, że jedna jest gorsza lub lepsza od drugiej. Zalecane jest, by rozpoznawać typ osobowości u innych osób, co jest dobrym sposobem na dotarcie do kogoś, a także na zrozumienie,...

Lekko przeceniana książka. Ogólnie rzecz biorąc jest dobra, ma interesujący wstęp, i jest napisana przez Szweda (co jest moim zdaniem ogromnym plusem, bo w tym przypadku kraj pochodzenia nadaje narracji autora dużo sensu. Szwedzi raczej nie słyną z okazywania emocji, więc porady są bardziej rozpisane). Może nie jest to najlepsza książka o psychologii - sporo w niej ogólników, jednak jest to zdecydowanie jedna z lepszych książek jeśli chodzi o samo zagadnienie typów osobowości. Warto ją przeczytać.

Lekko przeceniana książka. Ogólnie rzecz biorąc jest dobra, ma interesujący wstęp, i jest napisana przez Szweda (co jest moim zdaniem ogromnym plusem, bo w tym przypadku kraj pochodzenia nadaje narracji autora dużo sensu. Szwedzi raczej nie słyną z okazywania emocji, więc porady są bardziej rozpisane). Może nie jest to najlepsza książka o psychologii - sporo w niej...

Nie jest to może topowa pozycja, ale warta przeczytania, szczególnie dla tych, którzy jeszcze tej wiedzy nie usystematyzowali. Łatwo i szybko się czyta, mnóstwo przykładów, anegdot i momentów, które mnie rozbawiały. Uważam że przy może być bardzo przydatna i pozytywnie wpłynąć na współpracę, szczególnie w pracy, gdy ludzie będą chcieli wykazać się większym zrozumieniem bazując na wiedzy pozyskanej z książki.

Mogłaby być jednak krótsza, bo jest tak sporo elementów, które nie wnoszą za wiele do samej wiedzy.

6.5, ale warta przeczytania.

Nie jest to może topowa pozycja, ale warta przeczytania, szczególnie dla tych, którzy jeszcze tej wiedzy nie usystematyzowali. Łatwo i szybko się czyta, mnóstwo przykładów, anegdot i momentów, które mnie rozbawiały. Uważam że przy może być bardzo przydatna i pozytywnie wpłynąć na współpracę, szczególnie w pracy, gdy ludzie będą chcieli wykazać się większym zrozumieniem...

Jakiś czas temu, byłam na szkoleniu menadżerkim z zarządzania salonem fryzjerskim oraz pracownikami.
Robiliśmy właśnie dużo ćwiczeń z typami osobowości, opierając się o kolory i jak one się mają w branży beauty.
Po skończonym szkoleniu, polecono Nam właśnie tę książkę, by bardziej zgłębić ludzi z którymi pracujemy jak i klientów.
Z racji tego, że miałam już do czynienia z tematem kilka rozdziałów po prostu ominęłam, wiedząc "co z czym się je".
Uważam, że książka warta przezytania kto na codzień pracuje z klientami lub zarządza ludźmi pod sobą, łatwiej jest zrozumieć reakcje innych. Każdy z Nas, pracujących w salonie przeczytał tą książkę i przyniosło to dobre rezultaty.

Jakiś czas temu, byłam na szkoleniu menadżerkim z zarządzania salonem fryzjerskim oraz pracownikami.
Robiliśmy właśnie dużo ćwiczeń z typami osobowości, opierając się o kolory i jak one się mają w branży beauty.
Po skończonym szkoleniu, polecono Nam właśnie tę książkę, by bardziej zgłębić ludzi z którymi pracujemy jak i klientów.
Z racji tego, że miałam już do czynienia...

Z jednej strony, z drugiej boleśnie prawdziwa. Warta przeczytania i sprawdzenia z własnej perspektywy.

Z jednej strony, z drugiej boleśnie prawdziwa. Warta przeczytania i sprawdzenia z własnej perspektywy.

Zdajemy sobie sprawę z tego, co robimy, ale nie zdajemy sobie sprawy z tego, dlaczego to robimy. Tym samym oceniamy innych przez pryzmat tego, co dostrzegamy we własnym postępowaniu.

Zdajemy sobie sprawę z tego, co robimy, ale nie zdajemy sobie sprawy z tego, dlaczego to robimy. Tym samym oceniamy innych przez pryzmat tego, co dostrzegamy we własnym postępowaniu.

Przyjemna struktura książki. Nie jest podzielona per kolor, a per zagadnienie, bo sprawia, że nie musimy się skupiać na jednym kolorze do znużenia. Ułatwia to porównywanie innych typów osobowości.

Przyjemna struktura książki. Nie jest podzielona per kolor, a per zagadnienie, bo sprawia, że nie musimy się skupiać na jednym kolorze do znużenia. Ułatwia to porównywanie innych typów osobowości.

Myślę, że kolorów jest więcej, ale bardzo przyjemnie się słuchało.

Myślę, że kolorów jest więcej, ale bardzo przyjemnie się słuchało.

Bardzo dobra, uczy akceptacji innych ludzi takimi, jacy są. Polecam :)

Bardzo dobra, uczy akceptacji innych ludzi takimi, jacy są. Polecam :)

Wizja podziału ludzi na 4 kolory kompletnie nie przystaje do moich obserwacji. Zamysł jest jasny co autor chce przekazać i jak może to nam pomóc, ale jest to zupełnie niewiarygodne. Sposób przedstawienia tematu bardzo słabo interesujący, opisujący szczątkowe przykłady kompletnie bez kontekstu. Nakazujący tryb zrozumienia innych tak jakby oni byli zwolnieni z odpowiedniego zachowania ponieważ 'reprezentują' dany kolor. Po prostu temat poruszony płytko i nijako.

Wizja podziału ludzi na 4 kolory kompletnie nie przystaje do moich obserwacji. Zamysł jest jasny co autor chce przekazać i jak może to nam pomóc, ale jest to zupełnie niewiarygodne. Sposób przedstawienia tematu bardzo słabo interesujący, opisujący szczątkowe przykłady kompletnie bez kontekstu. Nakazujący tryb zrozumienia innych tak jakby oni byli zwolnieni z odpowiedniego...