Do kolejnego tomu Sagi Nowozelandzkiej podeszłam z rezerwą, ponieważ nie spodziewałam się po niej, a właściwie po zbliżających się nieubłaganie kolejach losu bohaterów, niczego pozytywnego.
Na szczęście dla mnie, no i po raz kolejny już otrzymałam miłą niespodziankę, a tom numer osiem pt.: „Wojna o Kwart Station” nie raz mnie zaskoczył

W posiadłości Wardenów niestety nadal atmosfera nie jest zbyt wesoła. Gerald jest już stary i za często zagląda do kieliszka, a Paul zbyt młody, zatem brzemię zarządzania farmą spoczywa całkowicie na Gwineirze. Na domiar złego, Tonga śmiertelny wróg Paula zostaje wodzem plemienia Maorysów i współpraca z Wardenami ulega znacznemu pogorszeniu, a konflikty zaczynają się dosłownie mnożyć.

Wydawało by się że nic nowego a zwłaszcza pozytywnego nie nadejdzie. Punktem zwrotnym okazuje się narastająca nienawiść pomiędzy Geraldem i Hawardem, która dosłownie osiąga punkt kulminacyjny, a śmierć zaczyna zbierać sowite żniwa. Gwyneira i Helen po latach upokorzeń wreszcie są wolne, mogą się cieszyć życiem i swoją przyjaźnią. Nawet Paul w niespodziewany sposób pokazuje ludzką twarz i co zaskakujące w końcu wyjawia swoje uczucia i to nie tylko te negatywne.

Niestety jak to w powieściach i życiu bywa, szczęście nie zawsze trwa długa i los przynosi kolejne niespodzianki. Tak i było w tym przypadku, zakończenie tomu jest bardzo burzliwe ale i wciągające oraz popychające do kolejnego tomu.
Czytelnik ma wrażenie że akcja nabiera niespodziewanie tempa.

Ja uległam temu wszystkiemu i nadal jestem fanką Sagi Nowozelandzkiej i oczywiści sięgnę po jej kolejne tomy.


Pozdrawiam serdecznie
Zaczytana Joanna

Do kolejnego tomu Sagi Nowozelandzkiej podeszłam z rezerwą, ponieważ nie spodziewałam się po niej, a właściwie po zbliżających się nieubłaganie kolejach losu bohaterów, niczego pozytywnego.
Na szczęście dla mnie, no i po raz kolejny już otrzymałam miłą niespodziankę, a tom numer osiem pt.: „Wojna o Kwart Station” nie raz mnie zaskoczył

W posiadłości Wardenów niestety nadal...