Lęk pierwotny

Duzo slabsza niż pierwsza część. Nie ukrywam , że meczylam sie jakis tydzien z ta ksiazka o nie skończyłam jej nawet. W sumie nawet do polowy nie doszlam.. wszystko bylo jalies naciągane. Pomysł bardzo ciekawy, jednak wykonanie niestety nie powala. Nie polecam

Duzo slabsza niż pierwsza część. Nie ukrywam , że meczylam sie jakis tydzien z ta ksiazka o nie skończyłam jej nawet. W sumie nawet do polowy nie doszlam.. wszystko bylo jalies naciągane. Pomysł bardzo ciekawy, jednak wykonanie niestety nie powala. Nie polecam

Zanim przeczytałam opis książkę błędnie kojarzyłam z filmem o tym samym tytule. To mój debiut z piórem J. Nasaw i chętnie sięgnę po inne części o Agencie Penderze. Książkę czytało mi się naprawdę nieźle. Niektóre momenty (zwłaszcza na końcu) wydawały mi się nieco naciągane, ale poza tym książka trzymała mnie w napięciu. Ciekawy sposób prowadzenia wydarzeń - od początku wiemy kto jest zabójcą, psychopatą, ale stopniowo odkrywamy motywy, które nim kierują. Zabieg ujawnienia sprawcy na początku może zrazić tych, którzy czytają książkę z zapartym tchem do końca, by na finiszu poznać mordercę, ale u mnie zupełnie to nie wpłynęło na zainteresowanie fabułą. Ze wszystkich postaci najbardziej przypadła mi do gustu Linda - ciekawa kreacja.

Zanim przeczytałam opis książkę błędnie kojarzyłam z filmem o tym samym tytule. To mój debiut z piórem J. Nasaw i chętnie sięgnę po inne części o Agencie Penderze. Książkę czytało mi się naprawdę nieźle. Niektóre momenty (zwłaszcza na końcu) wydawały mi się nieco naciągane, ale poza tym książka trzymała mnie w napięciu. Ciekawy sposób prowadzenia...

Książka mi się podobała, ale nie tak jak pierwsza. Z opisu na okładce spodziewałam się czegoś więcej.
Niemniej jednak nie oznacza to w żadnym razie, że nie odczuwałam przyjemności z lektury. Nadal uważam, że Nasaw pisze jedne z najbardziej brutalnych thrillerów, jakie miałam okazję czytać. Być może w tym wypadku przeszkadzało mi to, że powtarza się schemat z pierwszej książki (złoczyńca znany jest od samego początku). Po raz kolejny nie stwarza to już wrażenia świeżości, a sprawia, że trochę traci się zainteresowanie.
Mimo wszystko polecam :)

Książka mi się podobała, ale nie tak jak pierwsza. Z opisu na okładce spodziewałam się czegoś więcej.
Niemniej jednak nie oznacza to w żadnym razie, że nie odczuwałam przyjemności z lektury. Nadal uważam, że Nasaw pisze jedne z najbardziej brutalnych thrillerów, jakie miałam okazję czytać. Być może w tym wypadku przeszkadzało mi to, że powtarza się schemat z pierwszej...

Swietna, zarowno ta jak i "Dziewczyny, ktorych pozadal", kwintesencja gatunku.

Swietna, zarowno ta jak i "Dziewczyny, ktorych pozadal", kwintesencja gatunku.

Rewelacyjna. Szkoda, że jest tak mało książek tego autora, ponieważ "Dziewczyny, których pożądał" również mi się bardzo podobała. W tej pozycji mamy od razu odsłoniętego seryjnego (jak ja kocham czytać o psychopatach), który zeruje na strachu swoich przyszłych ofiar. Możemy wczuć się w jego pokręcony umysł, doświadczać z ofiarami strachu - mnóstwo odniesień do przeróżnych fobii - a także śledzić losy agenta Pendera, który powoli, acz nieubłaganie, zbliża się do pochwycenia mordercy. Moim zdaniem to, że wiemy z bomby, kto jest głównym sprawcą przerażających mordów, jest znakomitym zabiegiem - do tego koleś bierze narkotyki, jak hipochondryk tabletki na sranie, ha, lubię takich pojebanych świrów (w sensie książkowym:)).

Rewelacyjna. Szkoda, że jest tak mało książek tego autora, ponieważ "Dziewczyny, których pożądał" również mi się bardzo podobała. W tej pozycji mamy od razu odsłoniętego seryjnego (jak ja kocham czytać o psychopatach), który zeruje na strachu swoich przyszłych ofiar. Możemy wczuć się w jego pokręcony umysł, doświadczać z ofiarami strachu - mnóstwo odniesień do przeróżnych...

Chyba najdłużej czytana przeze mnie książka. Nie wiem co było z nią nie tak, ale jakoś mnie męczyła, choć mimo to byłam ciekawa dalszych wydarzeń.
Nie przemawiał do mnie chyba styl w jakim była napisana. Zbyt długie zdania, które czasem musiałam czytać dwa razy by załapać sens.

Chyba najdłużej czytana przeze mnie książka. Nie wiem co było z nią nie tak, ale jakoś mnie męczyła, choć mimo to byłam ciekawa dalszych wydarzeń.
Nie przemawiał do mnie chyba styl w jakim była napisana. Zbyt długie zdania, które czasem musiałam czytać dwa razy by załapać sens.

HISTORIA ŚLEPEGO SZCZURA

8,5

Fear itself - wydana w 2003 roku powieść amerykańskiego pisarza Jonathana Nasawa.

+
"Lęk pierwotny" to powieść o wielu zaletach: znakomita narracja, chwytliwe dialogi, piękne opisy, nieprzeciętni bohaterowie... Czarny charakter posiada oryginalny motyw, a dawka czarnego humoru i cynizmu doskonale podkreśla realizm historii.
Ponadto "Lęk pierwotny", to sequel "Dziewczyny, których pożądał" i zawsze to fajnie wychodzi, kiedy główny bohater nawiązuje do swoich wcześniejszych perypetii.

-
Czarny charakter nazbyt łatwo osiąga swoje cele (dostaje się do swoich ofiar), a zachowanie bohaterów, w niektórych momentach jest... zastanawiające.

=
Jonathan Nasaw to jeden z mniej znanych (i docenionych) autorów na polskim rynku. Co na przykładzie "Dziewczyny, których pożądał" i "Lęku pierwotnego", jest już zagadką samą w sobie.

A teraz ciekawostka:
"Lęk pierwotny" to powieść, która jest usiana ciekawostkami, np. prosoponofobia - strach przed maskami.

HISTORIA ŚLEPEGO SZCZURA

8,5

Fear itself - wydana w 2003 roku powieść amerykańskiego pisarza Jonathana Nasawa.

+
"Lęk pierwotny" to powieść o wielu zaletach: znakomita narracja, chwytliwe dialogi, piękne opisy, nieprzeciętni bohaterowie... Czarny charakter posiada oryginalny motyw, a dawka czarnego humoru i cynizmu doskonale podkreśla realizm historii.
Ponadto "Lęk...

Przyjemny w odbiorze, wciągający kryminał. Fajnie budujące się napięcie, książka idealana na niedzielne lenistwo.

Przyjemny w odbiorze, wciągający kryminał. Fajnie budujące się napięcie, książka idealana na niedzielne lenistwo.

Niezła książka.Jest to druga książka o agencie Penderze i z tego co czytałem „Dziewczyny, których pożądał” była lepsza co nie omieszkam sprawdzić

Niezła książka.Jest to druga książka o agencie Penderze i z tego co czytałem „Dziewczyny, których pożądał” była lepsza co nie omieszkam sprawdzić

Podoba mi sie, ze Jonathan Nasaw podejmuje intrygujace tematy w swoich ksiazkach. Wlasnie z tego powodu dostaje ode mnie 6stke. Nie wiecej, bo niektore sytuacje opisane w "Lęku pierwotnym" wydaly mi sie nieco naciagane.

Podoba mi sie, ze Jonathan Nasaw podejmuje intrygujace tematy w swoich ksiazkach. Wlasnie z tego powodu dostaje ode mnie 6stke. Nie wiecej, bo niektore sytuacje opisane w "Lęku pierwotnym" wydaly mi sie nieco naciagane.