Niestety jestem bardzo zawiedziona po przeczytaniu tej książki. Tytuł powinien brzmieć "dlaczego wszystkie znane osoby mają zaburzenie osobowości borderline". Autor skupia się głównie na tej tematyce próbując czasami na siłę przekonać czytelnika. Po przeczytaniu podrozdziału o Michaelu Jacksonie łapałam się momentami za głowę. Masa nieprawdziwych informacji, bardzo potoczny styl wypowiedzi (miałam wrażenie że czytam opinię dziecka z podstawówki, a nie psychiatry) oraz rzucające się w oczy od razu uprzedzenie do piosenkarza.

"Gdy nie narzekał, nie udawał że płacze [...] Nie nosił peruk ani maski niczym pacykująca twarz białym pudrem gejsza [...] Nie łapał się wtedy na scenie za krocze, nie szeptał do mikrofonu omdlewającym głosem I love you ani nie nosił maski chirurgicznej"

Jedyny plus tej książki? Parę ciekawych faktów z tajemniczych śmierci gwiazd. Nic poza tym.

Niestety jestem bardzo zawiedziona po przeczytaniu tej książki. Tytuł powinien brzmieć "dlaczego wszystkie znane osoby mają zaburzenie osobowości borderline". Autor skupia się głównie na tej tematyce próbując czasami na siłę przekonać czytelnika. Po przeczytaniu podrozdziału o Michaelu Jacksonie łapałam się momentami za głowę. Masa nieprawdziwych informacji, bardzo potoczny...

Po tytule sądziłem, że będzie to skrócona biografia różnych światowych gwiazd filmu, muzyki i innych branż. Po części po prawda, ale głównie autor skupia się na zaburzeniach psychicznych ludzi, którzy osiągnęli wielki sukces w życiu. Lęki, depresja, alkoholizm, narkomania, ale według niego większość z nich cierpiała na zaburzenie osobowości typu borderline. W kilku ramkach znajdziemy zestaw typowych objawów i zachowań charakterystycznych dla osób z tym zaburzeniem. W odniesieniu do tych cech przedstawiono życie gwiazd, od trudnego dzieciństwa poprzez czas największej sławy i pieniędzy po śmierć, zazwyczaj samobójczą, tajemniczą lub w wyniku wypadku, np. przedawkowania używek. Mnie akurat zainteresowała ta tematyka, dlatego dobrze i szybko czytało mi się tę książkę.

Po tytule sądziłem, że będzie to skrócona biografia różnych światowych gwiazd filmu, muzyki i innych branż. Po części po prawda, ale głównie autor skupia się na zaburzeniach psychicznych ludzi, którzy osiągnęli wielki sukces w życiu. Lęki, depresja, alkoholizm, narkomania, ale według niego większość z nich cierpiała na zaburzenie osobowości typu borderline. W kilku ramkach...

I rozwiało się moje marzenie o wielkiej sławie. Co prawda nie zaczęłam jeszcze czynnie dążyć do kariery, nie szlifuję żadnego talentu, nie wylewam się z mediów społecznościowych. I dobrze, bo to i tak nic by nie dało. A winę za to ponoszą moi rodzice, zapewnili mi bezpieczne i stabilne dzieciństwo, nie musiałam iść na „swoje” w wieku 7 lat. Nie przekazali mi też w genach żadnej choroby psychicznej ani utrudniającego mi życie zaburzenia osobowości. Nie doświadczyłam jako dziecko jakichś znaczących traum, wiek dojrzewania przeszłam już jakiś czas temu a teraz prowadzę zwykłe, nudne życie. Mój własny „narcyz” również nie rozrósł się do jakiś gigantycznych rozmiarów a lęki i obawy, mam opanowane, rosną równiutko w kontrolowanych przeze mnie grządkach. I nawet teraz w obliczu wielkiego rozczarowania (no, że moja kariera już u podstaw legła w gruzach!!!) jakoś nie mam ochoty oddać się wielkiemu pijaństwu lub popaść w ciąg lekowo-narkotykowy. Zero cech MegaGwiazdy. To strasznie deprymujące, chyba strzelę sobie koktajl witaminowy, albo… nawet dwa, pod rząd, przewitaminizuję się!!!

Pisząc to, strasznie pilnuję się aby nie wywalić zbyt wielu ortografów, a i merytorycznie trzymam się w ryzach. I naszła mnie nagła myśl. W temacie ortografii alternatywnej mogłabym zabłysnąć. Tylko czy to jest dobry materiał na wielką międzynarodową karierę????

I rozwiało się moje marzenie o wielkiej sławie. Co prawda nie zaczęłam jeszcze czynnie dążyć do kariery, nie szlifuję żadnego talentu, nie wylewam się z mediów społecznościowych. I dobrze, bo to i tak nic by nie dało. A winę za to ponoszą moi rodzice, zapewnili mi bezpieczne i stabilne dzieciństwo, nie musiałam iść na „swoje” w wieku 7 lat. Nie przekazali mi też w genach...

Zaskakująco nieźle się czytało. Wciąż pozostaje wiele fragmentów, które wyrzuciłabym całkowicie, głównie tych czysto psychologicznych, które zawierają sporo medycznych pojęć, niekoniecznie potrzebnych czytelnikowi. Zdjęcia gwiazd również są zupełnie niepotrzebne.
Ciekawe są fragmenty dotyczące zagadkowych śmierci, próby dojścia do prawdy, zagłębienia się w potencjalne samobójstwa lub zwykłe wypadki, zdaniem autora. W przypadku gwiazd są dosyć przewidywalne, zarówno ich wybór jak i wnioski, mimo wszystko czyta się to nawet nieźle, sprawnie, szybko, lekko. Historie osób nieznanych są mniej interesujące, ale powiedzmy, że aż tak bardzo się nie nudziłam. Jakieś 50% książki to dywagacje psychologiczne, zwyczajnie je pomijałam, jeśli mnie nie interesowały.

Czy polecam? Niekoniecznie, bo statystyczny czytelnik wynudzi się na psychologicznych opisach, byłoby całkiem nieźle, gdyby wydano wersję bez nich.

Zaskakująco nieźle się czytało. Wciąż pozostaje wiele fragmentów, które wyrzuciłabym całkowicie, głównie tych czysto psychologicznych, które zawierają sporo medycznych pojęć, niekoniecznie potrzebnych czytelnikowi. Zdjęcia gwiazd również są zupełnie niepotrzebne.
Ciekawe są fragmenty dotyczące zagadkowych śmierci, próby dojścia do prawdy, zagłębienia się w potencjalne...

Sex, drugs and rock'n'roll.

Wiele można by sobie obiecywać po tej książce. Kulisy sławy i tego, ile ona kosztuje? (lub kosztowała, wszak wielu ze wspomnianych nie ma już wśród nas). Takich ludzi jak Michael Jackson, Elvis Presley, Jimi Hendrix, Jim Morrison, Johnny Depp? (by tylko do okładki, i to tylko częściowo, się ograniczyć) - nie wiem, czy ktoś przeszedłby obok tej książki obojętnie, choćby go to, jako temat, teoretycznie nie interesowało. Bo że temat jest interesujący... to nie podlega dyskusji.

No i cóż?... Mamy tutaj mnóstwo historii na temat seksu, narkotyków, śmierci... w sumie - same historie na temat destrukcji w czystej postaci... Co ciekawe jednak, nie ograniczają się one tylko do tych sławnych - autor wplata w całość historie i autentyczne przykłady z życia własnych pacjentów (!),co, muszę przyznać, świetnie książce robi (ba, niektóre historie "tych zwyczajnych" są czasem bardziej niewiarygodne, niż te "znanych"). Puenta? Ta mogłaby być prosta... sława = destrukcja. Tak łatwo i prosto jednak, i tu się z autorem zgodzę, nie jest.


Bandelow skupia się głównie na kolejnych stronach na tym, że całość wszelakich problemów sław wynika, upraszczając, z jakichś traum (przeważnie z dzieciństwa). Niewykluczone... Buduje przy tym teorię (ciężko ją całkowicie zanegować),że... trauma napędza sławę, znajdując potem w sławie swe źródło wyrazu, co dalej nakręca spiralę... i kółko się kręci. Ma to pewien sens... Teoria Bandelowa zakłada też bowiem - ciekawe - że osoby z rzekomą traumą, to najczęściej (dzięki traumie właśnie) jednostki wyjątkowe, nierzadko obdarzone wielką charyzmą... talentem... które to cechy pomagają i pozwalają się rzeczonym jednostkom wybić. Trauma zaś (wybaczcie to ciągłe operowanie jednym i tym samym słowem, ale jest na miejscu) jest przy tym... pewnym środkiem artystycznego wyrazu, który pomaga dostrzec jednostkę, daje jej karierze odpowiednie tempo, rozmach... wszystko przekłada się bowiem na jakość, głębię, wydźwięk i poruszający sposób, w jaki jednostka ta dociera tym, co robi, do mas... i ten właśnie schemat tworzy z jednostki gwiazdę. Nabyta sława zaś... i zdobyte dzięki niej możliwości - to tylko zwiększa pole manewru do odreagowania tego, co siedzi w środku. Stąd prochy, alkohol, seks, ekscesy... samobójstwa (w pewnym ostatecznym efekcie, jeśli nikt nie powstrzyma pędu jednostki ku samozagładzie). Tak... nie sposób odmówić sensu temu rozumowaniu.

Jest jednak pewien problem... Schemat ten zakłada bowiem, w uproszczeniu, że każda sławna, wyjątkowa jednostka, w niesamowity sposób oddziałująca na masy i pozyskująca swoją wyjątkowością miłość tłumu... schemat ten zakłada, że w każdym bez wyjątku przypadku jednostka ta jest już na starcie w jakiś sposób zaburzona. Mamy tu zatem poważną lukę w rozumowaniu... co bowiem z klasycznymi przypadkami "sodówki", w żaden sposób nie związanej z żadnym zaburzeniem, z żadną traumą? Ha... i tu autora mamy... Schemat jest sensowny - a jednocześnie, przez schematyczne generalizowanie, jest to też (według mnie) największa wada tej książki.

Jeszcze jedną wadą tej książki (choć jednocześnie i zaletą, w znakomitej większości przypadków autor bowiem opiera się na faktycznych diagnozach) jest, nieraz, mówienie wprost, lub choćby sugerowanie, że za wszystkie opisane historie z życia sław, czy z życia zwykłych ludzi... że za tym wszystkim stoi borderline. W wielu przypadkach tak, to prawda. Ale czy we wszystkich? Wydaje mi się, że nie... A ta książka, tak naprawdę, to taka trochę... jedna wielka sugestia, że wszystkie przytoczone opowieści wynikają z zaburzenia osobowości typu borderline. To bardzo łatwa generalizacja, tak bez zastanowienia - pewnie i do przyjęcia, ale... chyba nie do końca można się z autorem zgodzić. Problemów i zaburzeń prowadzących (lub mogących prowadzić) do zaistnienia opisanych historii współczesna psychiatria może podać co najmniej kilka - Bandelow skupia się na jednym z nich (tylko)... Książka to takie... wprost i milcząco wskazanie na jedną przyczynę: borderline... To jednak nie jest chyba takie proste (i być nie powinno) i, chociaż mam wiele szacunku do pracy wykonanej przez autora, to jednak... nie mogę oprzeć się wrażeniu, że (być może) do końca swojej pracy domowej nie odrobił... Być może się mylę? Nieomylny nie jestem i nigdy nie byłem... Jednej przyczyny i jednego schematu nie można jednak według mnie odnosić do wszystkiego. Borderline? Ok, być może - ale, w kilku co najmniej przypadkach, chyba w połączeniu z czymś jeszcze, a Bandelow to "coś jeszcze" jakby pomija... Zgoda, przykłady w tej pozycji zostały w jakiś sposób wybrane... ale chyba nie wszystkie pasują do tylko jednego schematu (taka, moja własna, luźna dygresja... ;) ).

Swoją drogą - samo borderline ciekawie i trafnie tu pokazano. Na przykładach. Trochę cytatów? - proszę: "Życie jest dla mnie wielką męką (...) wciąż mam depresję, stany lękowe i wewnętrzny pęd do samookaleczeń. Nie zależy mi na moim życiu i często już bardzo konkretnie myślałam o samobójstwie", "Wszystkich do siebie zrażała i każdego zdradzała. Mimo rozlicznych zerwanych związków i porzuconych mężczyzn nigdy nie umiała wytrzymać długo sama", "osoby te są często dla innych atrakcyjne i przez nich pożądane. Mimo wielu niedoskonałości, a może nawet dzięki nim, roztaczają wokół siebie magiczną aurę, która fascynuje otaczających je ludzi", "Ludzie z osobowością z pogranicza często wykorzystują fakt, że silnie oddziałują na innych (...) Chętnie manipulują innymi i popychają ich do robienia rzeczy, które nie leżą w ich naturze". Ot - takich kilka przykładów... To oczywiście tylko pobieżny wybór - trzeba pamiętać o wszystkim innym, co dzieje się w głowach osób z problemem i co sprowadza na nie cierpienie. Książka, było nie było... problem tego cierpienia też pokazuje. I to w interesujący sposób, miksując trochę fakty z życia sław i zwykłych ludzi - pacjentów. Połączenie poniekąd uderzające, pokazuje bowiem, że problemy... mogą dotknąć wszystkich. Ten kontrast to, z kolei, wielka zaleta tej książki.

Cóż jeszcze można powiedzieć? ... Książkę jak najbardziej polecam. Jest ciekawa, zajmująca, zestawia przykłady z życia ludzi zwykłych i tych, wydawałoby się, żyjących w całkowicie innym, oderwanym od innych świecie. Autor może za bardzo skupia się na jednym zagadnieniu, wszystko do niego sprowadzając, pomijając przy tym inne potencjalne możliwości, ale... sensu rozumowania nie sposób temu wszystkiemu jednak odmówić. Kilka godzin na tę książkę nie powinno być czasem straconym ;)

Dziękuję Gdańskiemu Wydawnictwu Psychologicznemu za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
https://cosnapolce.blogspot.com/2017/12/o-trudnym-szczesciu-bycia-sawnym-borwin.html

Sex, drugs and rock'n'roll.

Wiele można by sobie obiecywać po tej książce. Kulisy sławy i tego, ile ona kosztuje? (lub kosztowała, wszak wielu ze wspomnianych nie ma już wśród nas). Takich ludzi jak Michael Jackson, Elvis Presley, Jimi Hendrix, Jim Morrison, Johnny Depp? (by tylko do okładki, i to tylko częściowo, się ograniczyć) - nie wiem, czy ktoś przeszedłby obok tej...

Bardzo dobra książka. W fajny sposób ukazuje dorobek poszczególnych gwiazd wraz z ich lękami, fobiami i słabościami. Ich historie obalają mit , że każda gwiazda jest szczęśliwa tylko dlatego,że ma talent i miliony na koncie. Niestety każda z opisanych osób zakończyła swoje życie za wcześnie , ale ich sława jest wieczna

Bardzo dobra książka. W fajny sposób ukazuje dorobek poszczególnych gwiazd wraz z ich lękami, fobiami i słabościami. Ich historie obalają mit , że każda gwiazda jest szczęśliwa tylko dlatego,że ma talent i miliony na koncie. Niestety każda z opisanych osób zakończyła swoje życie za wcześnie , ale ich sława jest wieczna

Nie tania sensacja, więc już duży plus. Trochę elementów biograficznych, trochę psychologii, trochę zwykłego człowieczeństwa. Fakt, że bohaterami są wyłącznie celebryci - współcześni i dawniejsi - sprawia, że rzecz jest trochę niezbalansowana. Ale może celebryci to dobry materiał badawczy, gdy idzie o zwichnięcia psychiczne. Nie od dziś wiadomo, że wszelakiej maści twórcy są wrażliwsi od reszty społeczeństwa. Ale czy każdy z nas nie jest zwichnięty w ten czy inny sposób? I gdzie przebiega granica normalności? Do stawiania takich pytań zachęca ta lektura i to chyba jej największa zaleta.

Nie tania sensacja, więc już duży plus. Trochę elementów biograficznych, trochę psychologii, trochę zwykłego człowieczeństwa. Fakt, że bohaterami są wyłącznie celebryci - współcześni i dawniejsi - sprawia, że rzecz jest trochę niezbalansowana. Ale może celebryci to dobry materiał badawczy, gdy idzie o zwichnięcia psychiczne. Nie od dziś wiadomo, że wszelakiej maści twórcy...

Bardzo trudno mi ocenić tę książkę. Jej niewątpliwą zaletą jest styl pisania autora, który sprawia, że czyta się tę pozycję jednym tchem, wcale nie jak nudny, suchy podręcznik. Porusza też niezwykle interesujący mnie temat, czyli wszelkie zaburzenia osobowości, skupiając się jednak na borderline.

I tu mam właśnie pierwszą wątpliwość: tytuł, który zupełnie nie oddaje treści. Sugeruje on wpływ sławy, jakiego doświadczają wszelkie "gwiazdy", na ich życie i psychikę. Natomiast tego problemu nie ma tu poruszonego właściwie w ogóle - autor przedstawia zaburzenia osobowości na przykładzie aktorów, muzyków i pisarzy, i dowodzi, że większość z nich ma te zaburzenia. I to właśnie one powodują, że "zaburzony" człowiek chce się wybić, być sławny, a ponieważ jest bardzo ekspresyjny i charyzmatyczny - łatwiej mu to osiągnąć. I często robi to po trupach, a nawet kosztem własnego zdrowia.

Autor postawił tezę, że to właśnie przede wszystkim borderline jest przyczyną nałogów, rozwiązłości i samobójstw wśród gwiazd. Nie bierze pod uwagę, że mogą być wśród nich ludzie bez tych zaburzeń, którzy po prostu nie radzą sobie z popularnością, sławą, życiem na świeczniku, ciągłą rywalizacją. Niektórzy mogą być też słabsi psychicznie i sięgają po używki, bo jest im paradoksalnie w ten sposób łatwiej...

Teza zaprezentowana przez Bandelowa może być prawdziwa w wielu przypadkach, i na pewno jest. Natomiast nie we wszystkich. Nie tylko zaburzenia psychiczne są przecież przyczyną problemów z alkoholem, narkotykami, i samobójstw.

Bandelow, jako jeden z elementów powtarzających się u osób z zaburzeniami osobowości (podaje tu przykłady wielu sławnych osób),wymienia traumatyczne dzieciństwo, połączone często z molestowaniem seksualnym. Czy to ten czynnik bywa przyczyną zaburzeń? A może jest tylko przyczyną nałogów, depresji, problemów w związkach - ale wcale nie oznacza zaburzonej osobowości?

To skomplikowany, niejasny, ale bardzo ciekawy temat. Przeczytałam tę książkę z ogromnym zainteresowaniem, ale uważam, że podejście autora jest trochę zbyt radykalne, i zbyt wiele przypadków podciąga pod swoją teorię. Na ogół nie bierze w ogóle pod uwagę innych opcji. Bandelow według mnie trochę zafiksował się na punkcie borderline. Ktoś się zabił, zaćpał, kogoś w dzieciństwie zgwałcił wujek, więc potem nie radzi sobie w związkach - więc dla autora to automatycznie oznacza zaburzoną osobowość. Ja uważam, że to nie jest takie proste...

Mimo tych moich wątpliwości- książkę polecam. Warto przeczytać i wyrobić sobie własne zdanie.

Bardzo trudno mi ocenić tę książkę. Jej niewątpliwą zaletą jest styl pisania autora, który sprawia, że czyta się tę pozycję jednym tchem, wcale nie jak nudny, suchy podręcznik. Porusza też niezwykle interesujący mnie temat, czyli wszelkie zaburzenia osobowości, skupiając się jednak na borderline.

I tu mam właśnie pierwszą wątpliwość: tytuł, który zupełnie nie oddaje...

Bardzo ciekawa pozycja. Rzeczywiście tytuł odbiega od tresci ale to jedyny minus jaki stawiam.
Interesująca treść, krótkie i wyczerpujące biografie, ciekawe przykłady, doskonały język i styl. Polecam

Bardzo ciekawa pozycja. Rzeczywiście tytuł odbiega od tresci ale to jedyny minus jaki stawiam.
Interesująca treść, krótkie i wyczerpujące biografie, ciekawe przykłady, doskonały język i styl. Polecam

Zdecydowanie tytuł jest mylący. Wybierając to książkę spodziewałam się biografii gwiazd pod kontem ich trudnego życia, a dostałam książkę o osobach z zaburzeniami psychicznymi- ale ciekawostki o gwiazdach pod tym kątem są zaskakująco ciekawe.

Zdecydowanie tytuł jest mylący. Wybierając to książkę spodziewałam się biografii gwiazd pod kontem ich trudnego życia, a dostałam książkę o osobach z zaburzeniami psychicznymi- ale ciekawostki o gwiazdach pod tym kątem są zaskakująco ciekawe.