Książka całkiem niezła, ale....
Temat wydaje się bardzo ciekawy. Odtworzenie tytułowej podróży dookoła świata z powieści Juliusza Verna. Michael Palin podjął się tego zadania w roku 1988. Jednak nie jest to tak pasjonująca opowieść, jak ta oryginalna z XIX wieku. Chyba największą bolączką jest to, że autor z ekipą (przy okazji nagrywał program dla telewizji) większość czasu swojej podróży spędza na różnych statkach towarowych. Jak można by się spodziewać niewiele ciekawych rzeczy się wówczas działo. Z kolei odwiedzone przez autora miejsca to czasem tylko kilka godzin, ewentualnie jeden, dwa dni pobytu. A to o nich chciałoby się dowiedzieć najwięcej. Na plus można zaliczyć zamieszczenie w książce zdjęć z podróży, choć mogłoby być ich trochę więcej.
Mimo wszystko czytało się przyjemnie, ale pozostał pewien niedosyt.

Książka całkiem niezła, ale....
Temat wydaje się bardzo ciekawy. Odtworzenie tytułowej podróży dookoła świata z powieści Juliusza Verna. Michael Palin podjął się tego zadania w roku 1988. Jednak nie jest to tak pasjonująca opowieść, jak ta oryginalna z XIX wieku. Chyba największą bolączką jest to, że autor z ekipą (przy okazji nagrywał program dla telewizji) większość czasu...

A mi się podobała. Zainteresowała mnie, zawładnęła moimi myślami i dała się błyskawicznie przeczytać przez zaledwie 2 posiedzenia (no może poleżenia, bowiem kończyłam na leżąco późno w nocy). Zastanawiam się skąd takie negatywne opinie tej pozycji, które są na tyle zniechęcające, że gdybym nie wpadła na nią w bibliotece tylko na lubimy czytać, to pewnie bym sobie darowała wysiłek czytelniczy. Sądzę, że przyczyną może być fakt sięgnięcia po nią przez osoby, które nie do końca lubią czytać książki podróżnicze i oczekiwały czegoś w stylu Monty python w wersji papierowej. Podstawę do tego daje okładka, która akcentuje, że autor jest sławnym członkiem tejże grupy i wskazuje na dużo większa nieprzewidywalność podróży niż miała miejsce. Tymczasem Monty pythona tu całkowicie brak, jest za to typowa książka podróżnicza.
Dla mnie, jako zwolennika tego rodzaju literatury, ta pozycja jawi się jako bardzo dobra, na przyzwoitym poziomie. Czytało mi się bardzo dobrze, nie ma tu przegadania, jest fajne, inteligentne poczucie humoru i wielki zmysł obserwacji. Mimo bardzo pośpiesznego tępa przemierzania świata (pośpieszne tępo w książce, która stanowi wyścig z czasem, jest jak najbardziej uzasadnione) znalazłam tu kilka bardzo cennych spostrzeżeń (np. o Egipcie, Chinach, Japonii, USA). Generalnie odebrałam autora jako niezwykle inteligentnego, zabawnego człowieka, którego myśli bardzo dobrze mi się przyswaja.
Dałabym wyższą ocenę, gdyby cała podróż nie była zbyt łatwa poprzez organizowanie wszystkiego przez potęgę BBS. Mimo, że nie jest to akcentowane, to z autorem jechało kilkadziesiąt zmieniających się osób, które organizowały podróż logistycznie, co oznacza, że nie ma tu szaleństwa, nieprzewidywalności, problemów finansowych i innych smaczków, które znalazły się w moich ukochanych książkach podróżniczych (na końcu jest zdanie o tym, że grupa osób została w Egipcie zatrzymana za szpiegowanie pociągów, kiedy dokładnie rozpytywali się o połączenia, co wskazuje, ze autor nie był z tym zostawiony, on miał niemal wszystko podane na tacy). Nie sposób tak zorganizowanej i zaplanowanej wyprawy, gdzie autor w 96 % ma wszystko przygotowane zrównać z "Okrążmy świat raz jeszcze" T. Perkitnego, "Rowerem i pieszo przez czarny ląd" T. Nowaka, ależ z "Zielonym piekłem" Raymonda Maufrais, "Inuk. Misje na krańcu świata" Rogera Buliard, Kingą Choszcz itp. Nie chodzi mi tu o to, że uważam, iż wszystkie książki podróżnicze muszą mieć taką formułę jak w moich ukochanych egzemplarzach, ale o to, że subiektywnie ww. tytuły mnie dozgonnie zachwyciły, a ta mnie po prostu tylko zainteresowała. Ponadto muszę wyżej ocenić autorów, których wielka miłość do podróży i brak środków wiodły przez niezliczone problemy egzystencjalne, z którymi się zmierzali, niektórzy przypłacając to życiem. Jeżeli jednak BBC wymyśliło pomysł 80 dniowej podróży śladami fikcyjnego bohatera, to lepiej podróżnika wybrać nie mogło. Gość zaplanowany plan wykonał na 110 % i bardzo chętnie poznam inne jego książki podróżnicze.
PS Książka napisana w latach 80-tych i widać w niej odmienne podejście do higieny (golenie przez ulicznego golibrodę w Indiach itp. kwestie dziś by raczej ne przeszły).

A mi się podobała. Zainteresowała mnie, zawładnęła moimi myślami i dała się błyskawicznie przeczytać przez zaledwie 2 posiedzenia (no może poleżenia, bowiem kończyłam na leżąco późno w nocy). Zastanawiam się skąd takie negatywne opinie tej pozycji, które są na tyle zniechęcające, że gdybym nie wpadła na nią w bibliotece tylko na lubimy czytać, to pewnie bym sobie darowała...

Książka jest dziennikiem z podróży ścieżką Phileasa Fogga z powieści Julisza Verne. Sięgnąłem po tę książkę popychany spóźnieniami emocji, jakie w mojej chłopięcej duszy wywoływał Verne. Motywacja płynęła także z mojej miłości do podróżowania. I polecam tę książkę tylko osobom, które mogą pochwalić się tymi dwiema cechami na raz.

Książka jest dziennikiem z podróży ścieżką Phileasa Fogga z powieści Julisza Verne. Sięgnąłem po tę książkę popychany spóźnieniami emocji, jakie w mojej chłopięcej duszy wywoływał Verne. Motywacja płynęła także z mojej miłości do podróżowania. I polecam tę książkę tylko osobom, które mogą pochwalić się tymi dwiema cechami na raz.

Przyznam szczerze, że sięgnąłem po W 80 dni dookoła świata skuszony wizją abstrakcyjnego humoru Michaela Palina oraz ciekawych obserwacji z zamorskich krain. I zawiodłem się. Książka momentami jest zabawna, ale w podobny sposób, w jaki zabawne są książki innych podróżników. Anegdotki wsparte niekiedy zabawnymi porównaniami i obserwacjami w żaden sposób nie nawiązują do dowcipów słynnej brytyjskiej trupy – gdybym nie wiedział, że to książka Palina, nigdy bym się tego nie domyślił. Również i element podróżniczy wypada dość marnie. Autor podczas wyprawy nie miał z reguły czasu na delektowanie się życiem turysty. Większość czasu spędził w kajutach statków, przedziałach pociągu i hotelowych pokojach. Bardzo rzadko miał okazję pomyszkować po okolicy.

O czym więc jest książka? To właściwie relacja z wyprawy telewizyjnej. Bohater pędzi kolejnymi środkami transportu, bez przerwy narzeka na warunki i spóźnienie, czasem zachwyca się widoczkami za oknem bądź dziwnymi zwyczajami miejscowych. Bywa, że zmaga się z papierologią, dokumentami niezbędnymi do kontynuowania wyprawy. Wnioski ma jak na dzisiejsze czasy niezbyt odkrywcze. I generalnie marudzi. Arabia Saudyjska? Mieszanka nowoczesności z zacofaną mentalnością. Indie? Brud i smród. Stany Zjednoczone? Debile! Cóż, mnie to zniechęca.

Przyznam szczerze, że sięgnąłem po W 80 dni dookoła świata skuszony wizją abstrakcyjnego humoru Michaela Palina oraz ciekawych obserwacji z zamorskich krain. I zawiodłem się. Książka momentami jest zabawna, ale w podobny sposób, w jaki zabawne są książki innych podróżników. Anegdotki wsparte niekiedy zabawnymi porównaniami i obserwacjami w żaden sposób nie nawiązują do...

Książka dobra. Natomiast w porównaniu do książek Perkitnego jest dużo słabsza. Przede wszystkim bardzo krótka i tych przygód tak naprawdę Palin nie miał zbyt wiele. Za wiele z tej książki nie wyniosłem. Oprócz tego, że hindusi są bardzo otwarci, a europejczycy nie do końca :)

Książka dobra. Natomiast w porównaniu do książek Perkitnego jest dużo słabsza. Przede wszystkim bardzo krótka i tych przygód tak naprawdę Palin nie miał zbyt wiele. Za wiele z tej książki nie wyniosłem. Oprócz tego, że hindusi są bardzo otwarci, a europejczycy nie do końca :)

Ksiazka mnie rozczarowala.To byla moja lektura szkolna,wiec myslalam ze wiecej wnosi w zycie czytelnika,ale niestety pomylilam sie.

Ksiazka mnie rozczarowala.To byla moja lektura szkolna,wiec myslalam ze wiecej wnosi w zycie czytelnika,ale niestety pomylilam sie.

Dobra książka, a zwłaszcza dla tych nieco zaznajomionych ze skeczami Monty Pythona. Niekiedy podczas czytania można było dostrzec ironię i absurdalne sytuacje, które (przynajmniej mnie) przypominały skecze grupy. Czasem trudno mi było przedrzeć się przez niektóre, monotonne fragmenty, w każdym razie - musiałam mieć nastrój do czytania takiego dziennika z podróży. Mimo to, uważam, że było warto :)

Dobra książka, a zwłaszcza dla tych nieco zaznajomionych ze skeczami Monty Pythona. Niekiedy podczas czytania można było dostrzec ironię i absurdalne sytuacje, które (przynajmniej mnie) przypominały skecze grupy. Czasem trudno mi było przedrzeć się przez niektóre, monotonne fragmenty, w każdym razie - musiałam mieć nastrój do czytania takiego dziennika z podróży. Mimo to,...

Rewelacyjna książka!!! Gorąco POLECAM!!!

Rewelacyjna książka!!! Gorąco POLECAM!!!

Jest to opowieść o podróży. Nie podróżnicza, bo wiele o miejscach, które Palin odwiedził nie ma. Większa część książki to życie na statku, w pociągu, etc. Pierwsze kilka dni z "80 dni..." były dla mnie męczarnią. Pod koniec czytałem co 2 linijkę, żeby tylko skończyć, środek książki ciekawy na 3 w skali do 10... Zawód.

Jest to opowieść o podróży. Nie podróżnicza, bo wiele o miejscach, które Palin odwiedził nie ma. Większa część książki to życie na statku, w pociągu, etc. Pierwsze kilka dni z "80 dni..." były dla mnie męczarnią. Pod koniec czytałem co 2 linijkę, żeby tylko skończyć, środek książki ciekawy na 3 w skali do 10... Zawód.

Michael Palin stawia sobie cel - odbyć podróż w 80 dni dookoła świata. Cel ten realizuje. Skrupulatnie przedstawia kolejne etapy podróży, w ciekawy sposób przedstawiając różnice pomiędzy poszczególnymi regionami świata.

Michael Palin stawia sobie cel - odbyć podróż w 80 dni dookoła świata. Cel ten realizuje. Skrupulatnie przedstawia kolejne etapy podróży, w ciekawy sposób przedstawiając różnice pomiędzy poszczególnymi regionami świata.