Sprawiedliwość w Dachau. Opowieść o procesach nazistów

Wstrząsająca książka o procesach w Dachau, Mauthausen i Buchenwaldzie. Pokazuje to jak niewiele trzeba by z kochających mężów, ojców, synów, dziadków stały się potwory. Zastanawiam się jak bardzo można mieć częściowo zagłuszone sumienie by po wrzuceniu człowieka żywcem do pieca krematoryjnego, potem się umyć i po pracy wrócić do domu, do żony i dziecka, zjeść z nimi obiad i się bawić. Tak samo zdumiewające jest jak można było pozwolić tylu zbrodniarzom uniknąć stryczka poprzez zamianę wyroku na dożywocie a w przypadku Ilse Koch skrócić wyrok z dożywocia do czterech lat. Tego nie zrobili Niemcy! To zrobiła amerykańska administracja okupacyjna!Szok i niedowierzanie. Polecam!

Wstrząsająca książka o procesach w Dachau, Mauthausen i Buchenwaldzie. Pokazuje to jak niewiele trzeba by z kochających mężów, ojców, synów, dziadków stały się potwory. Zastanawiam się jak bardzo można mieć częściowo zagłuszone sumienie by po wrzuceniu człowieka żywcem do pieca krematoryjnego, potem się umyć i po pracy wrócić do domu, do żony i dziecka, zjeść z nimi obiad i...

Mocna rzecz. W powszechnej świadomości pozostał tylko proces norymberski. Tymczasem w latach 1946-49 doszło do osądzenia i skazania wielu funkcjonariuszy z obozów koncentracyjnych. Historia opisana z perspektywy amerykańskiego prawnika Williama Densona, który podjął się roli oskarżyciela strażników z Dachau, Buchenwaldu czy Mauthausen, jest przejmująca. Nie tylko ze względu na ilość wyroków skazujących czy szczegóły popełnionych zbrodni. Zmusza do zastanowienia, jak często w tych sprawach dochodziło do nacisków, mających na celu np. złagodzenie niektórych wyroków. Zaskakujące, ale prawdziwe. To również próba pokazania na czym polega postępowanie karne, któremu daleko do sensacji i fajerwerków. Po prostu żmudna procedura, polegająca na zadawaniu setek uszczegóławiających pytań, szukaniu okoliczności wyłączających odpowiedzialność. Książka z pewnością wartościowa, lecz chyba nie dla każdego czytelnika - ze względu na podjętą, trudną tematykę.

Mocna rzecz. W powszechnej świadomości pozostał tylko proces norymberski. Tymczasem w latach 1946-49 doszło do osądzenia i skazania wielu funkcjonariuszy z obozów koncentracyjnych. Historia opisana z perspektywy amerykańskiego prawnika Williama Densona, który podjął się roli oskarżyciela strażników z Dachau, Buchenwaldu czy Mauthausen, jest przejmująca. Nie tylko ze względu...

książka godna uwagi. Chyba wszyscy, którzy choć trochę interesują się II Wojną Światową, słyszeli o procesach norymberskich, natomiast należy pamiętać tez o wymierzaniu sprawiedliwości w Dachau. Jest to bardzo ważna książka upamiętniająca tych, zginęli w takich obozach jak Buchenwald, czy Dachau.

Choć jest to bardzo trudna tematyka (co miało swoje odbicie w bohaterach tego dzieła),jest jednocześnie fascynujące, co mogę potwierdzić na własnej osobie.

książka godna uwagi. Chyba wszyscy, którzy choć trochę interesują się II Wojną Światową, słyszeli o procesach norymberskich, natomiast należy pamiętać tez o wymierzaniu sprawiedliwości w Dachau. Jest to bardzo ważna książka upamiętniająca tych, zginęli w takich obozach jak Buchenwald, czy Dachau.

Choć jest to bardzo trudna tematyka (co miało swoje odbicie w bohaterach...

Ziarno prawdy na pustyni fałszu i nienawiści

By sprawiedliwości stało się za dość, wymyślono procesy. Tymi najsłynniejszymi w historii XX wieku okazały się te prowadzone w Norymberdze. Tam przed wymiar sprawiedliwości, doprowadzono osoby odpowiedzialne za wszelkie cierpienia, mające miejsce podczas wojny w obozach koncentracyjnych. Ich okrucieństwo jest tym większe, iż sami nie trzymali za spust. Mieli swoich popleczników, choć mało jest to nagłośnione. Ich procesy odbywały się W Dachau. To właśnie to miejsce jest tłem dla treści publikacji. Tekst mówi o młodym, zdolnym, amerykańskim prokuratorze, który przyjeżdża by sprawiedliwość zatriumfowała. Nie była świadomy jak trudnego zadania się podejmuje, jednak do końca wierzył w swoją misję. Książka niekiedy wydaje się być zawiła, przez używany prawniczy język. Tekst jednak wywiera duże wrażenie na czytelniku, gdzie zapoznaje się on z zeznaniami morderców, tym że nie przyznają się do winy. Czytając ma się wrażenie, że nie możliwym jest by człowiek mógł tak skrzywdzić drugiego człowieka, a to są fakty, którym zaprzeczali z uśmiechem. To potęguje ich zwyrodnienie. Owa sprawiedliwość nie dokonała się w pełni. Wielu zwolniono przed upływem kary. Mimo to ta walka prokuratora powinna zostać zapamiętana na zawsze, by stać się dla nas lekcją, by nigdy już człowiek człowiekowi nie zgotował takiego losu. Tekst wartościowy. Polecam

Ziarno prawdy na pustyni fałszu i nienawiści

By sprawiedliwości stało się za dość, wymyślono procesy. Tymi najsłynniejszymi w historii XX wieku okazały się te prowadzone w Norymberdze. Tam przed wymiar sprawiedliwości, doprowadzono osoby odpowiedzialne za wszelkie cierpienia, mające miejsce podczas wojny w obozach koncentracyjnych. Ich okrucieństwo jest tym większe, iż...

Coś wspaniałego...cudownie ujęty kawał ludzkiej historii i przeżyć. Szybko się czyta, a w zasadzie chłonie. Tematyka jest poważna ale ujęta bardzo przystępnie dla każdego czytelnika. Mogę spokojnie polecić tą książkę i jestem dumna że stoi u mnie na półce. Na pewno do niej wrócę jeszcze nie raz w swoim życiu.

Coś wspaniałego...cudownie ujęty kawał ludzkiej historii i przeżyć. Szybko się czyta, a w zasadzie chłonie. Tematyka jest poważna ale ujęta bardzo przystępnie dla każdego czytelnika. Mogę spokojnie polecić tą książkę i jestem dumna że stoi u mnie na półce. Na pewno do niej wrócę jeszcze nie raz w swoim życiu.

Książka ta może stanowić pakiet z Dziennikiem norymberskim Gilberta - zresztą tego samego wydawcy. Ale ukazuje procesy narodowych socjalistów w inny sposób.
W Dzienniku Gilberta były to zapiski psychologa i aktorami byli zbrodniarze ze śmietanki III Rzeszy, a tu z kolei mamy relację bardziej prawniczą, skupiającą się na mechanizmach samego procesu i dotyczącą zbrodniarzy niższego szczebla.
Obie relacje się zatem perfekcyjnie uzupełniają.
Jest to też historia człowieka który kierował procesami w obozach Dachau, Mauthausen i Buchenwald - Williama Densona, który wykonał ogrom pracy aby zapewnić uczciwy proces i wymierzyć sprawiedliwość.

Książka ta może stanowić pakiet z Dziennikiem norymberskim Gilberta - zresztą tego samego wydawcy. Ale ukazuje procesy narodowych socjalistów w inny sposób.
W Dzienniku Gilberta były to zapiski psychologa i aktorami byli zbrodniarze ze śmietanki III Rzeszy, a tu z kolei mamy relację bardziej prawniczą, skupiającą się na mechanizmach samego procesu i dotyczącą zbrodniarzy...

"Sprawiedliwość w Dachau" to opowieść o procesach nazistowskich lekarzy, strażników i oficerów, którzy odpowiedzieli za swoje czyny przed sądem. To przez nich tysiące niewinnych ludzi było mordowanych i torturowanych w takich obozach jak Mauthausen, Dachau, Buchenwald i Flossenburg. Osobiście dokonywali rzezi na swoich ofiarach. Z wyrachowaniem, okrucieństwem i bez najmniejszego mrugnięcia okiem. Stosując coraz to surowsze i bardziej wymyślne kary.

Czytamy o tym z przerażeniem, wciąż przecierając oczy ze zdumienia, że ktoś komuś może zgotować taki los, że człowiek człowiekowi wilkiem. Choć bardziej bestią nazwać powinnam.

"Sprawiedliwość w Dachau" to też opowieść o Williamie Densonie, młodym prawniku ze Stanów, który został wysłany do Niemiec, by tam zostać głównym oskarżycielem. Jego zadaniem było dowieść, że postawieni przed sądem naziści, byli osobiście odpowiedzialni za popełnione okrucieństwa. Miał uzyskać wyroki skazujące w bardzo krótkim czasie. I tego dokonał. W stu procentach. Wszyscy zostali uznani za winnych. Nie dokonał tego żaden inny prawnik. Dał z siebie wszystko, ale ucierpiało na tym jego zdrowie i życie osobiste.

Procesy w Dachau odbywały się w cieniu procesów w Norymberdze. Świat zapomniał o Dachau. Choć przecież to właśnie tu sądzono tych, którzy osobiście znęcali się na swoich ofiarach i je mordowali. Ostatnim życzeniem Densona było, by historia procesów w Dachau została opowiedziana, jako lekcja dla przyszłych pokoleń. Joshua M.Green dał temu świadectwo.

Książka zrobiła na mnie olbrzymie wrażenie, to jedna z najlepszych książek na temat II wojny, jaką miałam okazję przeczytać. Stoi na równi z książką Władysława Bartoszewskiego "Mój Auschwitz". Czyta się ją jak dobrą powieść. Często przez łzy, a jeszcze częściej z zaciśniętymi pięściami ze złości. Szczerze polecam i zachęcam. Bo książka jest ważna, więc warto poświęcić dla niej czas.

"Sprawiedliwość w Dachau" to opowieść o procesach nazistowskich lekarzy, strażników i oficerów, którzy odpowiedzieli za swoje czyny przed sądem. To przez nich tysiące niewinnych ludzi było mordowanych i torturowanych w takich obozach jak Mauthausen, Dachau, Buchenwald i Flossenburg. Osobiście dokonywali rzezi na swoich ofiarach. Z wyrachowaniem, okrucieństwem i bez...

Znacznie ciekawsa lektura niż Dziennik Norymberski

Znacznie ciekawsa lektura niż Dziennik Norymberski

Książka opisująca procesy nazistów, które odbyły się w Dachau. Fakty przedstawione nieco jak powieść, rewelacyjna książka.

Książka opisująca procesy nazistów, które odbyły się w Dachau. Fakty przedstawione nieco jak powieść, rewelacyjna książka.

Świetna książka, bardzo wciągająca, pokazująca procesy nazistów widziane oczyma oskarżyciela, wraz z rozwinięciem prawniczych aspektów sądzenia ludzi winnych zbrodni, jakich nigdy wcześniej nikt nie popełnił.

Świetna książka, bardzo wciągająca, pokazująca procesy nazistów widziane oczyma oskarżyciela, wraz z rozwinięciem prawniczych aspektów sądzenia ludzi winnych zbrodni, jakich nigdy wcześniej nikt nie popełnił.