Ogólnie rzecz biorąc - bardzo się zgadzam.
Ale.
(Oczywiście bazując głównie na doświadczeniach własnych i kłamliwych statystykach, w odniesieniu do literatury popularnej).
1) Więcej jest pisarzy niż pisarek, więc kiepścizna pisana przez kobiety może być bardziej widoczna, zwłaszcza jeśli pani atakuje gatunek opanowany do tej pory przez panów, którzy sami rewelacji nie tworzą. (Fantastyka, kryminał).
2) Kobiety prędzej przeczytają książkę z (samymi) męskimi bohaterami niż mężczyźni taką, w której dominują kobiety. Stąd może zresztą to statystyczne: kobiety czytają więcej.
3) W jakiś sposób poprzednie dotyczy także autorów: pisarki tworzą więcej postaci męskich - i nawet jeśli jest to jakieś ucieleśnienie fantazji, to rzadko sprowadza się tylko do fizyczności. Pisarze, wrzucając do fabuły postać kobiecą, często robią z niej rekwizyt-wydmuszkę.
(Mam z czymś takim do czynienia we właśnie czytanej powieści autorstwa mężczyzny, polecanej teraz na głównej przez LC, co niestety - nie tylko z tego powodu - kiedy już ją wymęczę, zaowocuje "hejtem", chyba że autor mnie zaskoczy).

W ramach równouprawnienia chciałabym dostać powieści i czytadełka z choć zbliżoną liczbą jako-tako skonstruowanych postaci obu płci, jak to występuje w życiu, a to ciągle najczęściej marzenie ściętej głowy.

Ogólnie rzecz biorąc - bardzo się zgadzam.
Ale.
(Oczywiście bazując głównie na doświadczeniach własnych i kłamliwych statystykach, w odniesieniu do literatury popularnej).
1) Więcej jest pisarzy niż pisarek, więc kiepścizna pisana przez kobiety może być bardziej widoczna, zwłaszcza jeśli pani atakuje gatunek opanowany do tej pory przez panów, którzy sami rewelacji nie...

Polecam "Archiwum Burzowego Światła" Sandersona. Jeden z niewielu autorów, u którego lubię większość żeńskich postaci, a i sporo się ich przewija. Nie wspominając o tym, że cała seria to miód i cud, jedyna wada - kolejne książki są zdecydowanie za krótkie.

Oczywiście być może polecanie męskiego pisarza oburzy autorkę felietonu, co poradzę, że póki co na ciekawą epic fantasy napisaną przez kobietę nie natrafiłam? Ha, może sama coś napiszę i nadrobię brak na rynku, od Jadowskiej zdecydowanie nie ma co tego oczekiwać.

Polecam "Archiwum Burzowego Światła" Sandersona. Jeden z niewielu autorów, u którego lubię większość żeńskich postaci, a i sporo się ich przewija. Nie wspominając o tym, że cała seria to miód i cud, jedyna wada - kolejne książki są zdecydowanie za krótkie.

Oczywiście być może polecanie męskiego pisarza oburzy autorkę felietonu, co poradzę, że póki co na ciekawą epic...

@ ksanthippe
Właśnie skończyłem coś kobiecego, co w zasadzie mnie zachwyca.
I tu bohaterka niewiasta, na dodatek z typem narracji, którego nie trawie. A fajne.

I bardzo się zgadzam, nie cierpię wydmuszek. Postacie mają być prawdziwe albo przynajmniej przekonująco je udawać.

@ ksanthippe
Właśnie skończyłem coś kobiecego, co w zasadzie mnie zachwyca.
I tu bohaterka niewiasta, na dodatek z typem narracji, którego nie trawie. A fajne.

I bardzo się zgadzam, nie cierpię wydmuszek. Postacie mają być prawdziwe albo przynajmniej przekonująco je udawać.

Ja przeczytałem! Całą sagę o Dorze Wilk Jadowskiej :P

Ja przeczytałem! Całą sagę o Dorze Wilk Jadowskiej :P

I co? Domagasz się jakiegoś odszkodowania?

I co? Domagasz się jakiegoś odszkodowania?

Przeczytałem Austen.
Bardzo podobało mi się przedstawienie relacji społecznych. A przede wszystkim niebanalny, ironiczny humor. Taki angielski.
Zdarzyło mi się sięgać również po inne "kobiece" produkcje. Jedne były dobre, inne nie. Jak to w literaturze.
To znaczy większość była zła.




Odstęp specjalnie, bo to podstęp, by wyjść na seksistę, po ostatnim zdaniu powyżej, bo mało kto czyta do końca.
Pośród obecnie wydawanych książek przeważają te, które trzeba zwać chłamem straszliwym. I akurat nie ma tu znaczenia, czy produkowanym z wielkim zapałem i brakiem smaku przez kobiety czy mężczyzn.

Przeczytałem Austen.
Bardzo podobało mi się przedstawienie relacji społecznych. A przede wszystkim niebanalny, ironiczny humor. Taki angielski.
Zdarzyło mi się sięgać również po inne "kobiece" produkcje. Jedne były dobre, inne nie. Jak to w literaturze.
To znaczy większość była zła.




Odstęp specjalnie, bo to podstęp, by wyjść na seksistę, po ostatnim zdaniu powyżej, bo...

Robin Hobb - co jest tajemnicą poliszynela - przyjęła taki, a nie inny pseudonim, ponieważ jest neutralny płciowo. I w Polsce lat 90tych, gdy zdobywała tutaj popularność, nagminnie proszono o powieści "tego Robina Hobba".
Autorką, która się wnerwiła, byłam ja, głównie dlatego, że mam krótki lont i łatwo wybucham. Sama scena spotkania zresztą wyglądała dość spokojnie, bo zwyczajnie mnie zatkało. Łatwo komuś powiedzieć, że powinien być mistrzem ciętej riposty, ale znajdźcie się czasem w tej samej sytuacji...! Autor miły, ale słowa go zawiodły, chciał się wytłumaczyć, że jeszcze nie czytał, a wyszło jak zza krzaka.
Moje powieści to jest regularna fantastyka przygodowa, w lekkim klimacie porównywalnym z Holtem czy też Gromyko, narracja przypomina też nieco Akta Dresdena. Romansu tam akurat jest niewiele - mniej niż u Hobb - tymczasem łatkę "kobiecej" prozy przyklejają mi co i rusz, głównie ze względu na imię na okładce. Okej, dobra, kłamię: różnica jest taka, że występuje tam sporo kobiet, we wszystkich regularnych rolach dla fantasy, i nie kombinowałam szczególnie wymyślając te postacie. Ale i taki Sapkowski przecież nie.
Testowałam raz powieść na nieświadomej publiczności, wklejając fragment bez nazwiska, odbiorcy byli przekonani, że to jest książka jakiegoś faceta - bo przygodowe fantasy, no to jasne, że to facet pisze. A jeszcze w dodatku nie jestem Anglosasem, więc przerąbane. Kiedyś trzeba przetestować i napisać coś pod pseudonimem.

Mimo wszystko to, co mamy w głowie, gdy otwieramy książkę, sporo zmienia w jej odbiorze - nawet, a może zwłaszcza, jeśli chodzi o prozę gatunkową, służącą rozrywce. Bo umówmy się, wcale nie zajmuję się prozą obalającą mury, od tego są inni ludzie, o innych umiejętnościach. Jedni lubią analizować podszewkę społeczeństwa i poetyckim językiem sięgać pod skorupę psychiki ludzkiej, a inni lubią spiąć wielowątkową fabułę i budować swoje domki z klocków; to też, wbrew pozorom, jest pewna sztuka.

Chciałabym tylko grać na tym samym polu, co autorzy piszący podobne powieści, a już najlepiej na tym samym polu, co anglosascy - nie odstaję od nich jakoś bardzo (zwłaszcza, że wielu z nich jest poprawianych przez polskich tłumaczy - także autorów, których własne książki sprzedają się jakoś dwudziestokrotnie słabiej...), więc uprzejmie poproszę o te same szanse.
A jak mi nie dadzą, to wezmę sobie.

Robin Hobb - co jest tajemnicą poliszynela - przyjęła taki, a nie inny pseudonim, ponieważ jest neutralny płciowo. I w Polsce lat 90tych, gdy zdobywała tutaj popularność, nagminnie proszono o powieści "tego Robina Hobba".
Autorką, która się wnerwiła, byłam ja, głównie dlatego, że mam krótki lont i łatwo wybucham. Sama scena spotkania zresztą wyglądała dość spokojnie, bo...

Cóż, ja fantastykę czytam od niedawna i podchodząc do książek Robin Hobb doskonale wiedziałam, że jest kobietą. Nie jestem jakoś uprzedzona do "fantastycznych" pisarek, ale jednak (jak dotąd) trafiło mi się więcej epickich opowieści, które wyszły spod męskiego pióra. Natomiast najgorsze doświadczenie zafundowała mi Cassandra Clare. Wiem, że to YA, ale mimo fajnego pomysłu na fabułę wątek miłosny doprowadził mnie niemal do wymiotów. I to nie raz.

Już prędzej moje uprzedzenia idą w kierunku kraju pochodzenia. Niestety do prozy polskiej podchodzę... hmmm... ostrożnie. (Ale z tym walczę, ostatnio całkiem skutecznie!) Jest to wynikiem katowania w liceum Sienkiewiczami i innymi Żeromskimi, którymi po prostu totalnie nie byłam zainteresowana mając kiełbie we łbie. Całe liceum czytałam nie to co mi kazano, tylko to co sprawiało mi przyjemność, głównie podkradane rodzicom kryminały i thrillery zagranicznych autorów. Na pamiątkę pozostała niechciana blokada psychiczna.

Może ja za mało jestem obeznana ze światem literackim, jednak raczej nie spotkałam się z klasyfikowaniem książek na babskie i męskie tylko na podstawie płci autora. Przeczytam kiedyś Asystent czarodziejki[bookLink]302512|Asystent czarodziejki[/bookLink] to sobie sama przypiszę kategorię ;)

Chciałabym tylko grać na tym samym polu, co autorzy piszący podobne powieści, a już najlepiej na tym samym polu, co anglosascy - nie odstaję od nich jakoś bardzo (zwłaszcza, że wielu z nich jest poprawianych przez polskich tłumaczy - także autorów, których własne książki sprzedają się jakoś dwudziestokrotnie słabiej...), więc uprzejmie poproszę o te same szanse.
A jak mi nie dadzą, to wezmę sobie.

Gratuluję pewności siebie (nie jest to żaden sarkazm, doceniam, bo sama mam tu braki). Szanse to niestety daje dzisiaj głownie marketing. Bo, z całym szacunkiem, ja o Twoich książkach dowiedziałam się dziś. Kilka miesięcy temu znalazłam w innej dyskusji na LC książkę Szary Mag[bookLink]226966|Szary Mag[/bookLink] (sorry- "męska"), która była bardzo przyjemna w odbiorze, a o istnieniu której również nie miałam pojęcia.
Więc może na początek profil autora i jakiś felietonik na zachętę? :)

Cóż, ja fantastykę czytam od niedawna i podchodząc do książek Robin Hobb doskonale wiedziałam, że jest kobietą. Nie jestem jakoś uprzedzona do "fantastycznych" pisarek, ale jednak (jak dotąd) trafiło mi się więcej epickich opowieści, które wyszły spod męskiego pióra. Natomiast najgorsze doświadczenie zafundowała mi Cassandra Clare. Wiem, że to YA, ale mimo fajnego pomysłu...

Felieton i profil będą się produkować.
Asystenta radzę czytać razem z Utraconą, bo to jest całość - przez co pierwszy tom to w dużej mierze ekspozycja i ma "jedno z tych" zakończeń, które jednych bardzo przejmują, a innych bardzo złoszczą, a nie wiem, do których należysz.

Felieton i profil będą się produkować.
Asystenta radzę czytać razem z Utraconą, bo to jest całość - przez co pierwszy tom to w dużej mierze ekspozycja i ma "jedno z tych" zakończeń, które jednych bardzo przejmują, a innych bardzo złoszczą, a nie wiem, do których należysz.

Mam wrażenie, że odpowiadasz na powyższe moje pytania, więc nie mogę się nie ustosunkować.

"Co do tego, na czym miałaby polegać ta dyskryminacja - są osoby, które deklarują, że w ogóle nie czytają książek pisanych przez kobiety".
Trudno mi się ustosunkować do tego twierdzenia. W sumie są osoby, które deklarują, że nie czytają fantastyki (w tym też i ja). Czy to oznacza, że dyskryminuję pisarzy tego gatunku? Są też osoby, które deklarują, że w ogóle nie czytają. Czy dyskryminują w ten sposób wszelkich autorów i ich czytelników?

Przykład z Rowling nie do końca mnie przekonuje, jej punkt widzenia zmienia się wraz z punktem siedzenia (różne wersje krążyły na ten temat). Tak czy inaczej, długo jednak nie udało się utrzymać tej pisarskiej transformacji w tajemnicy (czyżby zatem eksperyment sprzedażowy się nie powiódł i warto było "wrócić" do swej kobiecej postaci?)

Co do twierdzeń rzekomych i prawdziwych recenzentów: nie jestem w stanie tego zweryfikować, musiałabym je przeczytać, podyskutować z ich autorami, by móc traktować je poważnie i brać pod uwagę, jako przykład owej dyskryminacji. Jeśli miałabym pisać o sobie, to napisałabym, że zarówno po kobietach, jak i po mężczyznach spodziewam się tego samego, tj. dobrej literatury. I słowo "dobra" ma tutaj bardzo subiektywne znaczenie. Można pisać "dobre" romanse? Pewnie można. Czy dyshonorem jest ich pisanie, czytanie? Absolutnie nie. Jeśli jest gatunkowa równowaga, to znaczy, że jest idealnie. Mnie bardziej doskwiera brak takiej równowagi. I nie sądzę, że ma na to wpływ "dyskryminacja", w tym naciski społeczne, wydawnicze etc. To raczej pragmatyka, nastawienie na zysk. Wyprodukować i sprzedać. Podjęcie tematów ważkich jest samo z siebie ryzykowne, niezależnie, czy mówimy o autorkach, czy o autorach. No ale to już inna sprawa, niekoniecznie wpisująca się w wymyśloną wojnę płci, która rzekomo toczy się w kręgach literackich i czytelniczych.

Ty podajesz przykłady ze swego życia, ja podam odmienne. I do czego dojdziemy? Do niczego. Ludzie są różni, mają różne poglądy. Nie tworzyłabym jednak jakiś ogólnych założeń na jednostkowych, dość mglistych przykładach.

Mam wrażenie, że odpowiadasz na powyższe moje pytania, więc nie mogę się nie ustosunkować.

"Co do tego, na czym miałaby polegać ta dyskryminacja - są osoby, które deklarują, że w ogóle nie czytają książek pisanych przez kobiety".
Trudno mi się ustosunkować do tego twierdzenia. W sumie są osoby, które deklarują, że nie czytają fantastyki (w tym też i ja). Czy to oznacza,...

Bo wypowiedź była sprowokowana przez twoją, owszem. I nie dojdziemy do niczego podając odmienne przykłady? To po co w takim razie pisać cokolwiek? Zaczynać jakąkolwiek dyskusję? Ty miałaś prawo wyrazić swoje poglądy, a ja z nimi polemizować już nie? Bo dla mnie tak brzmi twoja wypowiedź - przedstawiłaś swoje zdanie, ja przedstawiłam swoje i w odpowiedzi dostaję informację, że do niczego nie dojdziemy w ten sposób^^.

Przykład z Rowling - nie zrozumiałaś. Nie pisałam o jej nowej serii, wydawanej pod męskim pseudonimem. Pisałam o Harrym Potterze. Na okładce stoi J.K.Rowling, bo - wedle wywiadu, który czytałam - inicjały nie sugerują płci. Poproszono ją, żeby użyła inicjału zamiast imienia i wtedy dodała to "K" uznając, że samo J.Rowling nie brzmi za dobrze.

Jeśli chodzi o twoje stwierdzenie, że równie dobrze można mówić o dyskryminacji fantastyki, bo ktoś jej nie czyta - tu nie mogę się zgodzić. Dlaczego? Bo zawsze jest ktoś, kto konkretnego gatunku nie czyta, natomiast nigdy nie spotkałam się z opinią, że wszystkie książki pisane przez mężczyzn są nic nie warte. Za to z osobami mówiącymi to samo o książkach pisanych przez kobiety - już tak.

Z tym, że i od kobiety, i od mężczyzny należy oczekiwać po prostu dobrej książki, zgadzam się, oczywiście.

"Rzekomi recenzenci" - jak rozumiem, zarzucasz mi kłamstwo. Ponieważ wyszukanie tych recenzji wymaga chwili czasu, a jest dość późno, przykładowe linki postaram się dostarczyć w weekend na priv.

Bo wypowiedź była sprowokowana przez twoją, owszem. I nie dojdziemy do niczego podając odmienne przykłady? To po co w takim razie pisać cokolwiek? Zaczynać jakąkolwiek dyskusję? Ty miałaś prawo wyrazić swoje poglądy, a ja z nimi polemizować już nie? Bo dla mnie tak brzmi twoja wypowiedź - przedstawiłaś swoje zdanie, ja przedstawiłam swoje i w odpowiedzi dostaję informację,...

Na początku proszę, byś nie doszukiwała się w mym komentarzu czegoś, czego tam nie było i nie ma. Moja wypowiedź dotyczyła jedynie tego fragmentu (przytoczę go w całości, by nie było nieporozumień): "Co do wydawnictw... Nie mam zbyt szerokiego obrazu sytuacji, więc nie będę tu oceniać. Ale skoro zdarzyło mi się spotkać jakiegoś mężczyznę, który uważał, że kobieta powinna siedzieć w kuchni albo innego, który choć nie był tak ekstremalny w swoich poglądach, to jednak inaczej odnosił się do interesanta mężczyzny i inaczej do interesanta kobiety... To można prawdopodobnie założyć, że tacy ludzie zdarzają się też w wydawnictwach".
W takiej sytuacji podawanie odmiennych stanowisk nie ma sensu (Ty podasz przykłady na dyskryminację, ja podam na gloryfikację i możemy się tak nimi przerzucać bez końca). Stąd też dalsza część mojej wypowiedzi. Tylko tyle. Knebla dyskusyjnego zatem na Twe usta nie zakładałam i nadal nie zakładam. Ponadto nie leży to w mej naturze. ;)

Przykład z Rowling - nie zrozumiałaś. Nie pisałam o jej nowej serii, wydawanej pod męskim pseudonimem. Pisałam o Harrym Potterze. Na okładce stoi J.K.Rowling, bo - wedle wywiadu, który czytałam - inicjały nie sugerują płci. Poproszono ją, żeby użyła inicjału zamiast imienia i wtedy dodała to "K" uznając, że samo J.Rowling nie brzmi za dobrze"
Dziękuję za naprowadzenie mnie na właściwy tor. Jeśli miałabym wyrazić swe skromne zdanie, to nie bardzo wierzę w to, co mówi Rowling. Wydaje mi się to - delikatnie mówiąc - dość naciągane. No ale... Załóżmy, że było tak, jak mówi. Może trafił jej się wydawca o takich, a nie innych poglądach. Jednostkowy przykład to nadal za mało, by móc mówić o ogólnej tendencji.

"Rzekomi recenzenci" - jak rozumiem, zarzucasz mi kłamstwo. Ponieważ wyszukanie tych recenzji wymaga chwili czasu, a jest dość późno, przykładowe linki postaram się dostarczyć w weekend na priv.
Skąd taki wniosek? Jeśli zarzucałabym Ci kłamstwo, to nie bawiłabym się w podchody i napisałabym wprost. W swojej wypowiedzi dyskredytuję jedynie owego recenzenta, nie Ciebie. Gdybym użyła sformułowania: "rzekomo zamieszczone" etc., to można by to odebrać jako zakwestiowanie Twej wiarygodności. A tak? Cóż... Mimo tego dziękuję za przesłanie mi linków.



Po zapoznaniu się z tym, co mi przesłałaś chyba muszę zrezygnować nawet ze słowa "recenzent". Przecież, oprócz tej jednej sprzed trzydziestu lat, to są jakieś forumowe komentarze, "rozmówki" rodem z magla, desperackie próby przyciągnięcia kontrowersyjnymi wpisami innych użytkowników etc. Przepraszam Cię bardzo, ale do takich "materiałów" nie będę się odnosić. Byłoby to co najmniej niepoważne z mej strony.

Na początku proszę, byś nie doszukiwała się w mym komentarzu czegoś, czego tam nie było i nie ma. Moja wypowiedź dotyczyła jedynie tego fragmentu (przytoczę go w całości, by nie było nieporozumień): "Co do wydawnictw... Nie mam zbyt szerokiego obrazu sytuacji, więc nie będę tu oceniać. Ale skoro zdarzyło mi się spotkać jakiegoś mężczyznę, który uważał, że kobieta powinna...

A ja tak jak napisałam w wiadomości - podkreślam, że od początku mówiłam przecież właśnie o zwykłych ludziach. Piszących na forach i na blogach o książkach. Bo to oni kształtują rynek. Ich wypowiedzi obrazują pewną negatywną tendencję. Jeśli nigdzie nie widzę stwierdzenia "mężczyzna nie umie pisać sf", za to często widzę stwierdzenie "kobieta nie umie pisać sf" przyjmuję to jako oznakę, że kobiecie jest trudniej się przebić z książką sf tylko dlatego, że jest kobietą. Tymczasem osobiście uważam, że i kobieta, i mężczyzna mają taką samą szansę napisać dobrą/złą książkę.

Jeśli chodzi o Rowling, osobiście jej wierzę, ale to rzecz jasna już sprawa tego, na ile się skłonnym zaufać, że pisarka nie kłamie. Pozwolę sobie jednak zauważyć, że Rowling nie jest jedyną pisarką, która zwracała na to uwagę.

A ja tak jak napisałam w wiadomości - podkreślam, że od początku mówiłam przecież właśnie o zwykłych ludziach. Piszących na forach i na blogach o książkach. Bo to oni kształtują rynek. Ich wypowiedzi obrazują pewną negatywną tendencję. Jeśli nigdzie nie widzę stwierdzenia "mężczyzna nie umie pisać sf", za to często widzę stwierdzenie "kobieta nie umie pisać sf"...

Powiem tak, gdyby każdy wpis zamieszczony w sieci traktować z należytą uwagą i powagą, to musielibyśmy popaść - kolokwialnie mówiąc - w paranoję. Zawsze znajdzie się ktoś, kto świadomie lub nieświadomie napisze coś, co na upartego można by odebrać jako zamach na konkretną grupę ludzi. Internet daje nieograniczone możliwości wypowiedzi - jak to określiłaś - "zwykłym ludziom". I wypowiedzi te - oględnie mówiąc - to przykład blasków i cieni wolności słowa.
Według Ciebie ci "zwykli ludzie" kształtują rynek. W jakimś stopniu masz rację, ale tylko "w jakimś". Zapominasz też, że w tym morzu opinii dość trudno się przebić, być nie tylko uslyszanym, ale wysłuchanym. Nastały takie czasy, że nic nie przyciąga bardziej niż swoiście rozumiana k o n t r o w e r s j a.
W jednym przesłanym przez Ciebie linku (blog pisany chyba przez mężczyznę) widzimy obraźliwy i dość prymitywny wpis o literaturze tworzonej przez kobiety (zresztą niepochlebna opinia dotyczy też samych kobiet). Nikt nawet nie skomentował tych jego "rewelacji"...

Widzisz tutaj rozmijamy się w swoich poglądach. Dla Ciebie takie komentarze mają duże znaczenie, ja traktuję je z "przymrużeniem oka", a na pewno nie widzę w nich ogólnej tendencji, która wzbudziłaby mój niepokój.

Wspominasz o s-f. Trudno mi się wypowiedzieć, bo fantastyki(szczególnie s-f) - jak już wspominałam - nie czytuję (gwoli scisłości: ani tej pisanej przez kobiety, ani przez mężczyzn). Nie jestem w zatem w stanie się ustosunkować do przytaczanych twierdzeń, tj. znaleźć źródła, przyczyny, na której owi "zwykli ludzie" je zbudowali (negacja dla zasady, czy negacja, bo ktoś czytał i na podstawie przeczytanej książki doszedł to takiej konkluzji?).

Może i są przykłady, ale zazwyczaj w dyskusjach na temat dyskryminacji kobiet w świecie literackim pada najczęściej nazwisko Rowling.

PS: Chyba w przypadku ww. pisarki trafniejszym terminem niż klamstwo byłaby autokreacja.

Powiem tak, gdyby każdy wpis zamieszczony w sieci traktować z należytą uwagą i powagą, to musielibyśmy popaść - kolokwialnie mówiąc - w paranoję. Zawsze znajdzie się ktoś, kto świadomie lub nieświadomie napisze coś, co na upartego można by odebrać jako zamach na konkretną grupę ludzi. Internet daje nieograniczone możliwości wypowiedzi - jak to określiłaś - "zwykłym...

To jako nie-kobieta, a po prostu człowiek pozwolę sobie zauważyć, że "używanie wolnej woli", "wyrażenie poglądów" to konstytucyjne prawo ludzkie, przynajmniej w Polsce. Czy trzeba do tego mieszać pojęcia feminizmu, czy - jak to określiłaś - "zdrowego feminizmu"? Czy mogłabyś sprecyzować, na czym owa dyskryminacja współczesnych kobiet w literaturze polega? Bo przykłady podane przez autorkę artykułu jakoś mnie do tego nie przekonują, a samo pojęcie "dyskryminacji kobiet w literaturze" (piszę tu o czasach współczesnych) wydaje mi się dość wydumanym problemem. Już samo to, że na początku wymieniasz dość imponującą ich liczbę, świadczy o tym, że chyba wydawnictwa nie zamykają przed nimi drzwi, a to, że reprezentują taki, a nie inny typ literatury, to już nie jest chyba wina mężczyzn.

To jako nie-kobieta, a po prostu człowiek pozwolę sobie zauważyć, że "używanie wolnej woli", "wyrażenie poglądów" to konstytucyjne prawo ludzkie, przynajmniej w Polsce. Czy trzeba do tego mieszać pojęcia feminizmu, czy - jak to określiłaś - "zdrowego feminizmu"? Czy mogłabyś sprecyzować, na czym owa dyskryminacja współczesnych kobiet w literaturze polega? Bo przykłady...

Zdecydowanie się z Tobą zgadzam. Jestem przeciwniczką obwiniania o wszelkie kobiece problemy mężczyzn, raczej sądzę, że nie należy problemów dzielić na płeć. Ale zdrowy feminizm, zdrowy rozsądek we wszystkim. W rozumieniu podstawowym, zdroworozsądkowy feminizm dla mnie to szukanie problemu samego w sobie a nie obwinianie o wszystko mężczyzn.
To, że kobiety reprezentują marny (w temacie szeroko rozumianej literatury kobiecej, a nie w ogóle!) poziom to kwestia indywidualna, ale prawdą jest, że wiele kobiet, czytelniczek, preferuje taką marną, płytką literaturę pisaną przez inne kobiety, a to rzutuje na postrzeganie i kategoryzowanie czytelnictwa kobiet w ogóle. Pracuję w tej branży, mam okazję niezależnie obserwować jakich wyborów dokonuje statystyczna kobieta, słyszę jakim rozumowaniem się w tej materii kierują. Jest mi wtedy przykro. W dużej mierze, zaznaczam, że mówię tu tylko o literaturze w tym momencie, kobiece pisanie jest traktowane mniej poważnie, właśnie przez zalewanie rynku czytadłami, które powielają stereotypy, bolesne stereotypy.
Nie dotyczy to wszystkich powieści dla kobiet, nie każda książka autorki powieścideł, nadaje się tylko do wyrzucenia. Mówiąc w ogólności.
Problem dyskryminacji, a przez dyskryminację uważam tutaj automatycznie wrzucanie kobiecego pióra w kwarantannę pt. "a nuż czytadło", plus oficjalnie opinie takich autorów męskich jak np. Jacek Komuda (na stronie oficjalnej autora jest jest wyrażony jego pogląd na fantastykę pisaną przez kobiety) to jest forma dyskryminacji. Temat jest dość prosty, moim zdaniem jako osoby, która zawodowo i hobbystycznie żyje książkami, literaturą, sporo pretensji kobiety w literaturze powinny mieć do siebie. I skupić się na walce o jakość i klasę wydawanych książek.
Dobrze napisana książka nie jest płcią, nie ważnie jest dla mnie czy napisała ją kobieta, czy mężczyzna.
Dziękuję za Twoją opinię przedmówco.

Zdecydowanie się z Tobą zgadzam. Jestem przeciwniczką obwiniania o wszelkie kobiece problemy mężczyzn, raczej sądzę, że nie należy problemów dzielić na płeć. Ale zdrowy feminizm, zdrowy rozsądek we wszystkim. W rozumieniu podstawowym, zdroworozsądkowy feminizm dla mnie to szukanie problemu samego w sobie a nie obwinianie o wszystko mężczyzn.
To, że kobiety reprezentują...

Popieram :) Nigdy się nie przeglądałam, fajnie, gdyby zaprzestano porównań :)

Popieram :) Nigdy się nie przeglądałam, fajnie, gdyby zaprzestano porównań :)

Hmmm... w końcu trudno było stwierdzić czy to felieton o doli pisarki i jej latarniach, czy o tym, że mężczyźni tamto, mężczyźni siamto, że jeden po pijaku powiedział, a drugi skrytykował. Ciekawe czy przedstawiciel literatury testosteronowej:), gdyby sympatyczna pisarka powiedziała mu - Bo ja widzisz, w ogóle nie czytuję prozy męskiej. Kiedyś przeczytałam coś Sapkowskiego i się zniechęciłam, całkiem sobie dałam spokój. - doznałby emocjonalnej traumy? Jest coś w feminizmie, że ma emocjonalną potrzebę pozycjonowania się względem tzw. świata mężczyzn. A tak już świat skrojony, że jak dzielimy (męski/kobiecy) i pozycjonujemy to pojawia się hierarchizacja.
No i ci "biali heteroseksualni mężczyźni". Litości, może 50 lat temu takie zbitki miały jakiś walor opisywania świata albo przynajmniej dekonstruowania. Dzisiaj to już wyłącznie stereotypizacja.

Hmmm... w końcu trudno było stwierdzić czy to felieton o doli pisarki i jej latarniach, czy o tym, że mężczyźni tamto, mężczyźni siamto, że jeden po pijaku powiedział, a drugi skrytykował. Ciekawe czy przedstawiciel literatury testosteronowej:), gdyby sympatyczna pisarka powiedziała mu - Bo ja widzisz, w ogóle nie czytuję prozy męskiej. Kiedyś przeczytałam coś Sapkowskiego...

Nie wiem, czy piszesz w kontekście wyłącznie tego felietonu, czy może jesteś zaznajomiona z książkami autorki, ale jej powieści są esencją czegoś, co pogardliwie nazywam "babskie". Biorąc pod uwagę wydźwięk artykułu: tak jak w kontekście innych twórczyń mogę poniekąd przyznać rację, tak w tym przypadku nie dziwię się, że jest coś na rzeczy.

Nie wiem, czy piszesz w kontekście wyłącznie tego felietonu, czy może jesteś zaznajomiona z książkami autorki, ale jej powieści są esencją czegoś, co pogardliwie nazywam "babskie". Biorąc pod uwagę wydźwięk artykułu: tak jak w kontekście innych twórczyń mogę poniekąd przyznać rację, tak w tym przypadku nie dziwię się, że jest coś na rzeczy.

@ NocnyStolik, mój komentarz dotyczy tylko felietonu, więc nie wiem, jak to z jej twórczością jest i chyba po jego przeczytaniu nie chcę wiedzieć. Dla mnie literatura dzieli się na: dobrą lub złą.

Napisałam te słowa (bez wątpienia krzywdzące), by unaocznić, że właśnie cały ten felietonik opiera się na takiej samej, niepopartej niczym, naciąganej dedukcji. Kolega z roku czytał Hemingwaya i Stachurę, a koleżanki rozczytywały się w Plath i Woolf, jakiś rzekomo znany pisarz stwierdził, że po przeczytaniu jednej książki nie sięga po książki napisane przez kobiety. Wniosek: mężczyźni nigdy nie zrozumieją kobiet, mężczyźni pogardzają literaturą pisaną i czytaną przez kobiety, mężczyźni to mieli i mają lepiej. W dalszej części: trudy matek piszących i na doczepkę rozważania o społecznym ostracyzmie kobiet, które świadomie nie decydują się na posiadanie potomstwa. Wniosek: kobietom to zawsze wiatr w oczy etc., etc. Na końcu wywód niezwykle naukowy o penisie i jajnikach. Wniosek: penis gwarantem literackiego sukcesu. Można z tym polemizować? Pewnie można, ale miałki poziom tego felietonu do tego nie zachęca. Rozumiem jednak, że to miało być zabawne, lekkie, przyjemne, ale według mnie takie nie było. Jeśli tak wygląda coś, co wychodzi spod ręki kobiety, to dla mnie zapoznawanie się z taką literaturą nie ma sensu. No ale ja nie jestem miłośniczką Woolf, Plath (czytałam jedynie "Szklany klosz", ale daleko mi było od zachwytu, a jeszcze dalej od utożsamiania się z nią).

@ NocnyStolik, mój komentarz dotyczy tylko felietonu, więc nie wiem, jak to z jej twórczością jest i chyba po jego przeczytaniu nie chcę wiedzieć. Dla mnie literatura dzieli się na: dobrą lub złą.

Napisałam te słowa (bez wątpienia krzywdzące), by unaocznić, że właśnie cały ten felietonik opiera się na takiej samej, niepopartej niczym, naciąganej dedukcji. Kolega z roku...

@Malena
Właśnie udowodniłaś, że z Tobą byłoby ciekawiej o tym podyskutować niż z autorką felietonu ;D

@Malena
Właśnie udowodniłaś, że z Tobą byłoby ciekawiej o tym podyskutować niż z autorką felietonu ;D

@NocnyStolik, dziękuję za miłe słowa, ale z tą ciekawością to bym nie przesadzała. ;)

@NocnyStolik, dziękuję za miłe słowa, ale z tą ciekawością to bym nie przesadzała. ;)