Przy książkach Pani Moniki spędziłam kilkanaście bardzo odprężających chwil. Humor w jej opowieściach powodował u mnie m.in. wybuchy śmiechu w transporcie komunikacji publicznej, ku zdziwieniu współpasażerów. Z moich bibliotekarskich doświadczeń wiem, że jej książki cieszyły się ogromnym zainteresowaniem i były wypożyczane masowo, a na co niektóre tytułu wręcz tworzyły się kolejki. Czytelniczki z niecierpliwością dopytywały o kolejne historie stworzone przez mistrzynię uśmiechu. Niestety kolejne już nie powstaną...

Przy książkach Pani Moniki spędziłam kilkanaście bardzo odprężających chwil. Humor w jej opowieściach powodował u mnie m.in. wybuchy śmiechu w transporcie komunikacji publicznej, ku zdziwieniu współpasażerów. Z moich bibliotekarskich doświadczeń wiem, że jej książki cieszyły się ogromnym zainteresowaniem i były wypożyczane masowo, a na co niektóre tytułu wręcz tworzyły się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Oj strasznie przykro zrobilo sie na sercu :( [*]

Oj strasznie przykro zrobilo sie na sercu :( [*]

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Książki Moniki Szwai pełnią w moim domu funkcje antydepresanta. Nawet moje już bardzo dorosłe córki w co podlejszych życiowych chwilach proszą: poczytaj mi, mamo. I nie trzeba wcale zastanawiać się "co", tylko trzeba sięgnąć na specjalną półkę po pierwszą lepszą książkę pani Moniki (tak mówię, bo ona naprawdę stała się dla nas bliską osobą). I cieszyło nas to, że półka ciągle rosła, że przybywały na niej nowe książki. Nie wszystkie jednakowo kochałyśmy (na przykład tę jakby trochę mniej), ale wszystkie miały to ciepło, tę dobroć, niektórzy powiedzą, że naiwną i nieżyciową, ale to piękne w gruncie rzeczy być tak szlachetnie naiwnym i tak wierzyć w dobro. A teraz już nasza półka nie powiększy się o nową książkę Moniki Szwai, bo już ich nie będzie. Pani Monika Szwaja umarła, a ja się czuję osieroconą przez nią czytelniczką i jest mi bardzo smutno.

Książki Moniki Szwai pełnią w moim domu funkcje antydepresanta. Nawet moje już bardzo dorosłe córki w co podlejszych życiowych chwilach proszą: poczytaj mi, mamo. I nie trzeba wcale zastanawiać się "co", tylko trzeba sięgnąć na specjalną półkę po pierwszą lepszą książkę pani Moniki (tak mówię, bo ona naprawdę stała się dla nas bliską osobą). I cieszyło nas to, że półka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Taka szkoda :( strasznie zszokowała mnie i zasmuciła ta informacja, a jeszcze niedawno była na spotkaniu autorskim w bibliotece w mieście niedaleko mojego - taka uśmiechnięta i zadowolona z życia, nie zauważyłam, żeby chorowała. Ehhh szkoda, bardzo szkoda.

Taka szkoda :( strasznie zszokowała mnie i zasmuciła ta informacja, a jeszcze niedawno była na spotkaniu autorskim w bibliotece w mieście niedaleko mojego - taka uśmiechnięta i zadowolona z życia, nie zauważyłam, żeby chorowała. Ehhh szkoda, bardzo szkoda.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Takie wiadomości zawsze są przykre. Pozostanie jednak zawsze z nami jej część w książkach.

Takie wiadomości zawsze są przykre. Pozostanie jednak zawsze z nami jej część w książkach.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post