Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia! Wyniki konkursu zostaną ogłoszone do piątku 15 czerwca.

Dziękujemy za wszystkie zgłoszenia! Wyniki konkursu zostaną ogłoszone do piątku 15 czerwca.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wielebne Niewiasty!
Niech sławione będzie imię Wasze!
Pokorny Wasz sługa, jakim jestem, ośmiela się pisać do Was, by wstawiennictwo Wasze u Najrozważniejszej z Romantycznych uzyskać.
To wszak Wy, Siostry, wysłałyście mnie w te dzikie krainy, bym powab Wasz krzewił, cnoty wychwalał i niewiernych do nauk Waszych przekonywał. A jakże mam to inaczej czynić niż sukniami? Malowidłami Waszymi Siostry?
Azaliż spójrzcie na dzieła, których dokonałem.
Kroje co nowe się pokazują, Halek przybywa w kufrach, domy mody złotem na chwałę stoją i pracą swoją pożytek mieszkańcom dają. I modelki nająłem, ale wróg coraz bardziej nagi i posępny.
Złota w skarbcu nie brakuje, tedy proszę i na hojność Waszą liczę. Podeślijcie co nieco, by dalej z wiarą na okoliczne szlaki moje dziewoje zapuszczać się mogły. Wam nie ubędzie, a na chwałę zostanie zapisane. Ja zaś umocnię ją także wśród tych jezior i pagórków. Posyłam dwie skrzynie, gdybyście nie miały w co skromnego daru złożyć. Jedzie z nimi Jane von Austen, której podróż się przyda, bo ostatnio zbytnio w obłokach bujać zaczęła. Odeślijcie ją z powrotem, kiedy już wieka skrzyń od Waszego dobrodziejstwa domykać się przestaną, Chwała Wam i Uroda wieczna!

Alfred Kuno Wittenberg

PS.Nie czyńcie mi zarzutu rozrzutności, że tak moje oblubienice postroiłem.

AKW

Rok Potopu,
Pamiątkowe rupiecie,
Pstryk
Ta kobieta. Wallis Simpson
Trójka dzieciom

Wielebne Niewiasty!
Niech sławione będzie imię Wasze!
Pokorny Wasz sługa, jakim jestem, ośmiela się pisać do Was, by wstawiennictwo Wasze u Najrozważniejszej z Romantycznych uzyskać.
To wszak Wy, Siostry, wysłałyście mnie w te dzikie krainy, bym powab Wasz krzewił, cnoty wychwalał i niewiernych do nauk Waszych przekonywał. A jakże mam to inaczej czynić niż sukniami?...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

To nie jest tak, że bycie rozważną wyklucza całkowicie romantyzm w każdej formie. To nie jest tak, że kobieta rozważna myśli tylko o pieniądzach i o tym, żeby zdążyć w przerwie zjeść lunch w knajpie z szybkim, niezdrowym żarciem...!
Ja rozumiem, że romantyzm kojarzy się z założenia dobrze - z kwiatkami, różami, wierszami, wzdychaniem do przystojnego, tajemniczego pana i tak dalej - ale tak się po prostu nie da żyć. Nie teraz, kiedy kobieta jest samodzielną jednostką (a jeśli któraś chce głośno powiedzieć, że nie jest, to niestety bardzo szybko padnie łupem feministek, które ją uświadomią, że w takim razie jest niewolnicą we własnym domu), pracującą i zarabiającą na siebie, będącą czymś więcej niż ozdobą mężczyzny. Mamy dwudziesty pierwszy wiek, proszę państwa, spójrzmy na to trzeźwo - czy gdziekolwiek znajdziemy jeszcze księcia na białym koniu? Ano nie. Książęta są wymierającym gatunkiem. Czekanie na takiego nie da nam nic wartościowego, poza frustracją i zniechęceniem. A nawet zakładając, że trafimy na ostatni egzemplarz, to co dalej? Życie się nie kończy na randkach i zachwycaniu się, to tylko niewielki procent związku, później wszelkie reakcje chemiczne hamują, przestajemy czuć niemy zachwyt, a zaczynamy razem po prostu żyć. Tylko, że życie nie polega na znoszeniu kwiatków do domu i romantycznych kolacjach. Na tym polegają powieści i komedie romantyczne, które mają się nijak do rzeczywistości.
Kobiety rozważne nie tylko mają więcej wspólnego z tą rzeczywistością niż romantyczki, ale też są w stanie kreować swoją rzeczywistość, bo podczas gdy romantyczka siedzi i się rozczula, kobieta rozważna zabiera się do działania. Dzięki temu porusza się do przodu, rozwija się, swoje poglądy, buduje sobie fundamenty, które pozwolą jej na chwile romantyzmu wtedy, gdy będzie na nie moment. Mówiąc "fundamenty", mam na myśli chociażby takie banały jak opłacenie rachunku za prąd. Że niby bardziej romantyczne jest siedzenie przy świecach? Okej. Ale teraz, gdy już od dawna elektryczność jest absolutną podstawą, jeśli chodzi o warunki życia, brak możliwości zapalenia sobie światła stanowi nie tylko krótkotrwały dyskomfort, ale też psychiczne obciążenie, które w końcu zacznie odbijać się na zdrowiu.
No i poza tym wszystkim, czy rozwaga nie powinna grać w harmonii z romantyzmem? Jak to ujął Terry Pratchett: "Jeśli chce się no­sić głowę w chmu­rach, trze­ba obiema no­gami stąpać po ziemi". Kobiety, myślmy trzeźwo i rozważnie, unikajmy rzeczy, które mogą sprawić nam ból, nie cierpmy, gdy mamy możliwość uniknięcia tego, ale nie stawajmy się machinami, którymi nie jesteśmy. Mamy emocje, potrafimy się zachwycać, wzruszać, przeżywać radość i zakochiwać się bez pamięci. I czy to nie jest w nas właśnie najpiękniejsze? Że potrafimy być urocze, z oczami bez powodu pełnymi łez i takie szczęśliwe z powodu jakiejś durnej róży za trzy złote, a jednocześnie silne, wojownicze i takie realne, gdy spisujemy długą na metry listę z zakupami?

Pięć książek:
Marcin Prokop i Szymon Hołownia "Bóg, kasa i rock'n'roll"
Wisława Szymborska "Milczenie roślin"
Eric-Emmanuel Schmitt "Przypadek Adolfa H."
Eric-Emmanuel Schmitt "Oskar i Pani Róża"
Witold Urbanowicz "Myśliwcy. Młodzieńcze przygody dowódcy Dywizjonu 303"

To nie jest tak, że bycie rozważną wyklucza całkowicie romantyzm w każdej formie. To nie jest tak, że kobieta rozważna myśli tylko o pieniądzach i o tym, żeby zdążyć w przerwie zjeść lunch w knajpie z szybkim, niezdrowym żarciem...!
Ja rozumiem, że romantyzm kojarzy się z założenia dobrze - z kwiatkami, różami, wierszami, wzdychaniem do przystojnego, tajemniczego pana i tak...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozważna czy romantyczna…

Gdybym, miała zdecydować kim lepiej być bez wahania wybrałabym bycie romantyczną. Za taką od dawna siebie uważam i, mimo wielu zawodów jakie mnie z racji tego spotkało, nie żałuję. W życiu czasem zdarzają się sytuacje, które wymagają od nas rozwagi, ludzie muszą dokonywać wyborów mających wpływ na całe życie, wtedy według nich potrzebne jest dogłębne przemyślenie tematu. Częściowo się z nimi zgadzam, ale z drugiej strony dlaczego nie zdać się na własną intuicję? Dlaczego nie oddać spraw w ręce Losu?

Tym, którzy nie są przekonani podaję powody, dla których bycie romantyczną jest według mnie lepsze.

Pierwszą rzeczą jest oczywiście bujanie w obłokach. Mało jest ludzi, którzy nie lubią marzyć. Takie oderwanie się od rzeczywistości pozwala nam to stać się kimś zupełnie innym. Dzięki wyobraźni mogą spełniać się nasze marzenia. To nic, że nie dzieje się to w rzeczywistości, przecież myśląc o tym możemy przeżyć to równie pięknie, a nawet lepiej. Świat niesie ze sobą pewne ograniczenia, ludzie nie są w stanie robić pewnych rzeczy, ale wyobraźnia pozwala nam pokonać te bariery i dokonywać niemożliwego. Na życie ma też duży wpływ nasze pozytywne nastawienie, jak o czymś gorąco myślimy, czekamy na to i pragniemy to w końcu to dostajemy.

Drugi powód to wspaniały wpływ na nasze zdrowie. Prowadząc taki spokojny tryb życia unikamy wielu stresów oraz chorób. Potrafimy cieszyć się życiem, nie tracimy czasu na zbędne smutki, które i tak do niczego nie prowadzą. Romantycy starają się zapominać o złych rzeczach, a pamiętać o dobrych przez co mniej się denerwują i są szczęśliwsi.

Trzecim argumentem jest poddawanie się emocjom i podążanie za głosem swojego serca, ewentualnie intuicji. Chodzi mi tu oczywiście o dobre emocje, takie jak wybuchy radości. Starajmy się też słuchać naszych serc, bo mimo tego, co wielu ludzi mówi, to ono pozwala nam na przeżycie najpiękniejszych uczuć-miłości, przyjaźni. Niektórzy powiedzą: ale przecież tak często potem cierpimy przez to, że nie poszliśmy za głosem rozumu. Zapytam wtedy, czy nie warto trochę pocierpieć dla tych szczęśliwych chwil? Zresztą, nie musimy przecież cierpieć. Wszystko zależy od naszego nastawienia. Ludzie często za dużo analizują, zamiast przyjąć to, co daje życie. Niedawno pisałam maturę i przez ostatni rok sporo nasłuchałam się tego, aby zdać się na swoją intuicję -„Pamiętajcie, pierwsza odpowiedź jest zazwyczaj trafna. Potem zaczynacie za bardzo kombinować i wymyślać.” Czy nie jest to prawda? Zastanówmy się, czy czasem to nie my sami zamykamy sobie drogę do szczęścia przez ciągłe myślenie o konsekwencjach?

Oczywiście każdy człowiek ma prawo do własnej opinii, do podejmowania słusznych według nich decyzji, ale proponuję, aby rozważni chociaż raz spróbowali poddać się emocjom, zrobić to, na co naprawdę mają ochotę i nie analizować. Jeśli się nie spodoba-trudno, wrócicie do swojego życia, które daje Wam szczęście. Jednak jeśli szczęście odnajdziecie w byciu romantykiem to gorąco zapraszam do dołączenia do nas.

Książki:
Jan Grzegorczyk-"Chaszcze"
Ewa Stec-"Klub Matek Swatek. Operacja: Londyn"
Mario Vargas Llosa-"Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki"
Antoni Libera-"Madame"
Eduardo Mendoza-"Prześwietny raport kapitana Dosa"

Rozważna czy romantyczna…

Gdybym, miała zdecydować kim lepiej być bez wahania wybrałabym bycie romantyczną. Za taką od dawna siebie uważam i, mimo wielu zawodów jakie mnie z racji tego spotkało, nie żałuję. W życiu czasem zdarzają się sytuacje, które wymagają od nas rozwagi, ludzie muszą dokonywać wyborów mających wpływ na całe życie, wtedy według nich potrzebne jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czy usiłując stąpać po czerwonych płatkach róż, dryfując
po mapie niespełnionych snów, próbując podbić nieboskłon,
kolekcjonując marzenia skonstruowane z niestałego blasku gwiazd,
enigmatyczności księżyca i pyłu fantazji można wskrzesić świat
spełnionych baśni? Czy mając w sercu wyryty romantyzm
automatycznie wyrzekam się rozwagi? Czy właśnie stając się
istotą romantyczną definiuję siebie jako człowieka, który sam siebie
nie rozumie, a jego serce wciąż błądzi poszukując epickich
uniesień, otulając siebie skrupulatnie imaginacją. Z mojego
punktu widzenia skrajna, oślepiająca romantyczność
jest siłą iluzji i tłumi czynność rozumu, sprawia,
że w umyśle zagnieżdżają się niosłe, ulotne tęsknoty,
mgła mistycznych idei, kraina wyimaginowanego szczęścia.
Człowiek całkiem nieświadomie zamyka swój rozum na klucz,
nie dopuszczając do najgłębszych zakamarków zwojów mózgowych
fundamentów prawdy, karmi się jej okruchami, rozjaśniając horyzont
niepokojów amora znakiem. Rozwaga nie ucisza głosu serca, wręcz
przeciwnie daje skrzynię pełną niepowtarzalnych skarbów w postaci
trzeźwego osądu zastałej rzeczywistości,a także
nie czyni z ludzi niewolników suchych, surowych hipotez,
lecz otwiera duszę, będąc drogowskazem w egzystencjonalnej
wędrówce w nieznane.Rozwaga pozwala delektować się życiem
i czerpać z niego to co najsmaczniejsze...

Maurice Druon- "Królowie przeklęci. Lew i lilie"
Maurice Druon- "Królowie przeklęci. Kiedy król gubi swój kraj"
John Verdon- "Wyliczanka"
Historia filozofii XX wieku. Nurty. Tom 1
Historia filozofii XX wieku. Nurty. Tom 2

Czy usiłując stąpać po czerwonych płatkach róż, dryfując
po mapie niespełnionych snów, próbując podbić nieboskłon,
kolekcjonując marzenia skonstruowane z niestałego blasku gwiazd,
enigmatyczności księżyca i pyłu fantazji można wskrzesić świat
spełnionych baśni? Czy mając w sercu wyryty romantyzm
automatycznie wyrzekam się rozwagi? Czy właśnie stając się
istotą romantyczną...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Lepiej gdy kobieta jest rozważna, czy romantyczna? Zadałem sobie to pytanie, przeciągając się na kanapie i leniwie rozchylając powieki. Wszystko po to, by ujrzeć przyczynę hałasu, który zbudził mnie ze snu. Gdybym był bardziej konkretny, powiedziałbym, że są aż dwie przyczyny. Wysokie, zadbane brunetki, na pierwszy rzut oka identyczne, choć gdyby poznać je dokładniej, różniące się wszystkim prócz wyglądu. Bliźniaczki Tosia i Gosia były jak woda i ogień. Ich wspólne egzystowanie wydawało się być niedorzeczne, choćby ze względu na charakter. Tosia była rozważna. Do wszystkiego podchodziła z pełną powagą, nie pozwalała sobie na fantazjowanie i bujanie w obłokach. Była profesjonalistką, kończyła to, czego się podjęła - z drugiej strony nie wybierała zadań, którym nie byłaby w stanie podołać. Sam nie wiem, czy to dobrze o niej świadczyło czy nie, bo nie przekraczała żadnych granic. Nigdy nie złamałaby prawa, nawet prowadząc samochód nie przekraczała dozwolonej prędkości. Była przykładem wzorowej obywatelki i tego, że w młodym wieku można osiągnąć sukces dzięki wytrwałej pracy. Jej kariera rozwijała się dzięki tym cechom błyskawicznie, co pozwalało jej też zwiedzać różne kraje, skąd przywoziła mi niekiedy zabawki. Nigdy nie brała mnie ze sobą - zostawiałem pod opieką drugiej siostry, lub, gdy jechały razem, u poczciwej sąsiadki. Staruszka rozleniwiała mnie przeokropnie, więc nie miałem nic przeciwko. Tosia prowadziła swój terminarz, zapisany od góry do dołu hasłami, godzinami, imionami ludzi i specjalistów. Parę razy przyglądałem się jak w nim pisze, więc wiedziałem, że zapisuje tam tylko spotkania, których jest pewna, że dojdą do skutku. Nie wybiegała miesiąc w przód, chyba, że chodziło o wizytę u lekarza. Swoją drogą to pewnie dlatego zawsze pamiętała kiedy trzeba zabrać mnie do tego weterynarza o skłonnościach sadystycznych!
Dużą jej zaletą było jednak to, że nigdy nie zapomniała o karmieniu mnie, czy wyczyszczeniu kuwety. Gdyby nie ona już dawno wyglądałbym jak sam szkielet, żebra wystawałyby mi spod skóry i wkrótce padłbym z głodu. Bo musicie wiedzieć, że Gosia, druga z bliźniaczek, nie kwapiła się do regularnego wypełniania mojej miski jedzeniem. Takie jak ona zwykło się określać mianem romantyczek. Choć ciałem była wśród nas, jej dusza lewitowała w obłokach, dziesiątki kilometrów nad ziemią. Wyobraźnię miała rozwiniętą porównywalnie do małego dziecka, co pozwalało jej zarabiać trochę na książkach o tematyce fantastycznej. Nie była jednak uznaną pisarką - brakowało jej nieustępliwości Tośki. Miała wahania nastrojów, przyprawiające mnie o dreszcze. Raz zwykła się uśmiechać, by po chwili znów szlochać, rzucając wszystkim co znalazło się w zasięgu jej dłoni. Najczęściej była nieszczęśliwie zakochana, bo wierzyła w kompatybilność dusz. Nie mam pojęcia gdzie naczytała się o takich bzdurach, ale to takie ludzkie! Nikt z moich kompanów nie potrafi wyobrazić sobie jak strasznie pogmatwany byłby nasz świat, gdybyśmy i my szukali swoich idealnych partnerek. Co za szczęście, że miałem świadomość o ich nieistnieniu!
W przeciwieństwie do Gosi.
Ona gdybała, siedząc w fotelu, ze wzrokiem wbitym w sufit. Jej palce przesuwały się wtedy po moim futrze, a ja mruczałem, wybaczając jej te wszystkie chwile, gdy zapominała o moim istnieniu, głodziła i pogrążana w myślach, nadeptywała na ogon. Tylko ona potrafiła tak głaskać, Tosia była w stanie tylko pogładzić mnie za uchem, by dalej zajmować się swoim grafikiem. Obydwie miały swoje wady i zalety. Wydaje mi się, że najlepiej byłoby je połączyć. Stworzyć jedną kobietę, która potrafiłaby wykazać się rozwagą w pracy, a poza nią pozwoliłaby sobie na chwilę marzeń. Powinno się w końcu zachować harmonię, czyż nie?
Podniosłem się z trudem z miękkich poduszek i zeskoczyłem na ziemię, podbiegając do Gosi by wskoczyć jej na kolana. Ułożyłem się na nich wygodnie, a ona znów zaczęła mnie głaskać. Tosia już dawno zwaliłaby mnie na ziemię, nie chcąc bym zostawił sierść na spódniczce. A mimo to, gdybym teraz miał wskazać, którą z nich być lepiej, bez wahania powiedziałbym, że rozważną. Lepiej jest panować nad własnym życiem, wiedzieć dokładnie dokąd się zmierza i wytyczać sobie konkretne cele. Nie starać się uchwycić nieuchwytnego. Bo choć jestem tylko kotem i chodzę własnymi ścieżkami, to przecież nawet ja znam powiedzenie - lepszy wróbel w garści, niż gołąb na dachu.

Książki:
John Leake - "Pisarz, który nienawidził kobiet. Podwójne życie seryjnego mordercy"
Eduardo Mendoza - "Prześwietny raport kapitana Dosa "
Charlotte Rogan - "Zgubieni"
David Ebershoff - "Dziewczyna z portretu"
Andrzej Szczeklik - "Nieśmiertelność. Prometejski sen medycyny"

Lepiej gdy kobieta jest rozważna, czy romantyczna? Zadałem sobie to pytanie, przeciągając się na kanapie i leniwie rozchylając powieki. Wszystko po to, by ujrzeć przyczynę hałasu, który zbudził mnie ze snu. Gdybym był bardziej konkretny, powiedziałbym, że są aż dwie przyczyny. Wysokie, zadbane brunetki, na pierwszy rzut oka identyczne, choć gdyby poznać je dokładniej,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Być rozważną czy być romantyczną?
Kobiety nie zadają sobie takiego pytania, gdyż złożoność ich duszy i umysłu nie pozwala na jednostronność wyboru. Wszak wiadomo, iż kobiecy charakter to jeden z ciekawszych motywów literatury, w której to odnajdujemy na przykład takie sentencje:

,,Kobieto, kobieto, jesteś otchłanią, piekłem, tajemnicą, i ten kto powiedział, że cię poznał, jest po trzykroć głupcem.” - Aurore Dudevant (George Sand)

Kobieta rozważna z odrobiną romantyzmu, romantyczka chwilami rozważna w ten o to sposób można by opisać rozwiązanie tej kwestii. A połączenia łatwo wykazać choćby przez takie wyrażenia:

,,To ko¬bieta wy¬biera mężczyznę, który ją wybierze” - Paul Géraldy ( a tak może postąpić tylko rozważna kobieta, która najpierw wypatrzy, sprawdzi ,,ukochanego” i poczyni odpowiednie kroki by wyglądało na to , iż to on ją pierwszy zauważył a potem pozwoli sobie na romantyczne spotkania
z wybrankiem serca).

,,Gdyby kobiety ubierały się tylko dla jednego mężczyzny, nie trwałoby to tak długo.” - Marcel Achard ( rozważnie ponieważ nigdy nie wiadomo, co nas może spotkać i kobieta zawsze musi być przygotowana na wszystko ale i romantycznie, gdyż zawsze chcemy by zauroczenie drugą osobą odbyło się w idealnych i wymarzonych warunkach i jak wtedy nie wyglądać olśniewająco !)

Kobiety obdarzone są niezawodnym instynktem, dzięki któremu na¬tychmiast wiedzą, kiedy dany mężczyzna traci dla nich głowę. - Carlos Ruíz Zafón ( w tym przypadku by zauważyć pewne oznaki zainteresowania potrzebna jest dedukcja rozważnej kobiety, która to potrafi analizować rzeczywistość ale pamiętajmy, że romantyczka zapewne posiada intuicję i serce jej podpowie kiedy taka sytuacja będzie miała miejsce zatem te cechy wzajemnie się uzupełniają)

Ale trzeba również pamiętać, że ,,Kobiety poza szafami sukien posiadają jeszcze kasetki, pełne uśmiechów, spojrzeń, tonów, w które stroją się stosownie do sytuacji. Mają zupełnie inną modulację głosu dla służby, męża i dzieci. Inne uśmiechy dla kochanka; inne spojrzenia dla bratowych i teściowej. W kompletnym negliżu duszy nie pokazują się nikomu.” - Alfred Aleksander Konar.

Zatem dla mnie nie istnieje prosty wybór bo zgodnie z moimi potrzebami raz kieruje się rozsądkiem a za drugim razem uczuciami.

Diane Ducret - Kobiety dyktatorów
Jürgen Thorwald - Stulecie detektywów. Drogi i przygody kryminalistyki
Charlotte Rogan – Zgubieni
Anne Sebba - Ta kobieta. Wallis Simpson
Marek Krajewski - Śmierć w Breslau

Być rozważną czy być romantyczną?
Kobiety nie zadają sobie takiego pytania, gdyż złożoność ich duszy i umysłu nie pozwala na jednostronność wyboru. Wszak wiadomo, iż kobiecy charakter to jeden z ciekawszych motywów literatury, w której to odnajdujemy na przykład takie sentencje:

,,Kobieto, kobieto, jesteś otchłanią, piekłem, tajemnicą, i ten kto powiedział, że cię...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rozważna czy romantyczna?

Pierwsza się zakochiwała
Druga tylko kalkulowała
Obie młode i piękne były
Inny żywot prowadziły
Romantyczna miłości zaznała
Niczego potem nie żałowała
Rozważna starą panną została
W samotności egzystowała
Którą kobietą ty byś być chciała?

Romantyczna kobieta ma ciekawsze życie. Nie zamyka się w schematach, nie otacza się murem. Pragnie wyjść naprzeciw, by całym sercem żyć, żyć chwilą. Nie obchodzi jej majątek, nie obchodzi jej pochodzenie, nie dyskryminuje. Traktuje wszystkich tak samo.
Słońce muskające swym dotykiem taflę błękitnego morza budziło do życia. Leki wiaterek otulał ciepłem. Czy to zauważyłaby i poczuła kobieta rozważna? Czy ogarnąłby ją spokój i radość, gdyby widziała wschód słońca? Nie, po prostu to zjawisko nazwałabym wschodem słońca, żadnych przymiotników, żadnych głębszych uczuć. Romantyczkę natomiast taki widok napawa nadzieją i bezgranicznym szczęściem, za każdym razem. Dostrzega piękno w najzwyklejszych przedmiotach, zjawiskach i ludziach. Ciągle odkrywa świat na nowo. Życie nie jest dla niej udręką. Nie pragnie być „poukładaną”, zamykaną w klasach społecznych. Nie lubi jak się nią kieruje. Mówi to co myśli. Marzy, rozmyśla i przede wszystkim szczere kocha. Może pokochać każdego, charakter się liczy nie grubość portfela.
Uczucia? To jej mocna strona. Nie jest z nich wyprana, docenia nawet najmniejszy gest. Jest skłonna do poświęceń. Przeżywa wszystko mocniej, nie boi się przygód, pragnie w przyszłość iść. Co rozważna kobieta będzie wspominać na starość? Będzie rozpaczać, że się nie bawiła, że nie zaznała prawdziwej miłości, że zawsze żyła zgodnie z zasadami, że tak naprawdę nic nowego nie odkryła. Romantyczka zaś wspomnień mnóstwo będzie miała. Tych dobry i tych złych, jednak niczego nie będzie żałowała, bo będzie wiedziała, że przeżyła wszystko najlepiej jak umiała i chciała.

Życie jest tylko jedno, nie mamy go przeżyć, my mamy je czuć.

Książki:

• Ann Brashares - "Nigdy i na zawsze"
  

• Dan Wells - "Nie jestem seryjnym mordercą"
  

• Dan Wells - "Pan potwór"
  

• Lauren Olivier - "Delirium"
  

• Daniel Wilson - "Robokalipsa"

Rozważna czy romantyczna?

Pierwsza się zakochiwała
Druga tylko kalkulowała
Obie młode i piękne były
Inny żywot prowadziły
Romantyczna miłości zaznała
Niczego potem nie żałowała
Rozważna starą panną została
W samotności egzystowała
Którą kobietą ty byś być chciała?

Romantyczna kobieta ma ciekawsze życie. Nie zamyka się w schematach, nie otacza się murem. Pragnie wyjść...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czy lepiej być rozważną czy romantyczną?

Gdybym była kilka lat młodsza powiedziałabym, że lepiej mieć romantyczną naturę : marzyć o niebieskich migdałach, trwać w miłosnych uniesieniach i widzieć calutki świat w różowych kolorach.

Teraz, gdy mam już „po-nastoletnie” wiek i, gdy zebrałam żniwa swojej romantycznej postawy wobec świata powiem, że zdecydowanie lepiej jest być rozważną z malutką dozą romantyzmu.

Kobieta w dzisiejszych czasach musi się kierować rozwagą, jeśli chcę przetrwać w dżungli kłopotliwych sytuacji i w ogromie licznych niebezpieczeństw ze strony jednostek czyhających na słabsze strony kobiet.

Dziewczyna, czy już dorosła kobieta powinna się kierować rozwagą, by nie ulec takim niebezpieczeństwom jak przestępstwa na tle seksualnym, handlem żywym towarem lub złamanym sercem.

Do rozważnego postępowania zaliczam, również stawianie zdobywania wykształcenia. Wiele z nas stawia mężczyznę ponad własne marzenia i cele życiowe. Romantyczki, które wierzą w wielką i wieczną miłość mogą się zawieść, jeśli trafią na niegodnego ich uczucia partnera. Owy partner może rozkochać w sobie, uwieść i porzucić kobietę łamiąc jej serce. Nie jednokrotnie z takiego związku pozostają dzieci, a kobieta zostaje samotną matką. I tu wracamy do konieczności posiadania wykształcenia. Wykształcenie daje szanse, że w przypadku rozpadu związku kobieta jest w stanie utrzymać materialnie siebie i ewentualne potomstwo.

Marzyć i być optymistką zawsze jest możliwe niezależnie od naszej postawy. Ważne jest, by zachować swoistą równowagę. By pamiętać, że nasze szczęście zależy od nas. Życzę każdemu, by marzenia się spełniały niezależnie od wyboru oraz drogi, jaką podążamy.


"Klątwa tygrysa-wyzwanie"
"Dziewczyna z portretu"
"Traktat o szczęściu"
"Zeszyty don Rigoberta"
"Alibi na szczęście"

Czy lepiej być rozważną czy romantyczną?

Gdybym była kilka lat młodsza powiedziałabym, że lepiej mieć romantyczną naturę : marzyć o niebieskich migdałach, trwać w miłosnych uniesieniach i widzieć calutki świat w różowych kolorach.

Teraz, gdy mam już „po-nastoletnie” wiek i, gdy zebrałam żniwa swojej romantycznej postawy wobec świata powiem, że zdecydowanie lepiej jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej