Robin Ellacot to taka zwyczajna słodka dziewczyna, gdy poznajemy ją w pierwszym tomie serii o Cormoranie Strike'u. A potem, zdanie za zdaniem i rozdział za rozdziałem, okazuje się, że ta milutka, grzeczna panienka, to jedynie jedna z jej odsłon. Przemiana Robin była jednym z czynników, dla których tak trudno było mi się rozstać z tymi kryminałami. Tak, zagadki też były ciekawe, ich rozwiązywanie pasjonujące, niebezpieczne przygody jakie przytrafiały się głównym postaciom również miały niebagatelne znaczenie, a mimo to, obserwowanie jak Robin się zmienia, jak twardnieje, jak podejmuje trudne decyzje, sprawiało mi dziką satysfakcję. Bardzo się cieszę, że autorka zdecydowała się napisać kolejny tom o przygodach tej niezwykłej kobiety. Tak, pamiętam, o Cormoranie Strike'u. Szczerze liczę na następne...

Robin Ellacot to taka zwyczajna słodka dziewczyna, gdy poznajemy ją w pierwszym tomie serii o Cormoranie Strike'u. A potem, zdanie za zdaniem i rozdział za rozdziałem, okazuje się, że ta milutka, grzeczna panienka, to jedynie jedna z jej odsłon. Przemiana Robin była jednym z czynników, dla których tak trudno było mi się rozstać z tymi kryminałami. Tak, zagadki też były...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Swój głos w tegorocznym plebiscycie oddałam na książkę „Fourth Wing”. Violet - główna bohaterka pokazuje ogromnie niezłomny charakter. Mimo wszelkich przeciwności losu brnie przed siebie. Swoim samozaparciem i siłą umysłu ( niekoniecznie mięśni, których jej brak, gdy wszyscy dookoła oczekują pokazu siły fizycznej) oraz nieszablonowym myśleniem pokonuje przeszkody rzucane jej pod nogi. Piękna historia, skryta w świecie fantasy, smoków i intryg, o odnajdywaniu siebie i swojego miejsca na ziemi, przełamywaniu się i rozwoju osobistym. 

Swój głos w tegorocznym plebiscycie oddałam na książkę „Fourth Wing”. Violet - główna bohaterka pokazuje ogromnie niezłomny charakter. Mimo wszelkich przeciwności losu brnie przed siebie. Swoim samozaparciem i siłą umysłu ( niekoniecznie mięśni, których jej brak, gdy wszyscy dookoła oczekują pokazu siły fizycznej) oraz nieszablonowym myśleniem pokonuje przeszkody rzucane...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czasem miłość jest wartością 
Lecz innym razem - kulą u nogi...

Bohaterką, a zarazem samą autorką książki, która mnie zachwyciła była Jennette McCurdy. W swojej debiutanckiej powieści, a przy okazji autobiografii, pt. "Cieszę się, że moja mama umarła" opisała przerażającą i niezwykle wciągającą historię toksycznej relacji matka- córka. Jednocześnie, oprócz samego stylu pisarskiego autorki oraz opowieści, najbardziej wybijała się świadomość. Po raz pierwszy w życiu świadomość doznanego zła, ale także świadomość odzyskanej wolności. Dzięki Jennette, która odważnie postanowiła mówić o swej przeszłości, znów mogłamam docenić niezależność i możliwość decydowania o sobie. Takich bohaterek potrzebujemy. Powinno powstawać więcej, tak prawdziwych książek. Wspaniała lektura.
 

Czasem miłość jest wartością 
Lecz innym razem - kulą u nogi...

Bohaterką, a zarazem samą autorką książki, która mnie zachwyciła była Jennette McCurdy. W swojej debiutanckiej powieści, a przy okazji autobiografii, pt. "Cieszę się, że moja mama umarła" opisała przerażającą i niezwykle wciągającą historię toksycznej relacji matka- córka. Jednocześnie, oprócz samego stylu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"Drugie imię. Septologia I-II”. Książka Fossego jest bardzo wymowną alegorią ludzkiego życia. Zawiła, trudna w lekturze, w zasadzie pozbawiona interpunkcji, bazująca na "strumieniu świadomości", znanym z twórczości Woolf i Faulknera, "Septologia" pyta swoich czytelników o istotę człowieczeństwa, którą każdy człowiek przeżywa swym indywidualnym i unikalnym, intymnym niczym kod DNA życiowym doświadczeniem. Fosse próbuje zapytać, czy samotność i wyobcowanie, z którym każdy chyba jakoś się w życiu zetknął, to przekleństwo czy błogosławieństwo? Każdy z nas bowiem przegrał w swoim życiu jakąś wielką życiową szansę. Do tego dochodzi jeszcze motyw doppelgängera - ukrytego cienia, nemezis, niedościgłego ideału? Niczym Jekyll i Hyde, podwójne życie Aslego to zwierciadło, w którym przejrzeć się może każdy z nas. Czy człowiek, istota społeczna, zależna od innych, potrzebująca żywności, odzieży i akceptacji, wyalienowana ze społeczeństwa, staje się przegranym i pogardzanym przez innych outsiderem? A może przeciwnie, może dopiero wtedy człowiek staje się prawdziwym kowalem swego losu, jedynym i niepodzielnym królem i suwerenem swego życia, które chce przeżywać na swoich własnych zasadach? Dla mnie, człowieka z niepełnosprawnościami, który dobrze wie, czym jest przykra samotność i wyobcowanie, możliwość spojrzenia na te uniwersalne i ponadczasowe problemy oczami takiego mistrza słowa jak Fosse, to wielka wartość i wielka szansa na to, żeby krytycznie spojrzeć na własne życiowe dokonania.

"Drugie imię. Septologia I-II”. Książka Fossego jest bardzo wymowną alegorią ludzkiego życia. Zawiła, trudna w lekturze, w zasadzie pozbawiona interpunkcji, bazująca na "strumieniu świadomości", znanym z twórczości Woolf i Faulknera, "Septologia" pyta swoich czytelników o istotę człowieczeństwa, którą każdy człowiek przeżywa swym indywidualnym i unikalnym, intymnym niczym...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jeden z gatunków literackich ujętych w tegorocznym konkursie to AUTOBIOGRAFIA, BIOGRAFIA, WSPOMNIENIA. Niemal natychmiast zagłosowałam na wyrazistą Britney Spears. Jest ona dla mnie idealnym przykładem na to, że sława potrafi być naprawdę mocno kapryśna. Gdy sama byłam nastolatką, często słuchałam jej największych hitów. Marzyłam też o cząstce jej przywilejów. Pragnęłam udzielić chociażby jednego wywiadu, pójść na wielką galę muzyczną czy zaśpiewać przed tłumem rozwrzeszczanych fanów. Podziwiałam ją także za pracę w duetach, w tym z Madonną,  której przecież nikomu nie trzeba przedstawiać. Niestety, blask fleszy to jedno, a rzeczywistość, zwłaszcza w show-biznesie, ma bardzo ostre kolce i rani do krwi. Wiele osób śmiało się z postawy Britney, uważało ją za ćpunkę, alkoholiczkę i kompletnie nieodpowiedzialną matkę. Czy rzeczywiście wszystkie negatywne zachowania gwiazdki popu były wyłącznie jej winą? Krótka spowiedź artystki zapewne dała jej ukojenie. Wszak nie od dziś się mówi, że wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Życie Britney, jej relacje rodzinne i przyjacielskie,  mogą zachęcić czytelników do zastanowienia się nad wieloma ważnymi kwestiami: czy mamy dobre kontakty rodzinne? Czy wiemy, czym jest szczera przyjaźń? Czy potrafimy przepraszać i zdawać sobie sprawę z popełnianych błędów? Czy sława mogłaby nas zmienić? Oto jest pytanie... 

Jeden z gatunków literackich ujętych w tegorocznym konkursie to AUTOBIOGRAFIA, BIOGRAFIA, WSPOMNIENIA. Niemal natychmiast zagłosowałam na wyrazistą Britney Spears. Jest ona dla mnie idealnym przykładem na to, że sława potrafi być naprawdę mocno kapryśna. Gdy sama byłam nastolatką, często słuchałam jej największych hitów. Marzyłam też o cząstce jej przywilejów. Pragnęłam...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kobietą, która w swoim życiu miała by nie jeden portret a raczej całą galerię portretów to Sydonia, tytułowa bohaterka powieści Elżbiety Cherezińskiej. Prawdziwy kameleon. Najpierw ją podziwiasz, trzy rozdziały dalej nie znosisz babsztyla. Poznajesz ją jako piękna kobietę o miłym usposobieniu, w trakcie historii staje się zgorzkniałą, złośliwą babą. Jednak ma coś za co szanuje ją bezwzględnie czyli mocny charakter i życiową zaradność. Sydonia żyła w XVI wieku, jednak jej barwna postać jest doskonałym odbiciem kobiety w dzisiejszych czasach. Jesteśmy dokładnie takie same. Piękne (potem trochę mniej), zazdrosne,zaradne,mściwe, wytrwałe i uparte ale przede wszystkim solidarne. 

Kobietą, która w swoim życiu miała by nie jeden portret a raczej całą galerię portretów to Sydonia, tytułowa bohaterka powieści Elżbiety Cherezińskiej. Prawdziwy kameleon. Najpierw ją podziwiasz, trzy rozdziały dalej nie znosisz babsztyla. Poznajesz ją jako piękna kobietę o miłym usposobieniu, w trakcie historii staje się zgorzkniałą, złośliwą babą. Jednak ma coś za co...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tegorocznym tematem stał się „Portret kobiecy”, który mówi o kobietach niezwykłych w swojej zwykłej codzienności. Tutaj mój pokłon otrzymuje Citra Terranova. Neal Shusterman w swojej serii "Żniwa śmierci" stworzył kobietę nietuzinkową, delikatną i empatyczną, a zarazem bardzo silną. Kobietę wchodzącą w okrutny męski świat, gotową go nie tylko zmienić, ale też obrócić do góry nogami. Citra pomimo młodego wieku charakteryzuje się niezależnym myśleniem, energią i uporem do zmiany świata na lepsze.
Zmieni go, bo jest kobietą
na dobre, na niedobre i na litość boską

Głos otrzymuje „Żniwo” Neal’a Shusterman’a.

Tegorocznym tematem stał się „Portret kobiecy”, który mówi o kobietach niezwykłych w swojej zwykłej codzienności. Tutaj mój pokłon otrzymuje Citra Terranova. Neal Shusterman w swojej serii "Żniwa śmierci" stworzył kobietę nietuzinkową, delikatną i empatyczną, a zarazem bardzo silną. Kobietę wchodzącą w okrutny męski świat, gotową go nie tylko zmienić, ale też obrócić do...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Trochę przekornie wyróżnię bohaterkę "Yellowface". Rebecca F. Kuang wykreowała nie lada postać, której nie da się lubić, trudno jej kibicować, aż nie można uwierzyć w kolejne jej argumenty, usprawiedliwienia, autokomentarze. To naprawdę trudne zadanie stworzyć tak dobrą złą bohaterkę. A już prawdziwym geniuszem było oddać jej głos i narzucić jej perspektywę czytelnikom - świetny przykład niewiarygodnego narratora. Przedzieranie się przez tę całą kreację do clou powieści i tytułowego yellowface to było świetne doświadczenie czytelnicze.

Trochę przekornie wyróżnię bohaterkę "Yellowface". Rebecca F. Kuang wykreowała nie lada postać, której nie da się lubić, trudno jej kibicować, aż nie można uwierzyć w kolejne jej argumenty, usprawiedliwienia, autokomentarze. To naprawdę trudne zadanie stworzyć tak dobrą złą bohaterkę. A już prawdziwym geniuszem było oddać jej głos i narzucić jej perspektywę czytelnikom -...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Największe wrażenie wywarła na mnie bohaterka 'Legend i Latte" autorstwa Travisa Baldree. Jest ona waleczną, przyjacielską, ciepłą osobowością. W swoim życiu stoczyła niejedną walkę, z której udało jej się wyjść obronną ręką. Viv to nietypowa ogrzyca, nie napędza ją zawiść bądź gniew, nie boi się swej odmiennej natury ani eksperymentowania z nieznanym. Łagodna osobowość, pogoda ducha sprawia, że chcemy poznać historię dotyczącą jej życia jak i samą bohaterkę, a zarazem marzymy o tym, by taka osoba pojawiła się w naszym życiu. 

Największe wrażenie wywarła na mnie bohaterka 'Legend i Latte" autorstwa Travisa Baldree. Jest ona waleczną, przyjacielską, ciepłą osobowością. W swoim życiu stoczyła niejedną walkę, z której udało jej się wyjść obronną ręką. Viv to nietypowa ogrzyca, nie napędza ją zawiść bądź gniew, nie boi się swej odmiennej natury ani eksperymentowania z nieznanym. Łagodna osobowość,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W plebiscycie zagłosowałam na "Chłopki" choć wiem, że jest to bardzo popularna książka i będzie miała wiele opinii. Dlaczego jednak "Chłopki"? Mało kto jest w stanie oprzeć się magnetyzmowi, jaki wytwarza ta książka. Interesuję się tym tematem od wielu lat, również na studiach zajmowałam się kulturą chłopską, ale przede wszystkim drewnianym budownictwem. Przeczytałam bardzo dużo opracowań dotyczących chłopstwa. Wszędzie powielał się ten sam schemat, ale nie tylko tam, bo i we wszystkich opracowaniach historycznych dotyczących życia kobiet. Czyli status kobiety i jak on odbijał się na jej życiu. Status kobiety - czyli kim była owa kobieta dla mężczyzny? Córki, panny, mężatki, wdowy. Jednolite podsumowanie pewnego stanu, wycinku społeczeństwa. Brak skupienia się na pojedynczych jednostkach. Często było to syntetyczne nawet pomimo podawania przykładów jakiś wybitniejszych kobiet, które np. odważyły się pójść do sądu. Tutaj jest inaczej. Przebija się wyjątkowość tych kobiet, ich unikalność, nie są jedynie STANEM. Są ludźmi. Ich rozterki, smutki, nadzieje i stany emocjonalne zostały wiernie opisane. To dlatego "Chłopki" są tak dobre, bo opowiadają o kobietach, które na prawdę żyły. Bo są to opowieści zbliżone do tych, które możemy usłyszeć od naszych babć i prababć. Wspomnienia, zdjęcia, wyrzut i żal, czasem poczucie winy. Tutaj wielka historia jest tłem ich życia a nie głównym bohaterem. Razem tworzy to całość, ale nie w stu procentach. DO całości jesteśmy potrzebni jeszcze my - my i nasze babcie i nasze prababcie i ciotki i matki. Ale również dziadkowie i pradziadkowie. Wszyscy nasi krewni, którzy opowiadając swoje wspomnienia mogą się z nami podzielić historią, w gruncie rzeczy nas samych. Książka pomogła mi posklejać i lepiej zrozumieć strzępki wspomnień, które udało mi się pozyskać jeszcze przed śmiercią moich ciotek i prababci. Dzięki niej mogę lepiej zrozumieć pewne procesy. W końcu dzięki niej mogę też lepiej zadawać pytania moim żyjącym wciąż krewnym. Dlatego właśnie jest to dobra, naprawdę dobra książka, o naszych babkach i prababkach i o nas samych. 

W plebiscycie zagłosowałam na "Chłopki" choć wiem, że jest to bardzo popularna książka i będzie miała wiele opinii. Dlaczego jednak "Chłopki"? Mało kto jest w stanie oprzeć się magnetyzmowi, jaki wytwarza ta książka. Interesuję się tym tematem od wielu lat, również na studiach zajmowałam się kulturą chłopską, ale przede wszystkim drewnianym budownictwem. Przeczytałam bardzo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej