Uwielbiam odpoczywać na łonie przyrody. Na szczęście trwająca pandemia (póki co) tego nie ogranicza. Szczególnie jesienią wiele czasu spędzam w naszych polskich lasach. Jestem bowiem zapalonym grzybiarzem, u którego ilość przetworzonych grzybów (w postaci marynowanej, suszonej i mrożonej) jest tylko skutkiem ubocznym ich zbierania.
Niestety chodząc po lasach za grzybami, naoglądam się niekoniecznie pożądanych w lesie eksponatów. Rzekłby człowiek ironicznie - pomników cywilizacji. Bowiem oprócz puszek po piwie, butelek po wódce, znajduję obudowy od telewizorów, ceramiczne muszle klozetowe, zużyte opony samochodowe i jeszcze wiele niewymienionych. Naprawdę trudno sobie wyobrazić, co ludzie potrafią zostawić w lesie.
Dlatego przyznany milion przeznaczyłabym na naprawdę prozaiczne usunięcie z polskich lasów wszystkich śmieci, zainstalowanie fotopułapek, dzięki którym udałoby się wytropić tych wszystkich bezmyślnych śmieciarzy. Wytropić i nałożyć na nich kary. Absolutnie nie pieniężne! Ale polegające na sprzątaniu określonego kawałka terenu w określonym czasie. Wiadomo, że w żadnym działaniu nie uniknie się biurokracji, więc część pieniędzy przeznaczyłabym na wynagrodzenia dla leśnych zapaleńców, którzy kontrolowaliby właściwe wykonanie nałożonej kary.
Może wreszcie byłoby czysto.

Uwielbiam odpoczywać na łonie przyrody. Na szczęście trwająca pandemia (póki co) tego nie ogranicza. Szczególnie jesienią wiele czasu spędzam w naszych polskich lasach. Jestem bowiem zapalonym grzybiarzem, u którego ilość przetworzonych grzybów (w postaci marynowanej, suszonej i mrożonej) jest tylko skutkiem ubocznym ich zbierania.
Niestety chodząc po lasach za grzybami,...

Ratowałabym to, co kocham nad życie. Stworzyłabym fundację dla koni, które zbrodniarze (bo na miano właściciel nie zasługują) oddają na rzeź. Pomijając okrucieństwo czynu ostatecznego, warunki transportowe, w jakich to się odbywa... U mnie spokojnie, w dostatku i na wolności doczekałyby swoich dni ze świadomością, że były kochane.
Wiecie co? Z milionem dolarów na koncie czy bez i tak kiedyś mi się to uda.

Ratowałabym to, co kocham nad życie. Stworzyłabym fundację dla koni, które zbrodniarze (bo na miano właściciel nie zasługują) oddają na rzeź. Pomijając okrucieństwo czynu ostatecznego, warunki transportowe, w jakich to się odbywa... U mnie spokojnie, w dostatku i na wolności doczekałyby swoich dni ze świadomością, że były kochane.
Wiecie co? Z milionem dolarów na koncie...

Gdybym miała milion dolarów i mogła je wydać na ochronę przyrody, to najbardziej chciałabym przeznaczyć je na ratowanie pand wielkich. Pandy są gatunkiem zagrożonym wyginięciem. Ich liczba jest bardzo mała ze względu na to, że człowiek zajmuje ich terytoria, wycinając lasy bambusowe, a także ze względu na ich małą rozrodczość. W Chinach istnieje Ośrodek Ratowania Pand, w którym pandy rozmnaża się po to, by potem mogły wrócić do swojego środowiska naturalnego. To właśnie na ten ośrodek przeznaczyłabym pieniądze. To wspaniała idea, która pomaga powoli odrodzić się temu gatunkowi. Pandy najczęściej rodzą się bliźniaczo. Po urodzeniu ważą zaledwie 100 g, są ślepe, bezzębne i różowe, a matka odrzuca to, które jest słabsze. W ośrodku tym maleńkie pandy karmi się, pielęgnuje i nadzoruje 24 godziny na dobę. Kiedy urosną odzwyczaja się je od ludzi i przyzwyczaja do półdzikiego środowiska. Potem pandy zwraca się naturze, wyposażając je jedynie w nadajnik GPS. Bardzo podoba mi się fakt, że pandy wracają do swojego środowiska naturalnego, a nie tkwią w niewoli, do końca życia zależne od ludzi. Dzięki mojemu milionowi mogłabym przyczynić się do ratowania tych pięknych i wspaniałych zwierząt:) I miałabym poczucie, że zrobiłam coś naprawdę wielkiego:)

Gdybym miała milion dolarów i mogła je wydać na ochronę przyrody, to najbardziej chciałabym przeznaczyć je na ratowanie pand wielkich. Pandy są gatunkiem zagrożonym wyginięciem. Ich liczba jest bardzo mała ze względu na to, że człowiek zajmuje ich terytoria, wycinając lasy bambusowe, a także ze względu na ich małą rozrodczość. W Chinach istnieje Ośrodek Ratowania Pand, w...

Wsparłabym schroniska dla bezdomnych zwierząt, zapewniając im lepsze warunki bytowe, więcej jedzenia, konkretną i rzetelną opiekę weterynaryjną oraz sterylizację bezdomnych kotów. Myślę, że warto inwestować w już istniejące ośrodki, które często mają bardzo trudną sytuację, gdyż na wszystko brakuje tam pieniędzy. Znam realia tam panujące, bo jestem wolontariuszką w takim schronisku i gdyby nie ludzie dobrej woli i wolontariusze, to sytuacja byłaby dramatyczna.

Wsparłabym schroniska dla bezdomnych zwierząt, zapewniając im lepsze warunki bytowe, więcej jedzenia, konkretną i rzetelną opiekę weterynaryjną oraz sterylizację bezdomnych kotów. Myślę, że warto inwestować w już istniejące ośrodki, które często mają bardzo trudną sytuację, gdyż na wszystko brakuje tam pieniędzy. Znam realia tam panujące, bo jestem wolontariuszką w takim...

Wiele do stracenia[bookLink]4936430|Wiele do stracenia[/bookLink]

Wiele do stracenia[bookLink]4936430|Wiele do stracenia[/bookLink]

 [bookCover]4936430|Wiele do stracenia[/bookCover]