Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Konwergencja w kontekście kultury medialnej jest nie tylko procesem technologicznym, wzmacniającym transmisję przekazu czy zagęszczenie przestrzeni medialnej multimedialnymi nośnikami treści. Ma również wymiar poza technologiczny.

Wraz z innowacjami w mediach, zmienią się też zadania dziennikarzy, których rolą coraz częściej staje się interpretowanie publikowanej treści, a nie wyłącznie podawanie faktów.

w dobie cyfrowej transformacji, zwiększają się również potrzeby wymaganych kompetencji dziennikarskich, a samo redagowanie treści staje się już niewystarczające.

Konkludując, producenci, twórcy marek i specjaliści od spraw marketingu, obsługi klienta lub od komunikacji korporacyjnej coraz częściej zaczynają dostrzegać potrzebę wsłuchiwania się w głos nabywców treści, ponieważ odbiorcy odciskają swoje piętno na mediach, poprzez aktywne kształtowanie treści, wypuszczanie jej w obieg a tym samym nadawanie jej dłuższego życia lub wygaszanie zainteresowania tematyką i publikowaniem treści wraz z jej nadawcą.

Odbiorcy mogą włączać w obieg globalny nowe treści, które wcześniej nie były komercjalizowane bądź były widoczne wyłącznie na rynku lokalnym, a tym samym mogą rozbudowywać je i nadającym im nowe znaczenie.

Wzrost liczby tytułów i zmniejszenie ich periodyczności może świadczyć o postępującej fragmentaryzacji rynku prasy w Polsce, pojawianie się na rynku coraz większej liczby tytułów o mniejszym zasięgu oddziaływania, może też mieć negatywne konsekwencje w postaci rozczłonkowania oferty prasowej i w efekcie obniżenia jej, jakości.

Konwergencja mediów postrzegana może być, jako nadająca sens kulturze medialnej, tzn. zaciera granice w przestrzeni medialnej między różnymi kanałami przepływu treści, formami i formatami, zaciera gra-nice między segmentami przedsiębiorstw medialnych, między czynnościami produkcji i konsumpcji przekazów.