Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacisnęłam powieki i powtórnie je otworzyłam.
- Avada kedavra - mruknęłam pod nosem i mimowolnie się uśmiechnęłam.
- Abrakadabra? - zapytał. - Jeśli jesteś wiedźmą, zamień mnie w rottweilera.
Ingorant. Albo nie dosłyszy, albo nie zna Harry'ego Pottera. Z dwojga złego, wolałabym, żeby był gluchy.

A ja nadal nie potrafiłam zapłakać.

A moją jedyną radością były dwa psy. Psia miłość to coś, na co może nie trzeba zapracować, ale co trzeba docenić i odwzajemnić, bo daje nadzieję i ciepło, nawet kiedy cały świat wypełniają mrok i chłód.

Czekał mnie jeszcze tylko długi spacer z psem, moją ukochaną psiną, jedynym stworzeniem, które będzie za mną tęsknić, ...

Wspomnienia blakły w zastraszającym tempie, a ja pilnie usiłowałam je zatrzymać, żeby nie stracić ich na zawsze.

Fikcyjnych gości przynajmniej można było kupić za kilkadziesiat złotych i w razie czego rzucić nimi o ściane.
Tylko namiętność wydawała się taka...papierowa.

kiedy człowiek sam jest pusty w środku, naprawdę nie ma czego ofiarować drugiej osobie.

to był bezkonkurencyjnie genialny sen.

Sny i rzeczywistość mieszały mi się tak skutecznie, że nie dość, że byłam skłonna mu zaufać, to jeszcze marzyłam o tym, żeby
go pocałować.

jego cudowne szmaragdowe oczy były pełne tych wszystkich emocji, które przechodziły przez moje ciało jak tsunami aplikowane prądem.

Słowo „nigdy” rozlewało się w moim wnętrzu, pochłaniając kolejne narządy. Rozpierało się bezlitośnie w moim ciele,
a mnie robiło się coraz zimniej i coraz smutniej.

- Avada kedavra - mruknęłam pod nosem i mimowolnie się uśmiechnęłam.
- Abrakadabra? -zaptał. - Jeśli jesteś wiedźmą, zamień mnie w rottweilera.
Ignorant. Albo nie dosłyszał, albo nie znał Harry'ego Pottera. Z dwojga złego, wolałabym, żeby był głuchy.