Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłości się nie udowadnia. Miłość się okazuje.

Przeczytalam kiedyś taki cytat, że życie to pasmo adaptacji do niespodziewanych zmian.

A strach jest tylko myślą, pamiętaj o tym. Wyrzuć ją z głowy, uśmiechnij się i szoruj po swoje.

Dotarło do niej, że życie nie zawsze jest takie, jakiego by się chciało. Że niektóre osoby łamią innym serca. Że nie wszystkie egzaminy się zdaje. Że nie ma w życiu tylko łatwych decyzji i że czasami, gdy kogoś uszczęśliwiamy to innego ranimy. Już rozumiała, dlaczego ludzie porównują swoją egzystencję do długiej wędrówki. Początek podróży zawsze był piękny - człowiek nie odczuwał jeszcze zmęczenia, wszystko było dla niego nowe i wszystkim dookoła się zachwycał. Ale potem pewne widoki mu powszedniały i na stopach pojawiły się pęcherze i otarcia. Czasami, aż musiał przystanąć, odpocząć albo nawet i sobie popłakać, bo nie dawał rady. Po przerwie przychodziła nowa energia, lecz później pojawiały się kolejne problemy - i tak aż do końca trasy: chwile radości i szczęścia mieszały się z tymi trudnymi. Raz trzeba było podejść pod górę, a innym razem można było swobodnie z niej schodzić.

To głupie wartościować ludzi na podstawie tego, ile zarabiają pieniędzy.

Moim zdaniem życie jest za krótkie, żeby porównywać się do innych albo nieistniejących ideałów. Bo stąd się chyba biorą kompleksy, prawda?