Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak pamietam, że dziadek dbał, aby wszystko było na najwyższym poziomie. Mawiał , że to nie rezydencja, to pieprzona oaza rozpusty.

Chciałem wymazać ból i upokorzenie. Wiedziałem, że w takim układzie to niemożliwe. Karaliśmy siebie nawzajem, obdzieraliśmy się z godności i zaprzeczaliśmy prawom logiki. Musimy to skończyć, inaczej będzie to katastrofalne dla nas w skutkach.

Balansowaliśmy na granicy rozkoszy. W blasku jej oczu widziałem, co na nią działa bardziej. Była jak otwarta księga,urodzona do miłosnej gry.

Wąchałem jej włosy,musiałem zapamiętać wszystkie szczegóły. Mieć do czego wracać myślami. Do słodkiego kwiatowego zapachu jej ciała. Miękkości skóry.

Wszystko zniszczyłem. Obdarłem ją ze wszystkiego,przeżułem iwyplułem. Potraktowałem jak śmiecia,jak mogłaby mi coś takiego wybaczyć?! Ona nie może na mnie patrzeć bez bólu, strachu i tych wszystkich wspomnień.

Mia jest kropką. Ostatnią kobietą. Dopełnieniem, którego już nie zaznam.

Tonę bez ciebie.
Nie mogę odbić się od tego dna, na które trafiłem jakiś czas temu, pragnę cię jak szaleniec. Rozumiesz? Jesteś moją migoczącą latarnią, do której ciągniemnie jak głupca, bo wokół same skały.
Jesteś jak ciepła letnia bryza, chcę cię więcej i codziennie. Boję się tego uczucia, jestem przerażony jak dziecko. Błądziłem do tej pory we mgle. Zamierzam pokutować całe życie, tylko pozwól mi na to. Pozwól udowadniać co wieczór i błagać o przebaczenie, co rano, co świt.

Po tych słowach miałam łzy w oczach, wszyscy chyba to kiedyś przeżyli... To nie ból serca - jak określają to romanse... To przerażające uczucie pieczenia, które trawi od wewnątrz, pali. Pożera nas.

Ludzie chcieliby skrystalizować ból, zamienić go w bryłę i wydostać na powierzchnię. Czym by był? Diamentem? Pięknym, ogromnym, świetlistym brylantem? O niregularnych krańcach. Ostrym, tnącym jak brzytwa? Tak. Mógłby nim być...

Wkurwiało mnie to wszystko, ale może naprawdę byłem przewrażliwiony na jej punkcie...? Działało jakieś podświadome prawo posiadania - byłem pierwszym, chciałem być ostatnim.

- Robimy w życiu rzeczy, których się później wstydzimy, mówimy rzeczy, które normalnie nie przeszłyby nam przez gardło. Świat oddziałuje na nas, a my na niego. Reakcjeniezależne. Pod wpływemmomentu, trochę jak szalona gra. Nie wiadomo, co będzie następne za rogiem.
- Czasem łatwiej się żyje, gdy wiemy, że coś jest nad nami.
- Coś potężniejszego? Czego nie jesteśmy w stanie objąć rozumem, wytłumaczyć....

...świat jest zły. Rani i pozostawia głębokie blizny.