Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Endecy najwyraźniej uważali, że jedyna idea zdolna do mobilizacji elektoratu to idea prostacka. Jak zobaczymy w następnym rozdziale, wybory dowiodły, że pod wieloma względami mieli rację.

W kampanii wyborczej do parlamentu narodowi demokraci obwiniali Żydów praktycznie o wszystko, co w Polsce złe. Specyficzny sposób, w jaki endenccy politycy i dziennikarze konstruowali obraz "Żydów", jest kluczowy dla zrozumienia przemocy, jaka rozpętała się po wyborze Narutowicza. Nieustanne ukazywanie Żydów przez endencję jako sprawców wszelkiej niedoli społeczeństwa dawało Polakom wiarygodne wyjaśnienie i kierowało ich gniew na wyraźnie zdefiniowany, osobowy cel.

24 listopada 1922 roku zebranie studentów Uniwersytetu Warszawskiego "jednogłośnie" przyjęło dwie rezolucje: pierwsza wzywała do "bojkotu towarzyskiego" żydowskich studentów, przyjmującego takie formy, jak niepodawanie Żydom ręki i nierozmawianie z nimi. W drugiej postulowano wprowadzenie numerus clausus na polskich uczelniach.