Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opadł bezsilnie na poduszkę. Potem uniósł się na łokciu i wyjął z szuflady pudełeczko, w którym leżał bardzo mało efektowny minerał wydobyty z jego własnych wnętrzności i osobiście wyprodukowany. Dlaczego ten cholerny kamień tak długo czekał?
*
JĘDRZEJ SZEDŁ GRANIĄ. Snująca się mgła przesłaniała schodzące w dół stoki górskie. Zobaczył własny cień, a obok niego plamę utkaną z tęczy. Poruszał się w aerozolu chmur. Gdzieś daleko w dole ryczał łoś. A może to był niedźwiedź?
Szedł w górę. Z naprzeciwka zbliżała się do niego zwiewna postać, która stawała się coraz wyraźniejsza.
Jego matka.
Była coraz bliżej, podniosła powoli ramiona i zakręciła się wokół własnej osi. Szybki ruch spowodował, że kontury stały się niewyraźne, a cała postać zamieniła się w wir powietrza. Powoli zatrzymała się, była tuż obok, na wyciągnięcie ręki.
Ale to już nie była matka. Ruda dziewczyna z jego snów patrzyła na niego zielonymi oczami i uśmiechała się. Wyciągnął ręce, teraz już nie pozwoli jej zniknąć. Zrzucił z szafki książkę. Hałas spowodował, że się obudził.

Nikogo nie udawał, niczego nie udowadniał. Po prostu był. Jego bliskość dawała jej siłę.

Związek to nie nowa garderoba którą można wyrzucić na śmietnik kiedy się znudzi lub zestarzeje.