Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Kiedy cię ujrzę znowu, mój bracie?
To było ostatnie pytanie, jakie Karol zdołał wymówić przez ściśnięte gardło. Ale nie otrzymał odpowiedzi.
- Żegnaj - usłyszał tylko.
Karol obrócił koniem, a kiedy odjechał kilkanaście jardów, spojrzał za siebie. To - imniża tkwił nieruchomo na grzbiecie mustanga jak posąg odlany z brązu. Widząc, że Karol zatrzymał się, podniósł otwartą dłoń - na znak pokoju i przyjaźni - i wspiął konia do skoku. Daleka chmurka kurzu poniosła się za nim, a Karol czekał, aż postać jeźdźca zmaleje do wielkości szpilki i wreszcie zniknie.