Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uderzyła mnie wtedy pewna myśl - jakie to w gruncie rzeczy dziwne, że całe to niezaprzeczalne jesienne piękno towarzyszy umieraniu. A może umiemy docenić urodę świata jesienią, ponieważ mamy pewność, że ożyje znowu wiosną? Nie chciało mi się wierzyć, że umiałabym cieszyć się tą porą roku, wiedząc, że zima, która nadejdzie potem, będzie wieczna.

- Czemu to robisz?
- Czemu co robię? - zdziwiłam się.
- Bierzesz coś pięknego i niszczysz to swoim sceptycyzmem?
- Ponieważ gdy zabraknie piękna, grozi nam najwyżej nuda. Natomiast bez nauki jesteśmy skazani na śmierć.