Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dlaczego Bóg wszystkich najlepszych nawiedza chorobą lub smutkiem, albo innymi utrapieniami? Dla tej samej przyczyny, dla której na wojnie najniebezpieczniejsze zadania powierza się najdzielniejszym żołnierzom.

Żyć szczęśliwie (...) wszyscy pragniemy, ale nie wszyscy potrafią zdać sobie jasno sprawę, na czym polega życie szczęśliwe. I do tego stopnia nie jest łatwo osiągnąć życie szczęśliwe, że każdy, jeżeli tylko zbłądzi z właściwej drogi, tym bardziej się od niego oddala, im szybciej do niego stara się dotrzeć.

Od człowieka żąda się tylko, by przynosił pożytek ludziom: jeśli potrafi – wielu, a jeśli nie – to choćby nielicznym, a jeśli nie – to choćby najbliższym, a jeśli nie – to choćby samemu sobie. Jeśli bowiem stanie się pożyteczny dla innych, działa także dla wspólnej sprawy. Podobnie ten, kto staje się gorszy, nie tylko szkodzi sobie, lecz także tym wszystkim, którym mógłby pomóc, gdyby stał się lepszy. A więc każdy, kto ma zasługi wobec samego siebie, tym samym przynosi korzyść innym, gdyż przygotowuje dla nich pomoc w przyszłości.

Nieważne, co znosisz, ale jak znosisz.

Ponieważ jesteś taki wrażliwy, musisz słuch przyzwyczaić do gromów.

Dla mnie już to jedno jest dowodem prawości, że nie podobam się złym.

Cudze błędy stoją nam przed oczami, za plecami kryjemy swe własne.

Znamieniem wielkiego człowieka jest gardzić krzywdami. Najbardziej znieważającą zemstą jest nieuznawanie kogoś za godnego, by na nim się zemścić. (...) Ten jest szlachetny i wielki, kto zwyczajem wielkiej bestii z całkowitą obojętnością słucha szczekania maleńkich psiaków.

Wierz mi, ten jest szczęśliwszy, kto szczęścia nie potrzebuje, niż ten, kto go ma pod dostatkiem.

Człowiek rodzi się do wzajemnej pomocy, gniew - do wzajemnej zagłady.

Zemsta jest wyznaniem cierpienia. Żaden duch nie jest wielki, którego przygnębia krzywda. Albo potężniejszy od ciebie, albo nikczemniejszy cię skrzywdził, i jeśli nikczemniejszy, miej litość dla niego, jeżeli potężniejszy - dla siebie.

Kto się nie gniewa, ten przetrwa i nie złamie go krzywda.

Pytasz, jaka jest w tobie największa wada? Taka, że dokonujesz fałszywych obliczeń. To, co dajesz, oceniasz zbyt wysoko, to, co otrzymujesz, oceniasz zbyt nisko.

Jeśli zechcesz uwierzyć ludziom, którzy głębiej poznali prawdę, całe życie jest jedną męczarnią.