Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pasztet z borowików i gęsiej wątróbki, tak delikatny i subtelny, że gdy tylko człowiek go skosztował, zdawał sobie sprawę z miałkości swojego istnienia i zaczynał częściej rozmyślać o tym, co wieczne, niż o tym, co materialne.

Wyspa Sachalin była zielona i pokryta siatką dróg, patrzyłam z góry na słoneczne miasta, odświętne ulice z powiewającymi flagami, samochody śpieszące się do swoich pilnych spraw, dzieci spacerujące z balonikami, na rzeczki, mosty, na rozgrzane dachy, na rozległe place, na ryby, od których roiło się w rzekach i strumieniach, tysiące i miliony ryb dążących do życia i do śmierci.

Śmierć to zstępowanie, życie to wzlot. Wszystko dąży w górę, w górę… Życie jest jak pnącze, rozumie pani? Życie czuje krew i pnie się wzdłuż Nici do nieba. Drzewa i trawa ciągną w górę, ludzie budują schody, piramidy, cerkwie i wieże, i niciane silniki… W górę, tylko w górę, tylko ku gwiazdom, tylko tak!

Oglądając wyspę z góry, starałam się wyobrazić na niej siebie.