Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) nie graj komedii przynajmniej ze mną: to się na nic nie zdało. Tak samo jak ze mną, nie odegrasz jej w obliczu historii, której okłamać niepodobna. Zamkniesz usta Erellom i Justim, zakażesz pisać, mówić, myśleć, ale ostatecznie czyny twoje cię wydadzą. Możesz sobie kupić bezkarną teraźniejszość, ale nie jest w niczyjej mocy uczynić cię czystym przed historią. Staniesz przed nią jak na sąd boży nagim, odartym z maski, różu i bielidła, a uniknąwszy pręgierza za życia, nie ujdziesz go po śmierci.

- Boga biorę na świadka! - zawołał, składając ręce, Bruhl.
- To najwygodniej - odparł Sułkowski - bo świadek ten nie miesza się do spraw naszych tak czynnie, aby dla nich zstępował na ziemię.

- (...) Uczucie, które się zdradza, idzie na łup ludzi.
- Lecz jakże w nie wierzyć, nie widząc?
- A czymże wiara? - roześmiała się piękna pani, jak gdyby chciała przypomnieć Bruhlowi przysłowie łacińskie: "Kto kocha, ten czuć powinien i przeczuwać, a kto nie odgadnie serca kobiety, ten go nie wart".