Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Matka kocha swoją wizję dziecka. Naród kocha swój mit o ojczyźnie.

Już się nie bałam, ani trochę. Zastanawiałam sią, czy do bogów, a może do wszechświata dotarła moja ametystowa modlitwa. Wszystko było takie dziwne. Ale życie było w porządku. Trzeba tylko niczego od niego nie oczekiwać. W to właśnie wierzyli stoicy- ci starożytni jebańcy Zenon i Seneka. Teraz już rozumiałam, że cała sztuka polega na tym, by nie przywiązywać się do żadnych przyszłych pragnień czy wizji. (...) ani oczekiwać, że spotka cię coś dobrego. W ten sposób zakochujesz się w życiu i dzięki temu mogą ci się przytrafić pewne przyjemne i dobre rzeczy. Zdarzą się wtedy, gdy niczego od nikogo nie będziesz potrzebować.

Nie wiem, czy kiedykolwiek w życiu jest nam naprawdę dobrze, ale zdarzają się chwilę, gdy czujemy się bliżej tego stanu- gdy nie pamiętamy, jak to jest cierpieć. W takich chwilach podążamy naprzód w pustce; zapominamy, że zmierzamy donikąd, więc pustka wydaje się mniej przytłaczająca. Mamy poczucie, że jakoś to ogarniamy. Ogarniamy i pracujemy nad sobą. A potem przychodzi druga osoba i myślimy, że damy sobie radę. Myślimy tak, bo w tym momencie czujemy, że damy sobie radę ze wszystkim.

Życie nie wydaje się tak ponure, kiedy człowiek ma przed sobą burrito.

Ustalanie granic nie zawsze bywa przyjemne. Ale to, że coś co budzi nieprzyjemne uczucie, że jest złe.

Ja zrobiłam się tak naturalna, że byłam naturalnie martwa.